สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องอยากระบายเพราะเครียดสะสมมานานมากจนส่งผลถึงสุขภาพค่ะขอเริ่มเลยแล้วกันน่ะค่ะ
เรื่องของเรื่องก็คือเราเป็นคนขาดความอบอุ่นกำพร้าแม่ตั้งแต่อนุบาลค่ะเพราะหยาร้างกัน เราเลยต้องอยู่กับพ่อค่ะแล้วพ่อเราก็ต้องทำงานเลี้ยงเรา พ่อจึงฝากให้คนเลี้ยง มีทั้งอาม่า บางทีก็แม่บ้าน บางทีก็ต้องอยู่กับครูประจำชั้นค่ะพ่อฝากให้ครูเลี้ยง เป็นแบบนี้มานานมากค่ะคือแทบไม่ได้เจอพ่อเลย เรามีน้องสาว 1คนค่ะถูกแยกกันเลี้ยงตั้งแค่เล็ก....บางครั้งหลังเลิกเรียนเราจำได้ค่ะเป็นคนสุดท้ายของ รร. รอให้พ่อมารับจนฟ้ามืดอาจารย์เลยพาไปบ้านพักครูรอพ่อกว่าพ่อจะมารับก็4ทุ่มได้ละมั้งค่ะ เป็นแบบนี้จนกระทั่งเราขึ้นป.3 เราถึงมีแม่เลี้ยง แต่มันจะต่างอะไรกันละ แม่เลี้ยงที่มีลูกติดเขาก็ต้องรักลูกเขา..เราจำได้ว่าตอนเราป.3เราต้องทำงานบ้านทุกอย่างยกเว้นซักผ้ากับทำอาหาร..แม่เลี้ยงดุมากค่ะห้ามมีฝุ่น..อีกทั้งยังเคยบังคับให้เรากินฉี่ตัวเองเพราะเราทะเลาะกับลูกเขาแล้วพูดคำหยาบออกไป..ขอจบเรื่องวัยเด็กแต่เพียงเท่านี้น่ะค่ะ ....... มาเริ่มเล่าถึงหัวข้อเลยดีกว่า เราเริ่มถูกพ่อว่าตั้งแต่ป.6 หลังจากเลิกกับแม่เลี้ยงน่ะค่ะย้ายมาอยู่กันเองสมัยนั้นยังไม่รุนแรงเท่าไหรจะเริ่มมารุนแรงช่วงม.ต้นค่ะ คือผลการเรียนไม่ค่อยดีเฉพาะเลขกับอิ้งเราเลยโดนว่ามาตลอด จนกระทั่งขึ้นม.ปลายผลการเรียนเราอยู่ในระดับกลางแล้วค่ะ...แต่ก็ยังโดนว่าคำด่าเริ่มมาค่ะยิ้มไอ้ ห เริ่มมา...เราจำได้ว่าวันพบผู้ปกครองพ่อตะคอกใส่เราต่อหน้าครูที่ปรึกษาที่หน้าห้องผู้อำนวยการ เราร้องทั้งอายและร้องไห้ ไม่มีใครปลอบเราเลยเราเข้าใจว่าพ่อเครียดจากงานเราพยายามเข้าใจค่ะ เราเปนคนเกบความรู้สึกได้ดีต่อหน้าเพื่อนที่ รร. ทุกคนจะเหนเราเปนคนร่าเริงเข้ากับคนอื่นง่าย ...... เวลาอยู่บ้านเราพยายามหลบหน้าพ่อค่ะไม่อยากเจอเดะโดนด่า เวลาไปห้างพ่อเปยคนพูดเสียงดังเวลาไม่พอใจไรก็จะว่าเราทำให้คนมองแรกๆก็อายหลังๆพยายามทำใจค่ะพ่อชวนไปไหนไม่ค่อยอยากไปค่ะชอบเก็บตัวอยู่ในห้องคนเดียวแล้วก็พ่อไม่เคยปล่อยให้ไป รร.เองค่ะกับกลับบ้านเองไปรับไปส่งตลอด..แต่ว่าทุกเช้าเวลาขับรถส่งเราไป รร. ก็จะด่าเราว่าเราตั้งแต่บ้านจนถึง รร.เปนงี้ทุกวัน อารมตอนนั้นหดหู่มากค่ะแต่พอเจอเพื่อนก็ร่าเริงตลอดซ่อนความเศร้าเอาไว้..จนกระทั่งเรียนมหาลัยค่ะก็ไม่วายโดนด่าทุกเช้าแต่ทีนี้โดนด่านานหน่อยเพราะมันระยะทางค่อนข้างไกล..ทั้งด่าทั้งแช่งเราแต่พอถึงมหาลัยลงจากรถต้องปรับสีหน้าทันที อ่อลืมบอกทุกครั้งที่โดนว่าโดนด่าเราไม่เคยเถียงสักคำค่ะได้แต่นั่งฟังแล้วตอบรับสั้นๆเวลาเขาถาม...