เกริ่นก่อนนะคะ..
เนื่องด้วยพื้นฐานร่างกายเรา ไม่สามารถออกกำลังกายได้อย่างหนักหน่วง
เพราะตัวเราเองมีเหล็กดามอยู่ที่กระดูกสันหลังตลอดแนวจากการรักษาโรคกระดูกสันหลังคด
(ซิตอัพลืมไปได้เลยจ๊ะ เรางอหลังไม่ได้.. ซิตอัพลำบากมาก)
และไม่ได้ออกกำลังกายมาเป็นสิบปี  กล้ามเนื้อล้า เส้นยึดไปทั้งตัว มันเจ็บปวดมากจริงๆเวลาจะออกกำลังกาย

รูปร่างของเราไม่ได้ดีตั้งแต่ต้นค่ะ  ช่วงเอวเราตันเนื่องจากกระดูกสันหลังส่วนนึงยังมีการคดอยู่
รอบเอวเราเคยมากสุด 31 นิ้ว ทั้งๆที่ไม่ใช่คนอ้วนนะคะ  แต่มีหน้าท้อง กล้ามบริเวณหน้าท้องไม่มีเลยเพราะไม่เคยออกกำลังกาย
แต่เราโชคดีที่เป็นคนแขนขาเล็กค่ะ  เลยใส่ชุดพรางตาได้ง่าย
สัดส่วนเมื่อก่อนคือ 32B-30-37  น้ำหนักจะอยู่ที่ประมาณ 50 กก. ส่วนสูง 160 ซม. (นี่มันไม่บรรทัดชัดๆเลย)

เราเริ่มลดน้ำหนักตอนม.5 ด้วยการ "อดอาหาร" และการใส่ "กางเกงรัดรูป"
เราทานแต่ผลไม้และน้ำเต้าหู้  ที่ร้ายแรงคือข้าวเช้าเราไม่ทาน... (ทั้งที่อยู่ในวัยเรียนแท้ๆ)
ผลที่ตามมาคือ ความดันโลหิตเราต่ำมาก จำได้ว่าประมาณ 80กว่าๆ/60เกือบ 70
มันทำให้เราเป็นลม หน้ามืดได้ง่ายมาก.. ยืนอยู่ดีๆ ก็ล้มตึงไปเลยก็มีค่ะ
ตอนนั้นเราดีใจนะน้ำหนักเหลือ 46 กก. เอวเรา 26.5 นิ้ว.. แต่!!!
ทำแบบนี้ได้ 1 ปี  ร่างกายเราทนไม่ไหว กลับมาทานอาหารเหมือนเดิม มันเลยทำให้น้ำหนักดีดมาเหมือนเดิม

เราก็ยังไม่คิดที่จะออกกำลังนะคะ ยังควบคุมอาหารอยู่คือทาน 2 มื้อ  มื้อเย็นไม่ทาน
ทำแบบนี้มาตลอดช่วงเรียนมหา'ลัย น้ำหนักเรายังคงที่ตลอด  แต่สัดส่วนมันเผละขึ้นเรื่อยๆ
จนช่วงปี 3- ปี 4 เราฮึดขึ้นมาออกกำลังกายด้วยการเต้นตามคลิปใน youtube แต่ก็ทำไม่สม่ำเสมอค่ะ
ยังทำบ้าง ไม่ทำบ้าง อาทิตย์ละครั้ง สองครั้ง... แล้วก็เลิกไปเพราะมันเหนื่อยมาก  เต้นแค่ 30 นาทีเราหอบสุดๆเลย