บ้านเมืองแบ่งพวกเลือกข้าง  
                                  
                     ตนเองมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ  ต้องยืนอยู่ตรงกลางระหว่างแขนสองข้างที่กางออกไป หากจะตัดแขนซ้ายทิ้ง
แล้วสมดุลมันจะอยู่ตรงไหน  มันจะเกิดอาการเอียงหรือไม่ และถ้ามันเอียง มันจะเป็นไปตามมาตรฐานกำหนดตำแหน่งที่สวมอยู่หรือไม่
คุณธรรมจริยธรรมในวิชาชีพ หลักธรรมที่ได้รับการอบรมบ่มเพาะมาก่อนหน้านี้มันจะยังคงอยู่ได้หรือเปล่า    
                    
                     ด้วยประโยชน์ตอบแทนและอภิสิทธิ์ต่างๆ ที่เก็บมาจากภาษีของ “ทุกหน่วยในสังคม”
                     ก็มากกว่าข้าราชการตำแหน่งอื่นๆทุกตำแหน่ง
                     หรือแม้แต่การบังคับให้ทุกคน "ต้องยอมรับ"  ก็  "ทำได้"  
                     เพราะเหตุอันใด ถ้าไม่เพื่อให้ทุกปัญหา "ยุติ" ด้วย "ธรรม"  
                     ปราศจากประโยชน์โภชน์ผลอื่นๆ รวมถึงการไม่เลือกที่จะมีฝักฝ่ายกับใครๆทั้งสิ้น
                     เพราะ "ความเป็นธรรม"  สำคัญที่สุดของการทำหน้าที่นี้        

วันนี้ตุลาการภิวัฒน์กลับเลือกข้าง
ฝืนมาตรฐานวิชาชีพของตนเองซะอย่างนั้น

                    หลังจากที่ได้ผลิตผลงานการตัดสินคดีความต่างๆสะท้อนภาพออกมา จนทำให้สังคมต้องคาดเดาเอาเองว่า
                    พวกท่านมีข้างที่เลือกแล้วหรือไม่...
                    วันนี้ จึงไม่จำเป็นต้อง "คาดเดา" อีกต่อไป
  
คำถามสำคัญที่ควรมีคำตอบก็คือ
มันควรเป็นเช่นนี้หรือ เหมาะสมแล้วหรือ ถูกทำนองครองธรรมตามหลักยุติธรรมแห่งวิชาชีพแล้วหรือ


                   คุณค่าของความเชื่อถือศรัทธา และการบังคับให้คนต้องเชื่อถือเหล่านั้น มันจะคงอยู่ได้นานอีกแค่ไหน
                   หากสถาบันวิชาชีพที่ต้องคงความเป็นหลักที่มั่นคง เที่ยงตรงและไม่โยกคลอนในทุกสถานการณ์  
                   ต้องกลับกลายมาเป็น ไม้หลักปักอยู่บนขี้เลน......เช่นนี้