อันนี้เป็นเรื่องของน้องสายรหัสของจขกทเองค่ะ จขกท ก็มีเรื่องกับทางบ้านเหมือนกันตอนช่วงวัยรุ่น แต่ไม่รุนแรงขนาดนั้น
ก็เลยไม่รู้จะให้คำปรึกษายังไง
อันนี้น้องเขาพิมพ์ส่งให้จขกท เลยเอามาให้ที่พันทิปช่วยแนะนำ ตอนแรกน้องเค้าไม่ยอมค่ะ เพราะที่ชายเค้าเล่นอยู่ที่นี่ด้วย แต่สุดท้ายก็ยอมค่ะ น้องเค้าอาจจะได้มุมมองอะไรใหม่ๆที่นี่
=========================================================================
แอนรักแม่มากค่ะ แม่คือที่พึ่งเดียวของหนู แต่ หนูไม่มีความสุขเลยที่ต้องอยู่กับแม่ หนูรู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกที่เลวมากๆ
แต่ หนูรู้สึกอย่างอื่นไม่ได้จริงๆ หนูเข้ากับแม่หนูไม่ได้เลย ตอนนี้หนูอยู่ม.ห้าค่ะ หนูนับถอยหลังรอเวลาที่จะได้ออกไปจากบ้านตลอดเวลาเลย
หนูเป็นลูกคนที่สองค่ะ มีพี่ชายหนึ่งคน แต่อายุห่างกัน12ปีค่ะ ช่วงที่หนูเข้าวัยรุ่นพี่หนูก็เรียนจบทำงานไปแล้ว แทบไม่ได้อยู่กันแบบพี่น้องสุขสันต์เลยค่ะ
พื้นฐานหนูรู้ตัวเองว่าเป็นคนเซ้นซิทีฟมาก ร้องไห้ง่าย คิดมาก ตอนนี้หนูเป็นเด็กเก็บกดคนนึงเลยค่ะ
หนูโตมากับแม่ค่ะ แม่เลี้ยงหนูมาคนเดียวเพราะพ่อเสียตั้งแต่ยังเล็ก แต่แม่ก็เล่าให้ฟังตลอด ด่าพ่อให้หนูฟังหนูเลยรู้ว่าพ่อเป็นคนขี้เมามาก การงานไม่เคยทำ หนูไม่เคยเห็นหน้าพ่อหนูด้วยซ้ำ หนูโตมากับแม่โดยแม่หนูมีอาชีพขายขนมค่ะ
หนูจำได้ตลอดเวลาเลยค่ะว่าแม่หนูเป็นคนพูดแรงตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กๆหนูก็ฟังเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง เวลาหนูช่วยแม่ทำงานแล้วพลาดแม่ก็ชอบตี แม่เป็นคนขี้บ่นมากค่ะ หนูก็โตอยู่กับแม่มาเรื่อยๆ จนตอนหนูได้สิบขวบ แม่ก็มีสามีใหม่
สามีใหม่ของแม่หนูขอเรียกว่าอานะคะ อาเป็นคนฐานะปานกลางค่ะ มีลูกติดด้วย แล้วก็ขี้เล่นมาก ชอบแกล้งหนู นิสัยหนูก็คือแกล้งแล้วคนชอบอ่ะค่ะ ดีดดิ้น งอแง ร้องไห้ คือหนูไม่ชอบค่ะ หนูหงุดหงิดมาก เค้าก็ขำๆกัน จนเค้าแกล้งหนูทุกวันจนหนูเหวี่ยงใส่ว่า ไม่ต้องมายุ่งกับชีวิตหนู
อาเลยไม่ค่อยพูดกับหนูหลังจากนั้น พูดคำตอบคำกันค่ะ แต่อาเค้าชอบดื่มเหล้าเหมือนกันค่ะ จนตอนหนูอยู่ ม.3 อาพยายามจะหอมแก้มแล้วก็จูบหนูเพราะอาเมามาก หนูสังเกตเห็นส่วนนั้นของอาโดนขาหนูตอนอาจะจูบหนู หนูเลยรู้ว่ามันไม่ปกติ หนูเลยผลักออกแล้วหนีเข้าไปในห้อง หลังจากนั้นหนูกับอาที่ไม่ค่อยคุยกันยิ่งเหมือนคนไม่รู้จักเลยค่ะ เรื่องนี้หนูไม่กล้าบอกคนอื่นเลย แล้วหนูก็รู้ค่ะว่าถ้าบอกแม่ แม่ก็ด่าหนูแน่
