สรุปสาระคำพิพากษาที่ได้หารือ หลังศาลโลกได้พิจารณาว่า  

1.  ศาลมีอำนาจพิจารณาตีความตามคำร้องกัมพูชา ในเรื่องการดูแลตัว ปราสาทพระวิหาร  

2.  บริเวณใกล้เคียงปราสาทโดยรอบ ที่เรียกว่า ตัวปราสาทพระวิหาร  ให้ยึดตามคำตัดสินของศาลโลกในปี พ.ศ.2505   ไม่ได้มีแผนที่แนบ

3.  กัมพูชาไม่ได้รับตามคำร้องขอ กรณีเขตแดนพื้นที่ทับซ้อน   4.6 ตารางกิโลเมตร  และ พื้นที่บริเวณ ภูมะเขือ  ไม่ใช่ของกัมพูชา  

4.  ศาลไม่ได้ตัดสินเรื่องเขตแดน  เว้นแต่ในพื้นที่เล็กๆ ที่กำลังมีการคำนวณกันอยู่  

5.  ศาลไม่ได้ระบุ  ว่าแผนที่ แผนที่อัตราส่วน 1 ต่อ 2 แสน  เป็นส่วนหนึ่งบนคำตัดสินที่ผูกพัน เมื่อ ปี พ.ศ. 2505

และสุดท้าย ศาลแนะนำให้ทั้งสองฝ่ายร่วมมือกันในการที่จะดูแลปราสาทพระวิหาร ในฐานะมรดกโลก

แหล่งที่มา: มติชนออนไลน์