เป็นเด็กต่างจังหวัดที่พ่อเเม่พามาอยู่กรุงเทพ ตอนที่อยู่ต่างจังหวัดอยู่กับยายที่ทำเหมือนเราไม่ใช่หลาน ชอบใช้กำลังตีเรา ใช้ทำความสะอาด เราอยู่กับลูกพี่ลูกน้องอีกคนนึ่ง ยายจะชอบทำกับข้าวให้น้องคนนั้นกินก่อนเเล้วให้เรากินของที่เหลือ เราอยู่ที่นั้นไม่ไหวเเล้วจิตตกมากอยู่กับยายจนจะเป็นประสาทเเล้ว ทำเหมือนเราไม่ใช่หลาน เลยขอยายไปอยู่กับพ่อเเม่ที่กรุงเทพ เราคิดว่าการย้ายอยู่กับพ่อเเม่จะดีกว่าอยู่กับยาย เราย้ายอยู่ห้องเช่าที่กรุงเทพจะเเบ่งเป็น 2 ห้อง ห้องพ่อเเม่  ห้องเรากับพี่สาว ซึ่งเราเก็บตัวอยู่ในห้องไม่ออกไปไหนเพราะไม่อยากอยู่ซอยที่ตัวเองอยู่จนเลือกที่จะเก็บตัวไม่ออกไปไหน ไม่อยากเห็นสภาพในซอยที่ขยะเต็มซอยเพราะคนในซอยทิ้งไปทั่ว ไม่อยากเจอคนในซอยเวลาจะออกไปคนในซอยชอบมองเเปลกๆไม่ชอบสายตาคนพวกนั้น  เปิดเพลงเสียงดัง เปิดไมค์ร้องเพลงน่ารำคาญ คนอีกห้องนึ่งชอบจ้องเราผ่านหน้าต่างมาที่ห้องเราเรากลัวมาก จ้องเลยนะคะไม่เเอบ เรามองกลับก็มองเหมือนเดิม แล้วต้องเเบ่งห้องอยู่กับพี่สาวที่ชอบทำตัวสกปรกน้ำไม่อาบ ไม่ชอบสระผมจนผมมันเยิ้มจับตัวเป็นก้อน ผ้าอนามัยชอบทิ้งไว้ในห้องน้ำซึ่งเราต้องมาใช้ห้องน้ำต่อเเล้วเห็นสภาพเเบบนี้บ่อยๆ ชอบเดินเอาผ้าห่มคลุมตัวเดินไปเดินมา ซึ่งมันเหม็นมาก(น้ำไม่อาบ)กลิ่นตัวเเรง ที่นอนเหม็นสาบซึ่งเราพยายามทำความสะอาดเเล้วเเต่ก็เป็นเหมือนเดิม เสื้อผ้าอาบน้ำเสร็จชอบยัดไว้ในห้องน้ำจนเหม็นอับ ไม่ได้อาบน้ำบ่อยๆนะคะกว่าจะอาบ ชอบทำห้องรกจนเราท้อในการเก็บห้องเราเลือกอะไรได้บ้างคะ พ่อเเม่บอกให้เราทนให้เราทำความสะอาดให้พี่เรา คืองงเเบบทำไมไม่บอกให้พี่หัดสะอาดบ้างทำไมเราต้องมาทำความสะอาดด้วย พ่อเเม่เราตามใจพี่สาวมาก อะไรก็ทำความสะอาดเอาถ้าไม่อยากเห็น เราเครียดมากค่ะอยากจะไปข้างนอกเเต่ไม่กล้าออกกลัวคนในซอย อยู่ในห้องจนจิตตกเเบบหนักมาก เราควรทำยังไงดีคะเครียดจนไม่รู้จะทำตัวยังไงหาทางออกไม่เจอ เครียดมากค่ะ