แม่ทำงานเลี้ยงหนูคนเดียว แต่ก็ไม่ถึงกับมีเวลาให้ หนูเป็นคนชอบคิดมาก แม่เป็นคนขี้บ่น เวลาหนูทำอะไรผิดแม่ก็จะด่าๆ พูดตลอดทั้งวัน บางทีก็ตี แม่มีความสามารถในการขุดเรื่องเก่าตั้งแต่สมัยหนูยังไม่เกิดมาด่าหนูได้ ขุดเรื่องที่หนูทำผิดสมัยอนุบาลหนึ่งมาด่ายังได้เลยค่ะ
แม่ชอบพูดว่า ถ้าแม่ไม่มีหนู แม่คงสบายไปแล้ว
หนูน้อยใจมาก ชอบเก็บตัวอยู่คนเดียว เวลาแม่ด่าเสร็จหนูจะแอบร้องไห้ไม่ให้แม่เห็น พอแม่เรียกออกไปช่วยงานหนูก็ไม่กล้าออกเพราะยังร้องไห้อยูา แม่ก็ด่าหาว่าหนูขี้เกียจ เหตุการณ์เป็นแบบนี้บ่อยมากจนถึงปัจจุบันเลยค่ะ จนหนูไม่อยากออกไปช่วยแม่ทำงานเลย เพราะรู้ว่าออกไปแม่ก็จมีเรื่องมาพูดมาด่าทั้งเรื่องค่าใช้จ่ายเรื่องเรียนของหนู เรื่องอา เรื่องคนข้างบ้าน หนูไม่อยากฟัง หนูเก็บตัวอยู่ในห้อง
ยิ่งหนูโตมาจนถึงตอนนี้ หนูรู้ตัวเองเลยค่ะว่าเป็นคนเก็บกดมากๆ หนูไม่เคยพูดคุยกับแม่โดยไม่ทะเลาะกันได้เลย เรื่องที่หนูคิดว่าหนูถูกหนูก็จะเถียง หนูไม่ยอม แต่แม่หนูเป็นคนที่เกิดมาพร้อมเครื่องหมายถูกค่ะ แม่ผ่านอะไรมาเยอะตัวคนเดียว แม่เลยคิด่าที่แม่ทำถูกเสมอ จนเวลาหนูทำผิดหรือแม่เข้าใจว่าหนูทำอะไรผิด หนูไม่เคยได้อธิบาย เพราะแม่บอกว่าแม่เป็นแม่ แม่ไม่ผิด ถ้าแม่เอาขี้เถ้ายัดปากหนูตั้งแต่เด็กก็สิ้นเรื่อง ไม่น่ามีหนูเลย ถ้าไม่มีหนูแม่คงสบายไปแล้ว แล้วก็เคยตบหน้าหนูด้วยค่ะ หลังจากหนูขึ้นม.4หนูก็ไม่ค่อยเถียงแม่แล้ว ยกเว้นบางทีที่แม่ด่ามากๆ หนักๆจนหนูทนไม่ไหว หนู เป็นเด็กเก็บกดสุดๆค่ะ ทำร้ายตัวเองด้วย ตบหน้าตัวเองหลายๆครั้งแล้วด่าตัวเองว่าน่าจะตายๆไปซะ หนูคิดจะฆ่าตัวตายแต่ก็ไม่กล้า กลัว แถมหนูกลัวเจ็บด้วย เลยไม่เคยทำร้ายตัวเองแบบกรีดแขนหรืออะไรรุนแรง เหมือนลงโทษตัวเองมากกว่าอ่ะค่ะ
ยิ่งหนูโตหนูยิ่งคุยกับแม่ไม่ได้ ทะเลาะกันตลอด หนูเกลียดเวลาได้ยินเสียงแม่บ่นมาก จนปัจจุบันหนูก็เริ่มควบคุมอารมณ์ตัวเองได้มากขึ้น พยายามไม่เถียงแม่ แต่ก็เถียงถ้าไม่ไหว แล้วหนูก็เริ่มพูดอะไรแรงๆกะบแม่ ไม่ใช่คำหยาบคายนะคะ แต่พูดประมาณว่า ก็หนูมันเลวแม่ก็รู้อยู่ แม่บอกหนูมาทั้งขีวิต หนูมันไม่เคยดีหรอก ทำอะไรก็ผิด แม่ไม่ได้รักหนูหรอก แม่ก็จะพูดเศร้าๆใส่หนูว่าแม่เลี้ยงหนูมาไม่ไดีเอง หนูโตมาเลยไม่รักแม่ แม่ผิดเองที่เลี้ยงหนูมาจนมาเถียงแม่ฉอดๆ หนูก็ยิ่งรู้สึกแย่ค่ะ แม่ไม่เคยเข้าใจหนูเลย หนูร้องไห้เกือบทุกวันค่ะ
