ภาพนี้เกิดขึ้นบน BTS สยาม
เรื่องของเรื่องคือ พี่สาวเราขึ้น BTS กับลูกชายอายุ 6 ขวบ (ซึ่งคือหลานเราเอง) หลังจากขึ้นไปได้ซักพักหลานเราก็บอกว่า "แม่คับหนูไม่มีที่นั่งเลย หนูเมื่อยขาคับ" พี่สาวเราเลยบอกว่า "ไม่เป็นไรคับ เป็นลูกผู้ชายต้องอดทนนะคับ" แต่ความอดทนของเด็ก 6 ขวบมีแค่นิดเดียวเท่านั้นค่ะ แล้วหลานเราก็ลงไปนั่งกับพื้นอย่างที่เห็นในภาพ โดยที่ไม่มีผู้ใหญ่คนไหนลุกให้เด็กนั่งซักคน เห็นภาพแล้วอนาจใจค่ะ เลยถามพี่สาวไปว่า แล้วคนที่นั่งอยู่เค้าทำอะไรกัน สรุปคือ ก้มหน้าก้มตาจิ้มโทรศัพท์
บางคนอาจมองว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติ (หรอ) แต่เราคนนึงที่รับไม่ได้ค่ะ ไม่ใช่ว่าเรื่องมาเกิดขึ้นกับคนในครอบครัวแล้วทนไม่ได้นะคะ แต่โดยส่วนตัวเวลานั่งรถเมล์ถ้ามีเด็กๆขึ้นมา ถ้าไม่มีที่นั่งว่างเราก็จะลุกให้เด็กนั่งตลอด ก็ไม่รู้ว่าคนที่ทนเห็นเด็กนั่งลงไปกับพื้นแบบนี้ในใจเค้าคิดอะไรกันอยู่
แต่ก็ยังมีเรื่องน่าดีใจอยู่ตรงที่ พอพี่เราเปลี่ยนไปต่อรถขึ้น MRT พอเข้าไปปุ๊บ ก็มีเด็กผู้หญิงอายุประมาณ 10-12 ปี ลุกให้หลานเรานั่ง พี่เราเลยบอกเด็กไปว่า "ไม่เป็นไรหรอก หนู่นั่งไปเถอะ" แต่เด็กผู้หญิงคนนั้นบอกว่า "ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูก็ลงแล้ว" ซึ้งในน้ำใจเล็กๆของเด็กค่ะ
ก็ไม่ได้อยากจะดราม่าอะไรนะคะ เพียงแค่อยากให้สังคมไทยกลับมามีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มากกว่านี้ สังคมสมัยนี้อยู่ยากจริงๆค่ะ ความมีน้ำใจในสังคมก็หายากเหลือเกิน ทุกคนสนใจแต่กับสิ่งที่อยู่บนหน้าจอสมาร์ทโฟนจนอาจลืมไปว่ายังมีคนและสังคมรอบข้างให้เราช่วยกันดูแลอยู่
เห็นภาพนี้แล้วคุณรู้สึกอย่างไร???
ภาพนี้เกิดขึ้นบน BTS สยาม
เรื่องของเรื่องคือ พี่สาวเราขึ้น BTS กับลูกชายอายุ 6 ขวบ (ซึ่งคือหลานเราเอง) หลังจากขึ้นไปได้ซักพักหลานเราก็บอกว่า "แม่คับหนูไม่มีที่นั่งเลย หนูเมื่อยขาคับ" พี่สาวเราเลยบอกว่า "ไม่เป็นไรคับ เป็นลูกผู้ชายต้องอดทนนะคับ" แต่ความอดทนของเด็ก 6 ขวบมีแค่นิดเดียวเท่านั้นค่ะ แล้วหลานเราก็ลงไปนั่งกับพื้นอย่างที่เห็นในภาพ โดยที่ไม่มีผู้ใหญ่คนไหนลุกให้เด็กนั่งซักคน เห็นภาพแล้วอนาจใจค่ะ เลยถามพี่สาวไปว่า แล้วคนที่นั่งอยู่เค้าทำอะไรกัน สรุปคือ ก้มหน้าก้มตาจิ้มโทรศัพท์
บางคนอาจมองว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติ (หรอ) แต่เราคนนึงที่รับไม่ได้ค่ะ ไม่ใช่ว่าเรื่องมาเกิดขึ้นกับคนในครอบครัวแล้วทนไม่ได้นะคะ แต่โดยส่วนตัวเวลานั่งรถเมล์ถ้ามีเด็กๆขึ้นมา ถ้าไม่มีที่นั่งว่างเราก็จะลุกให้เด็กนั่งตลอด ก็ไม่รู้ว่าคนที่ทนเห็นเด็กนั่งลงไปกับพื้นแบบนี้ในใจเค้าคิดอะไรกันอยู่
แต่ก็ยังมีเรื่องน่าดีใจอยู่ตรงที่ พอพี่เราเปลี่ยนไปต่อรถขึ้น MRT พอเข้าไปปุ๊บ ก็มีเด็กผู้หญิงอายุประมาณ 10-12 ปี ลุกให้หลานเรานั่ง พี่เราเลยบอกเด็กไปว่า "ไม่เป็นไรหรอก หนู่นั่งไปเถอะ" แต่เด็กผู้หญิงคนนั้นบอกว่า "ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูก็ลงแล้ว" ซึ้งในน้ำใจเล็กๆของเด็กค่ะ
ก็ไม่ได้อยากจะดราม่าอะไรนะคะ เพียงแค่อยากให้สังคมไทยกลับมามีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มากกว่านี้ สังคมสมัยนี้อยู่ยากจริงๆค่ะ ความมีน้ำใจในสังคมก็หายากเหลือเกิน ทุกคนสนใจแต่กับสิ่งที่อยู่บนหน้าจอสมาร์ทโฟนจนอาจลืมไปว่ายังมีคนและสังคมรอบข้างให้เราช่วยกันดูแลอยู่