มีลูกพี่ลูกน้องคนนึง วัย3xปี เกือบครึ่งละ มาอาศัยบ้านแม่เราอยู่ พฤติกรรมที่อยู่ด้วยกัน  ไม่ค่อยมีความเกรงใจ แต่ปากบอกว่าเกรงใจนะ… (ระยะเวลาเกือบ3เดือนนี้ ค่อนข้างที่จะพอมองออกเเล้ว ว่าทำไม ไปอยู่บ้านใคร เขาก็ไล่ออกมา)

ช่วงเดือนแรกมีบ่นว่าห้องน้ำ เหม็น แต่เขาก็ไม่เคยขัดห้องน้ำ… มีอาการที่ว่า ได้ยินเสียงคนนั้น คนนี้ ว่า นินทา คิดมาก คิดลบ ชอบพูดคนเดียว เสียงดัง คำหยาบ เราอึดอัด ยิ่งช่วงนี้เราจะสอบ อ่านหนังสือ ไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ ที่บ้านปกติไม่มีเขา จะเงียบ ถ้านิสัยก็เหมือนเด็ก แต่พูดทุกอย่างที่คิด เวลาพูดเวลาคุยเหมือนมีความรู้ แต่เอาจริงเคยเห็นสัมงาน ไม่ได้สักงาน มีได้งานนึงมั้ง ไปทดลองได้วันเดียว มันไกลบ้าน เช้ามาต้องไปอีก บอกปวดหัว เพราะเหม็น? แล้วก็มาคุยว่า คิดว่าทำไม่ได้ แต่ก่อนจะไปพูดทุกวัน ว่าพร้อมทำงาน พร้อมทำแบบสุดๆพอมีงานเข้ามาจริงๆ ทำไมพี่ถอยละ…

พอเห็นพฤติกรรม เอาจริงๆ เราไม่อยากใจร้ายกับคนไม่มีที่ไปนะ แต่ไม่ไหวแบบมากๆ ล่าสุดเราปล่อยโฮไป บอกว่ามันเกินที่รับมาก ทั้งเสียงดัง ทั้งพูดอะไรที่เกี่ยวกับเรา(แซะ) มีแต่ความคิดลบจนเราจะซึมซับไปแล้ว 

เขาหางานมา3ปี ทำเลิกทำเลิก ขอเงินแม่ ที่อายุ50+ไปแล้ว มาใช้แต่ละเดือน บ่นว่าแค่พันกว่าบาท? โอ้คุณยังหาไม่ได้เลย ยังต้องพึ่งพาแม่ พูดแบบนี้หรอ วันดีคืนดี ทะเลาะกัน เดือด ด่าแม่ตัวเอง มีเเต่วกเข้าเรื่องเงินๆทองๆ เรื่องาน หาหอเช่า

ที่นี่สังคมต่างจังหวัดจะเป็นเบบว่า ซื้ออะไรมา แบ่งกันกิน เรียกคนนั้นคนนี้มากินด้วยกัน แต่เขาไม่ ซื้ออะไรมา กินคนเดียว แยกสัดส่วนไป ไม่เคยเอื้อคนในบ้านเท่าไหร่นัก… คนที่บ้านเคยหยิบของๆเขามาทำกับข้าว โดยที่ไม่รู้ คิดว่าลุงซื้อมา โวยวายร้องโอ้ยทำหมดเลย  แล้วฉัน(ชื่อเล่น)จะกินอะไร

บ้านเรากินน้ำถัง เคยได้ยินเขาพูดว่า บ้านนี้เขากินน้ำถัง สกปรก เขาเลยซื้อน้ำแพ็คมากินคนเดียว เราก็ไม่อะไร ไม่มีงาน ไม่มีเงิน เข้าใจ แต่ก็แอบหงุดหงิด รู้สึกว่า คุณมาอยู่บ้านเขา พูดทุกอย่างที่ไม่ถูกใจออกมาแบบบนี้ได้เลย?

มีวันนึงไปได้ยิน เขาพูดถึง (ย่าเรา)"แนะนำอย่าไปทำอย่างคนนุ้นอย่างคนนี้ อยากให้ลองไปใช้ชีวิตบ้าง ไปเจอโลกจริง อยากรู้เหมือนกันว่าหลานเขาจะไปได้ไกลสักแค่ไหน " ก็มีแค่เรานิที่เป็นหลานเขา ก็งงสิครับ เราอยู่เฉยๆ แล้ววุ่นวายอะไรนัก จะเป็นประสาท

ยังมีเรื่องที่น้องเราไปพูดจาไม่ดี ออกไปเชิงไม่ดีมากๆ เรื่อง2เดือนเเล้ว เพิ่งมาเล่า น้องบอกจำไม่ได้ ลูกพี่ลูกน้องคนนี้ได้คุยกับแม่(มีศักเป็นน้า)เราด้วย แต่เสียงดังข่ม เสียงดังด้วยความโมโหไม่หยุด พูดบลาๆออกมา อย่างกับแรป แม่เราเลยบอกว่าขอโทษแทนน้องด้วย ด้วยความโมโหเช่นกัน เพราะเขาก็ไม่ฟังใครเลย สักคน เอาตัวเองเป็น0กลาง ถูกหมดเลย ชีวิตนี้  พอจบ(ไม่จบ)เรื่องนี้ไป ลูกพี่คนนี้ก็ไปพูดกับแม่ตัวเองว่า มันจะจบได้ยังไง มัน!(หมายถึงน้อง)พูดอะไรไว้บ้าง แล้วบอกไม่ได้พูด พ่อแม่ก็ไม่สั่งสอนลูกตัวเองเลยหรือไง (เรื่องนี้เราฉุนเลย เลือกที่จะไม่เก็บละ ถามตรงๆเลยหมายถึงแม่เราใช่ปะ? เขาบอกก็บ่นไปเรื่อย ขนาดนนี้เเล้วพี่ยังแถเลยอะ)

อันนี้บอกตรงๆ เราไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วย  แต่เขาพาลคนในบ้าน ลามไปถึงพ่อแม่เราโคตรงงเลยครับ ถ้าน้องมันบอกจำไม่ได้ แล้วพี่บอกว่าน้องมันพูดไม่ดีใส่ จะให้ทำยังไงก็พูดมาเลยสิ เอาแต่ไปบ่นกับแม่ตัวเอง ซื่งระบายได้แค่นั้น  ทำเพื่อ พูดกันตรงๆไปเลยดิ (พูดแล้วจะบเเล้ว แต่บ่นกับแม่เหมือนเดิม ต่อหน้าไม่พูด เป็นไรเอ่ย เอาจริงๆบ้านเราไม่ได้เก็บเสียงขนาดนั้น นะ…ได้ยินหมด) อะไรนิดหน่อย บ่นหมด คนบ้านนี้เหมารวมทุกอย่าง  ยังไม่เรื่องยิบย่อยอีกเยอะ ที่พิมพ์ไม่หมด

คนแบบนี้จะอยู่ร่วมกับคนอื่นได้หรอ แต่พฤติกรรมที่แสดงออกมาให้คนนอกบ้านรับรู้นี่ คนละขั้วกันเลย 
ชอบพูดว่าตัวเองเป็นคนอื่น แต่เอาจริงๆวันแรกที่มาทุกคนมองเขาเป็นหลาน เป็นคนในครอบครัว แต่วันนี้เริ่มไม่ใช่ละ อาจจะต้องคิดใหม่
พฤติกรรมแต่ละอย่างโอ่ย ปวดเฮดคัก