การเรียนหนูเป็นคนเรียนเก่งคนนึงเลย หนูเลยไม่เคยโดนดุเรื่องเรียน แต่เรื่องอื่นๆในบ้านหนูโดนทุกอย่างค่ะ แม้กระทั่งเรื่องที่หนูไม่ผิด หรือหนูไม่ได้ทำอะไร ถ้าแม่หงุดหงิด หนูคือเครื่องระบายชั้นดีเลย
หนูรู้ว่าแม่รักหนู หนูก็รักแม่ เสียงบ่นของแม่มีคนบอกหนูว่าถ้ามันหายไปหนูจะเสียใจ ถ้าแม่เป็นอะไรขึ้นมา หนูจะคิดถึง แต่ตอนนี้ที่หนูเจออยู่ตอนนี้หนูทนไม่ไหวค่ะ หนูร้องไห้เกือบทุกวัน หนูไม่มีความสุขเลย หนูอยากจะออกไปให้พ้นๆ ไม่ให้แม่เห็นหนูก็ได้ ไปไหนก็ได้ หนูรอวันที่หนูจะได้เข้ามหาลัย อย่างน้อยจะได้ไม่ต้องเจอแม่ทุกวัน
หนูรู้สึกแย่มากที่คิดแบบนั้น หนูรักแม่จริงๆแต่ถ้าให้หนูอยู่กับแม่ไปเรื่อยๆหนูก็อยูได้ แต่หนูไม่มีความสุขเลย
หนูไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ ตอนนี้หนูไม่มีความคิดอยากตายละค่ะ มีแต่อยากออกไปจากชีวิตที่เป็นอยู่นี่
เมื่อสาวน้อยคนนึงรู้สึกไม่อยากอยู่กับแม่ตัวเอง
ก็เลยไม่รู้จะให้คำปรึกษายังไง
อันนี้น้องเขาพิมพ์ส่งให้จขกท เลยเอามาให้ที่พันทิปช่วยแนะนำ ตอนแรกน้องเค้าไม่ยอมค่ะ เพราะที่ชายเค้าเล่นอยู่ที่นี่ด้วย แต่สุดท้ายก็ยอมค่ะ น้องเค้าอาจจะได้มุมมองอะไรใหม่ๆที่นี่
=========================================================================
แอนรักแม่มากค่ะ แม่คือที่พึ่งเดียวของหนู แต่ หนูไม่มีความสุขเลยที่ต้องอยู่กับแม่ หนูรู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกที่เลวมากๆ
แต่ หนูรู้สึกอย่างอื่นไม่ได้จริงๆ หนูเข้ากับแม่หนูไม่ได้เลย ตอนนี้หนูอยู่ม.ห้าค่ะ หนูนับถอยหลังรอเวลาที่จะได้ออกไปจากบ้านตลอดเวลาเลย
หนูเป็นลูกคนที่สองค่ะ มีพี่ชายหนึ่งคน แต่อายุห่างกัน12ปีค่ะ ช่วงที่หนูเข้าวัยรุ่นพี่หนูก็เรียนจบทำงานไปแล้ว แทบไม่ได้อยู่กันแบบพี่น้องสุขสันต์เลยค่ะ
พื้นฐานหนูรู้ตัวเองว่าเป็นคนเซ้นซิทีฟมาก ร้องไห้ง่าย คิดมาก ตอนนี้หนูเป็นเด็กเก็บกดคนนึงเลยค่ะ
