ขอคำแนะนำเรื่อง "วางอุเบกขา"ค่ะ

ต้องออกตัวก่อนนะค่ะ ว่า ค่อนข้างจะมีความรู้ ในเรื่องพวกนี้น้อยมากๆค่ะ  ถ้าเข้าใจผิด รบกวน แนะนำ สิ่งที่ถูกต้องด้วยนะค่ะ

เท่าที่เข้าใจ  คือ วางอุเบกขา ก็คือ ทำเฉยๆซะ  มีอะไรเกิดขึ้น ก็ แค่ มองว่ามันเกิด อย่าไปรู้สึกอะไร  เค้าด่า เค้าว่า ก็สักแต่ว่า เค้าด่า เราก็เฉยๆซะ  ประมาณนี้หรือเปล่าค่ะ อุเบกขา

หรือจริงๆแล้ว ความหมายเป็นอย่างไรค่ะ


แล้วก็ ทางบ้าน   แม่ จะเป็นคนชอบ พูดคำหยาบ ด่า คำหยาบ กับหลาน   คือ หลานก็ดื้อ นะค่ะ แต่เราอยากให้ดุ ให้ตี มากกว่าจะมาด่ากัน

เค้าจะชอบด่า ประมาณว่า ไอ้ควาย ไอ้เด็ก มันที่สุดแล้ว ตั้งแต่เลี้ยงมา ไม่เคยเห็นใครความขนาดนี้ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


คือ เอาจริงๆนะค่ะ  ได้ยินแล้วเครียดทุกครั้งค่ะ  เค้าไม่ได้ด่าเราหรอก  ด่าหลาน แต่ได้ยินก็เครียด สงสารหลานด้วย  รู้สึกว่าเด็กๆ ไม่ควรจะถูกจิก ด้วย คำพูดลักษณะนี้ มันจะฝังในจิตใต้สำนึกเค้า แล้วจะเป็นตามปากด้วย


ครั้งนึง เคยทะเลาะกับแม่ เป็นเรื่องเป็นราว ใหญ่โตมากกกก  

บอกตรงๆว่า อดไม่อยู๋ค่ะ รู้ค่ะว่าบาปปปปปปป  และก็ตั้งใจ ว่าจะไม่ทำอีก    หลังจากนั้น แม่ก็ลดคำด่าลง แต่ก็เหมือน ฝังไปแล้ว ยังงัยก็มีหลุดมาบ้าง  แต่เราก็ พยายาม ไม่ ปะทะ หนีเข้าห้องบ้างไรบ้าง

คำถามตรงจุดนี้ เราควรจะทำอย่างไรค่ะ    "วางอุเบกขา" นำมาใช้กับเรื่องนี้ได้มั้ยค่ะ?   เราควรจะเฉย เมื่อได้ยิน สิ่งที่แม่ด่าหลาน มั้ยค่ะ? ให้คิดว่า คงเป็นเวรเป็นกรรม ของ หลานกับแม่ ที่เคยทำกันมา  แต่ก็สงสารหลาน และไม่อยากปะทะ กับแม่  

หรือถ้า เฉยๆไปเลย บอกตรงๆว่า ในจิตใต้สำนึกเรา มันเหมือนแบบ เราเย็นชาเกินไป ถ้าจะวางเฉย ไม่สนใจว่า หลานจะเป็นยังงัย  แต่ พอเราสนใจ เราก็เครียดเวลาได้ยินอะค่ะ

ควรจะทำอย่างไรดีค่ะ   ถ้าเราวางอุเบกขา กับเรื่องนี้ ถูกต้องมั้ยค่ะ?  หรือ จะเย็นชา กับความรู้สึกหลานเกินไปค่ะ?
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่