ตอนนี้หนูอยู่ม.2 ค่ะ รร.รัฐ ในกทม. ซึ่งเกรดเทอมที่ผ่านคือ 3.98 แต่ที่บ้านเทอมนี้ต้องได้ 4 ให้ได้ ซึ่งหนูเป็นเด็กค่อนข้างขี้เกียจเลยแหละค่ะ แต่เมื่อถึงเวลาจริงๆหนูจะอ่านหนังสือ แต่ตอนนี้ หนูเครียดมากเลยค่ะ ด้วยระยะเวลาต่างๆแล้วรร.หนูมันไม่มีหยุดให้อ่านหนังสือ (ก่อนสอบวันแรก ซึ่งสอบพรุ่งนี้แล้วเมื่อวานถามว่าทำไมไม่อ่าน เมื่อวานก็ต้องอ่านสอบย่อยของวันนี้ค่ะ) ซึ่งเทอมนี้คะแนนนี้ดรอปไปพอสมควรโดยเฉพาะเลขที่หนูสอบแทบไม่ผ่านเลย ได้คณิตเพิ่ม 0 คะแนนก็มีค่ะ แต่ที่บ้านไม่รู้ หนูไม่กล้าบอก ถ้าหนูบอกต้องโดนด่าโดนว่าต่างๆนานาแน่นอน เพราะหนูทำเป็นลองแกล้งบอกไปๆว่าหนูสอบตกดูทุกคนผิดหวังกับมาก แล้วถามหนูหรอสอบตก เสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูลหมด ลูกของป้า ก็สอบติดเตรียมได้ 4 ตลอด ช่วงนี้หนูเหนื่อยและกดดันมากๆค่ะ หนูแทบบ่นว่าเหนื่อยไม่ได้เลย ที่บ้านบอกตัวแค่นี้หัดเหนื่อย โตขึ้นมาเหนื่อยกว่านี้อีกเยอะแยะ หนูพูดอะไรไปก็หาว่าเถียง บอกพวกเขาก็เคยผ่านมา ลูกเขาก็เคยผ่านมา ไม่เห็นมีบ่นอะไรเลย ทุกคนก็เหนื่อยกันทั้งนั้น แล้วความรู้สึกของแต่ละคนเท่ากันรึเปล่าคะ หนูเหนื่อยจนไม่มีแรงทำอะไรเลยค่ะ มันกดดัน แล้วหนูลองบวกคะแนนดูแล้วคณิตเพิ่มหนูก็ไม่ได้เกรดอยู่แล้วค่ะถึงจะสอบได้เต็มก็ตาม หนูโคตรเฟลกับตัวเองที่ทั้งอ่านทั้งทำโจทย์ มันเลยทำให้หนูว่าอยากเข้าสายศิลป์ แล้วอยากเข้าคณะอักษรไม่ก็มนุษย์หรือธุรกิจการบิน การโรงแรมพวกนี้ค่ะ โดยส่วนตัวหนูชอบภาษาอังกฤษแล้วสอบที่จะศึกษาภาษาที่สามด้วย แต่ทุกคนในบ้านไม่มีใครเห็นด้วยเลย เรียนสายจะเลือกคณะอะไรได้ ต้องวิทย์คณิตสิ วิทย์คณิต ทุกคนขำกับความฝันของหนูเพราะคิดว่าจบมาก็ได้เงินเดือน start ต่ำๆ หนูไม่รู้จะทำยังไงเลย มองอนาคตตัวเองไม่เห็น หนูรู้ตัวเองแล้วว่าไปทางวิทย์คณิตไม่รอดจริงๆแต่ทุกคนบอกหนูเก่งอยู่แล้ว ยังไงก็ต้องมาสายนี้ มันกดดันหนูมากๆเลยค่ะ เมื่อก่อนหนูอยากเป็นศัลย์แพทย์เพราะที่บ้านให้วิทย์คณิตก็เลยเลือกไว้ แต่พอคิดดูจริงๆหนูไม่ได้อยากเป็นเลย แล้วเวลาหนูสอบอะไรได้คะแนนน้อยทุกคนก็ชอบบอกว่าทำไมได้แค่นี้ สมน้ำหน้า ไม่อยากอ่านหนังสือเอง ทำได้แค่นี้ก็ลาออกไปเถอะ ทำไมได้แค่นี้เองอะ แล้วคะแนนที่เขาคาดหวังหนูคือมัน 18-19/20 หนูพยายามพูดแล้วว่าแบบถ้าให้ทุกวิชาก็คงเป็นไม่ได้ เพื่อนหนูที่เก่งๆก็ยังได้ไม่หมดทุกวิชาเลย แต่เขากลับบอกอย่าไปเปรียบกับคนอื่นสิ ดูตัวเอง แต่เขากลับเอาหนูไปเปรียบเทียบกับลูกพี่ลูกน้องที่เรียนเก่งแล้วก็บอกว่าลูกของป้าอะ สอบได้เต็มตลอด ทำไมหนูทำแบบนี้มั่งไม่ได้อะ เขายังสอบได้เต็มได้เลย เขาไม่ให้หนูเปรียบเทียบ แต่เขากลับเปรียบเทียบเอง เวลาหยูร้องไห้เพราะเรื่องพวกนี้ก็จะโดนด่าอีกว่าเรื่องแค่นี้ทำไมต้องร้องไห้ แตะนิดแตะหน่อยก็ร้องไห้ ทำไมต้องอ่อนแอด้วย มันยิ่งทำให้หนูดาวน์มากๆ หนูเครียดจนร้องไห้แทบทุกวันจริงๆ ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ อย่าด่าหนูเลยนะคะ แต่สามารถแนะนำอะไรหนูก็ได้แต่อย่าด่าด้วยคำรุนแรงเลยนะคะ หนูไม่รู้จะอดทนไปได้อีกนานแค่ไหน แต่หนูพยายามที่สุดนะคะ ขอบคุณพท.เล็กๆที่ให้หนูมาระบายค่ะ 😊✌🏻