หนูโตมากับแม่ค่ะ แม่เลี้ยงหนูมาคนเดียวเพราะพ่อเสียตั้งแต่ยังเล็ก แต่แม่ก็เล่าให้ฟังตลอด ด่าพ่อให้หนูฟังหนูเลยรู้ว่าพ่อเป็นคนขี้เมามาก การงานไม่เคยทำ หนูไม่เคยเห็นหน้าพ่อหนูด้วยซ้ำ หนูโตมากับแม่โดยแม่หนูมีอาชีพขายขนมค่ะ
หนูจำได้ตลอดเวลาเลยค่ะว่าแม่หนูเป็นคนพูดแรงตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กๆหนูก็ฟังเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง เวลาหนูช่วยแม่ทำงานแล้วพลาดแม่ก็ชอบตี แม่เป็นคนขี้บ่นมากค่ะ หนูก็โตอยู่กับแม่มาเรื่อยๆ จนตอนหนูได้สิบขวบ แม่ก็มีสามีใหม่
สามีใหม่ของแม่หนูขอเรียกว่าอานะคะ อาเป็นคนฐานะปานกลางค่ะ มีลูกติดด้วย แล้วก็ขี้เล่นมาก ชอบแกล้งหนู นิสัยหนูก็คือแกล้งแล้วคนชอบอ่ะค่ะ ดีดดิ้น งอแง ร้องไห้ คือหนูไม่ชอบค่ะ หนูหงุดหงิดมาก เค้าก็ขำๆกัน จนเค้าแกล้งหนูทุกวันจนหนูเหวี่ยงใส่ว่า ไม่ต้องมายุ่งกับชีวิตหนู
อาเลยไม่ค่อยพูดกับหนูหลังจากนั้น พูดคำตอบคำกันค่ะ แต่อาเค้าชอบดื่มเหล้าเหมือนกันค่ะ จนตอนหนูอยู่ ม.3 อาพยายามจะหอมแก้มแล้วก็จูบหนูเพราะอาเมามาก หนูสังเกตเห็นส่วนนั้นของอาโดนขาหนูตอนอาจะจูบหนู หนูเลยรู้ว่ามันไม่ปกติ หนูเลยผลักออกแล้วหนีเข้าไปในห้อง หลังจากนั้นหนูกับอาที่ไม่ค่อยคุยกันยิ่งเหมือนคนไม่รู้จักเลยค่ะ เรื่องนี้หนูไม่กล้าบอกคนอื่นเลย แล้วหนูก็รู้ค่ะว่าถ้าบอกแม่ แม่ก็ด่าหนูแน่
แม่ทำงานเลี้ยงหนูคนเดียว แต่ก็ไม่ถึงกับมีเวลาให้ หนูเป็นคนชอบคิดมาก แม่เป็นคนขี้บ่น เวลาหนูทำอะไรผิดแม่ก็จะด่าๆ พูดตลอดทั้งวัน บางทีก็ตี แม่มีความสามารถในการขุดเรื่องเก่าตั้งแต่สมัยหนูยังไม่เกิดมาด่าหนูได้ ขุดเรื่องที่หนูทำผิดสมัยอนุบาลหนึ่งมาด่ายังได้เลยค่ะ
แม่ชอบพูดว่า ถ้าแม่ไม่มีหนู แม่คงสบายไปแล้ว
หนูน้อยใจมาก ชอบเก็บตัวอยู่คนเดียว เวลาแม่ด่าเสร็จหนูจะแอบร้องไห้ไม่ให้แม่เห็น พอแม่เรียกออกไปช่วยงานหนูก็ไม่กล้าออกเพราะยังร้องไห้อยูา แม่ก็ด่าหาว่าหนูขี้เกียจ เหตุการณ์เป็นแบบนี้บ่อยมากจนถึงปัจจุบันเลยค่ะ จนหนูไม่อยากออกไปช่วยแม่ทำงานเลย เพราะรู้ว่าออกไปแม่ก็จมีเรื่องมาพูดมาด่าทั้งเรื่องค่าใช้จ่ายเรื่องเรียนของหนู เรื่องอา เรื่องคนข้างบ้าน หนูไม่อยากฟัง หนูเก็บตัวอยู่ในห้อง