แล้วเราก็สะสมความเครียดนี้มานานมากค่ะปัจจุบันอายุ25เรียนไม่จบค่ะเก็บตัวอยู่แต่ในห้องเดือนนึงถึงจะออกจากบ้านสักครั้ง..เราเปนคนเก็บตัวไม่ชอบออกไปไหนค่ะไม่ชอบคนเยอะๆไม่ชอบให้คนมองชอบอยู่ที่แคบๆไม่ชอบที่โล่งๆ....เราเครียดมากจนประจำเดือนไม่มาปีนึงค่ะแต่ไม่เคยไปหาหมอบางครั้งก็อยากฆ่าตัวตายแต่ก็ยังมีคอมพิวเตอร์เปนเพื่อนค่ะมีเพื่อนคอยให้กำลังใจเพราะถ่อยคำที่พ่อด่าบางทีเราก็ไม่อยากฟังค่ะแต่ต้องนั่งฟังๆทั้งๆที่บางทีไม่ได้ทำอะไรผิด...บางทีก็ทำร้ายตัวเองคาะคือโดนตะคอกทุกวันแล้วเราไม่มีที่ระบายเลยใช้เล็บขูดแขนจิกตัวเองเพื่อระบายอารมบางทีก้อมีเศษหนังติดเล็บมาแต่แปลกน่ะค่ะมันไม่เจ็บเลย ตอนนี้เราเปนคนที่เหมือนซากมีชีวืตค่ะ เราเครียดมาก เรารู่ว่าพ่อเหนื่อยที่หาเงินเรารักพ่อค่ะ แต่เวลาโดนด่าโดนตะคอกเราก้อโกดแต่ได้แค่เก็บ พักหลังๆมานี้มีอาการวูบแบบนั่งเล่นคอมอยู่ละจะล้มเปนแค่สองวิค่ะมีอาการปวดหัวแน่นหัว แต่พักหลังๆมานี้หัวใจเต้นเรวรู้สึกได้ตุบๆๆๆบางทีหายใจไม่ทันค่ะจะมีอาการแบบนี้เปนพักๆประจำเดือนไม่ค่อยมา...แต่เราไม่สนค่ะ...ตายสะได้ก็ดีแบบไม่บาป.....เวลาเขาใช้ทำอะไรก็ทำไม่เคยบ่นแต่ทำไมต้องตามมาด่าตลอดเวลาทำก็ทำให้แล้วไม่พอใจหรือไงบางทีก็ด่าในใจค่ะเหลืออดจริงๆ
พ่อชอบด่าทุกวันเวลาเครียดมาก
เรื่องของเรื่องก็คือเราเป็นคนขาดความอบอุ่นกำพร้าแม่ตั้งแต่อนุบาลค่ะเพราะหยาร้างกัน เราเลยต้องอยู่กับพ่อค่ะแล้วพ่อเราก็ต้องทำงานเลี้ยงเรา พ่อจึงฝากให้คนเลี้ยง มีทั้งอาม่า บางทีก็แม่บ้าน บางทีก็ต้องอยู่กับครูประจำชั้นค่ะพ่อฝากให้ครูเลี้ยง เป็นแบบนี้มานานมากค่ะคือแทบไม่ได้เจอพ่อเลย เรามีน้องสาว 1คนค่ะถูกแยกกันเลี้ยงตั้งแค่เล็ก....บางครั้งหลังเลิกเรียนเราจำได้ค่ะเป็นคนสุดท้ายของ รร. รอให้พ่อมารับจนฟ้ามืดอาจารย์เลยพาไปบ้านพักครูรอพ่อกว่าพ่อจะมารับก็4ทุ่มได้ละมั้งค่ะ เป็นแบบนี้จนกระทั่งเราขึ้นป.3 เราถึงมีแม่เลี้ยง แต่มันจะต่างอะไรกันละ แม่เลี้ยงที่มีลูกติดเขาก็ต้องรักลูกเขา..เราจำได้ว่าตอนเราป.3เราต้องทำงานบ้านทุกอย่างยกเว้นซักผ้ากับทำอาหาร..แม่เลี้ยงดุมากค่ะห้ามมีฝุ่น..อีกทั้งยังเคยบังคับให้เรากินฉี่ตัวเองเพราะเราทะเลาะกับลูกเขาแล้วพูดคำหยาบออกไป..ขอจบเรื่องวัยเด็กแต่เพียงเท่านี้น่ะค่ะ ....... มาเริ่มเล่าถึงหัวข้อเลยดีกว่า เราเริ่มถูกพ่อว่าตั้งแต่ป.6 หลังจากเลิกกับแม่เลี้ยงน่ะค่ะย้ายมาอยู่กันเองสมัยนั้นยังไม่รุนแรงเท่าไหรจะเริ่มมารุนแรงช่วงม.