สวัสดีทุกคนครับ พาสเทลนะครับ
เด็กหนุ่มจบใหม่ วัย 23 สายเลือด Y ครับ


ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ

พอดีนั่งรถกลับบ้าน แล้วเผอิญฝนโปรยปรายลงมา
มองเห็นเม็ดฝนที่หยาดหยดลงมาที่หน้าต่าง แล้วรู้สึกเหงาชอบกล
เมโลดี้และเนื้อเพลง 'ฤดูที่ฉันเหงา' ก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวโดยไม่รู้ตัว


นี่เราโสดมานานเท่าไหร่แล้วนะ?


ความคิดนี้ผุดออกมา แล้วรู้สึกเย็นวาบไปถึงขั้วหัวใจเลยล่ะ เคว้งคว้างอย่างบอกไม่ถูก
อาการนี้คนที่ไม่โสดหรือไม่เคยโดดเดี่ยวคงไม่เข้าใจหรอกครับ


ก็เลยอยากจะถามว่ามีใครเป็นอย่างผมบ้างไหม
รู้สึกอย่างไรกับการมองเม็ดฝนโดยลำพังบ้างครับ


เข้ามาคุยกันนะ... มิตรภาพใหม่

มาเติมความอบอุ่นในคืนฝนพรำด้วยกันสักนิด