ยิ่งหนูโตมาจนถึงตอนนี้ หนูรู้ตัวเองเลยค่ะว่าเป็นคนเก็บกดมากๆ หนูไม่เคยพูดคุยกับแม่โดยไม่ทะเลาะกันได้เลย เรื่องที่หนูคิดว่าหนูถูกหนูก็จะเถียง หนูไม่ยอม แต่แม่หนูเป็นคนที่เกิดมาพร้อมเครื่องหมายถูกค่ะ แม่ผ่านอะไรมาเยอะตัวคนเดียว แม่เลยคิด่าที่แม่ทำถูกเสมอ จนเวลาหนูทำผิดหรือแม่เข้าใจว่าหนูทำอะไรผิด หนูไม่เคยได้อธิบาย เพราะแม่บอกว่าแม่เป็นแม่ แม่ไม่ผิด ถ้าแม่เอาขี้เถ้ายัดปากหนูตั้งแต่เด็กก็สิ้นเรื่อง ไม่น่ามีหนูเลย ถ้าไม่มีหนูแม่คงสบายไปแล้ว แล้วก็เคยตบหน้าหนูด้วยค่ะ หลังจากหนูขึ้นม.4หนูก็ไม่ค่อยเถียงแม่แล้ว ยกเว้นบางทีที่แม่ด่ามากๆ หนักๆจนหนูทนไม่ไหว หนู เป็นเด็กเก็บกดสุดๆค่ะ ทำร้ายตัวเองด้วย ตบหน้าตัวเองหลายๆครั้งแล้วด่าตัวเองว่าน่าจะตายๆไปซะ หนูคิดจะฆ่าตัวตายแต่ก็ไม่กล้า กลัว แถมหนูกลัวเจ็บด้วย เลยไม่เคยทำร้ายตัวเองแบบกรีดแขนหรืออะไรรุนแรง เหมือนลงโทษตัวเองมากกว่าอ่ะค่ะ
ยิ่งหนูโตหนูยิ่งคุยกับแม่ไม่ได้ ทะเลาะกันตลอด หนูเกลียดเวลาได้ยินเสียงแม่บ่นมาก จนปัจจุบันหนูก็เริ่มควบคุมอารมณ์ตัวเองได้มากขึ้น พยายามไม่เถียงแม่ แต่ก็เถียงถ้าไม่ไหว แล้วหนูก็เริ่มพูดอะไรแรงๆกะบแม่ ไม่ใช่คำหยาบคายนะคะ แต่พูดประมาณว่า ก็หนูมันเลวแม่ก็รู้อยู่ แม่บอกหนูมาทั้งขีวิต หนูมันไม่เคยดีหรอก ทำอะไรก็ผิด แม่ไม่ได้รักหนูหรอก แม่ก็จะพูดเศร้าๆใส่หนูว่าแม่เลี้ยงหนูมาไม่ไดีเอง หนูโตมาเลยไม่รักแม่ แม่ผิดเองที่เลี้ยงหนูมาจนมาเถียงแม่ฉอดๆ หนูก็ยิ่งรู้สึกแย่ค่ะ แม่ไม่เคยเข้าใจหนูเลย หนูร้องไห้เกือบทุกวันค่ะ
การเรียนหนูเป็นคนเรียนเก่งคนนึงเลย หนูเลยไม่เคยโดนดุเรื่องเรียน แต่เรื่องอื่นๆในบ้านหนูโดนทุกอย่างค่ะ แม้กระทั่งเรื่องที่หนูไม่ผิด หรือหนูไม่ได้ทำอะไร ถ้าแม่หงุดหงิด หนูคือเครื่องระบายชั้นดีเลย
หนูรู้ว่าแม่รักหนู หนูก็รักแม่ เสียงบ่นของแม่มีคนบอกหนูว่าถ้ามันหายไปหนูจะเสียใจ ถ้าแม่เป็นอะไรขึ้นมา หนูจะคิดถึง แต่ตอนนี้ที่หนูเจออยู่ตอนนี้หนูทนไม่ไหวค่ะ หนูร้องไห้เกือบทุกวัน หนูไม่มีความสุขเลย หนูอยากจะออกไปให้พ้นๆ ไม่ให้แม่เห็นหนูก็ได้ ไปไหนก็ได้ หนูรอวันที่หนูจะได้เข้ามหาลัย อย่างน้อยจะได้ไม่ต้องเจอแม่ทุกวัน
หนูรู้สึกแย่มากที่คิดแบบนั้น หนูรักแม่จริงๆแต่ถ้าให้หนูอยู่กับแม่ไปเรื่อยๆหนูก็อยูได้ แต่หนูไม่มีความสุขเลย
หนูไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ ตอนนี้หนูไม่มีความคิดอยากตายละค่ะ มีแต่อยากออกไปจากชีวิตที่เป็นอยู่นี่