ต้นค่ะ คือผลการเรียนไม่ค่อยดีเฉพาะเลขกับอิ้งเราเลยโดนว่ามาตลอด จนกระทั่งขึ้นม.ปลายผลการเรียนเราอยู่ในระดับกลางแล้วค่ะ...แต่ก็ยังโดนว่าคำด่าเริ่มมาค่ะยิ้มไอ้ ห เริ่มมา...เราจำได้ว่าวันพบผู้ปกครองพ่อตะคอกใส่เราต่อหน้าครูที่ปรึกษาที่หน้าห้องผู้อำนวยการ เราร้องทั้งอายและร้องไห้ ไม่มีใครปลอบเราเลยเราเข้าใจว่าพ่อเครียดจากงานเราพยายามเข้าใจค่ะ เราเปนคนเกบความรู้สึกได้ดีต่อหน้าเพื่อนที่ รร. ทุกคนจะเหนเราเปนคนร่าเริงเข้ากับคนอื่นง่าย ...... เวลาอยู่บ้านเราพยายามหลบหน้าพ่อค่ะไม่อยากเจอเดะโดนด่า เวลาไปห้างพ่อเปยคนพูดเสียงดังเวลาไม่พอใจไรก็จะว่าเราทำให้คนมองแรกๆก็อายหลังๆพยายามทำใจค่ะพ่อชวนไปไหนไม่ค่อยอยากไปค่ะชอบเก็บตัวอยู่ในห้องคนเดียวแล้วก็พ่อไม่เคยปล่อยให้ไป รร.เองค่ะกับกลับบ้านเองไปรับไปส่งตลอด..แต่ว่าทุกเช้าเวลาขับรถส่งเราไป รร. ก็จะด่าเราว่าเราตั้งแต่บ้านจนถึง รร.เปนงี้ทุกวัน อารมตอนนั้นหดหู่มากค่ะแต่พอเจอเพื่อนก็ร่าเริงตลอดซ่อนความเศร้าเอาไว้..จนกระทั่งเรียนมหาลัยค่ะก็ไม่วายโดนด่าทุกเช้าแต่ทีนี้โดนด่านานหน่อยเพราะมันระยะทางค่อนข้างไกล..ทั้งด่าทั้งแช่งเราแต่พอถึงมหาลัยลงจากรถต้องปรับสีหน้าทันที อ่อลืมบอกทุกครั้งที่โดนว่าโดนด่าเราไม่เคยเถียงสักคำค่ะได้แต่นั่งฟังแล้วตอบรับสั้นๆเวลาเขาถาม...แล้วเราก็สะสมความเครียดนี้มานานมากค่ะปัจจุบันอายุ25เรียนไม่จบค่ะเก็บตัวอยู่แต่ในห้องเดือนนึงถึงจะออกจากบ้านสักครั้ง..เราเปนคนเก็บตัวไม่ชอบออกไปไหนค่ะไม่ชอบคนเยอะๆไม่ชอบให้คนมองชอบอยู่ที่แคบๆไม่ชอบที่โล่งๆ....เราเครียดมากจนประจำเดือนไม่มาปีนึงค่ะแต่ไม่เคยไปหาหมอบางครั้งก็อยากฆ่าตัวตายแต่ก็ยังมีคอมพิวเตอร์เปนเพื่อนค่ะมีเพื่อนคอยให้กำลังใจเพราะถ่อยคำที่พ่อด่าบางทีเราก็ไม่อยากฟังค่ะแต่ต้องนั่งฟังๆทั้งๆที่บางทีไม่ได้ทำอะไรผิด...บางทีก็ทำร้ายตัวเองคาะคือโดนตะคอกทุกวันแล้วเราไม่มีที่ระบายเลยใช้เล็บขูดแขนจิกตัวเองเพื่อระบายอารมบางทีก้อมีเศษหนังติดเล็บมาแต่แปลกน่ะค่ะมันไม่เจ็บเลย ตอนนี้เราเปนคนที่เหมือนซากมีชีวืตค่ะ เราเครียดมาก เรารู่ว่าพ่อเหนื่อยที่หาเงินเรารักพ่อค่ะ แต่เวลาโดนด่าโดนตะคอกเราก้อโกดแต่ได้แค่เก็บ พักหลังๆมานี้มีอาการวูบแบบนั่งเล่นคอมอยู่ละจะล้มเปนแค่สองวิค่ะมีอาการปวดหัวแน่นหัว แต่พักหลังๆมานี้หัวใจเต้นเรวรู้สึกได้ตุบๆๆๆบางทีหายใจไม่ทันค่ะจะมีอาการแบบนี้เปนพักๆประจำเดือนไม่ค่อยมา...แต่เราไม่สนค่ะ...ตายสะได้ก็ดีแบบไม่บาป.....เวลาเขาใช้ทำอะไรก็ทำไม่เคยบ่นแต่ทำไมต้องตามมาด่าตลอดเวลาทำก็ทำให้แล้วไม่พอใจหรือไงบางทีก็ด่าในใจค่ะเหลืออดจริงๆ