เปิดตอนมาด้วยฉากประชุมเรื่องย้ายหอของประดานักเรียนชั้นปี 1 ที่ตอนนี้ใกล้จะเลื่อนชั้นเป็นนักเรียนปี 2 กันแล้ว (เพราะตอนนี้จวนจะขึ้นปีการศึกษาใหม่กันแล้ว พวกปี 1 ที่เลื่อนชั้นเป็นปี 2 แล้วเลยต้องย้ายออกจากหอปี 1 ไปอยู่หอนักเรียนปีสูงขึ้น ไม่ก็ออกไปอยู่หอนอกหรือหาที่อยู่กันเอง ส่วนหอปี 1 ก็ยกให้พวกเด็กปี 1 ที่เข้าใหม่ปีนี้อยู่กันไป)
ประดาผองเพื่อนของบักแว่นที่ยังไม่ได้ตัดสินใจกันว่าจะอยู่หอในต่อหรือจะไปอยู่หอนอกต่างจับกลุ่มคุยกันเป็นการใหญ่
...ดังเช่นกระทาชายนายหนึ่งได้ออกความเห็นเกี่ยวกับข้อดีของการไปอยู่หอนอกไว้ดังนี้
งานนี้เจ็บจริงอะไรจริง...สำหรับบรรดาชายโสดทั้งหลาย
เหมือนได้ยินเพลง
"ขอบคุณที่ซ้ำเติม" ดังแว่วมาตามลมเลยทีเดียว
ด้านบักแว่นพระเอกของเราผู้ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะอยู่หอในหรือหอนอก ก็จินตนาการเลยเถิดถึงชีวิตหอนอกเป็นการใหญ่หลังมานั่งคุยกับอากิจัง
แปลเฉพาะในช่องความคิดของบักแว่นนะครับ
อ่านจบแล้วถึงกับนึกในใจแว่บขึ้นมาว่า
"แว่นเอ๊ย..." เลยทีเดียว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ช่องแรก
อากิจัง "ว้าว ดีจังน้า ได้ออกมาอยู่คนเดียวเนี่ย"
บักแว่น "เข้ามาเลยๆ"
ช่องสอง
อากิจัง "ฮะจิเค็นคุงอยากกิจอะไรเหรอ? จะทำให้ทุกอย่างเลย"
ช่องสาม
บักแว่น "มาทำอาหารให้ชั้นกินตลอดไปเถอะนะ!!"
อากิจัง "แหม"
คุยกันไปคุยกันมาก็ไปออกเรื่องฝีมือทำอาหารของอากิ (ต่อมาจากฉากข้างบนที่บักแว่นถามว่าอากิทำอาหารเก่งเหรอ เพราะเห็นตอนเอาน้ำมันทอดเบคอนเนื้อบุตะด้งมาทำข้าวผัดกระเทียมรสเบคอนก็ทำเก่ง อากิก็บอกว่าถ้าทำให้คนเยอะๆ กินแล้วใช้เวลาไม่มากก็คิดว่าพอทำได้อยู่ จนกลายเป็นเหตุจินตนาการเลยเถิดของบักแว่นเรื่องออกไปอยู่หอนอกไป ในขณะที่อากิจังนั้นนั่งคิดหาคำตอบแบบจริงจังไปซะงั้น)
ทำไปทำมาอากิจังเลยถามบักแว่นกลับแทนว่าอยากกินอะไร เล่นเอาบักแว่นทำหน้าเหลอหลาหันไปมองปฏิทิน แล้วสะดุดตากับป้ายบอกวันวาเลนไทน์บนปฏิทินเข้าพอดี บักแว่นเลยตะกุกตะกักตอบไปว่า ก็อยากกินช็อกโกแลตอะนะ (ชี้นำแบบเนียนๆ เลยนะเอ็ง)
ฝ่ายอากิจังก็พาซื่อว่าบักแว่นอยากกินขนมทำจากช็อกโกแลตจริงๆ ไม่ได้มีเจตนาอื่นใดแอบแฝง (ประมาณว่าในหัวไม่มีคำว่าวาเลนไทน์อยู่เลยซักนิด) ก็หันไปถามรุ่นพี่ที่แวะเข้ามาพอดีว่าในเอโสะโนมีปลูกต้นโกโก้ไว้หรือเปล่า รุ่นพี่ก็งงว่าอยู่ๆ มาถามทำไม อากิจังก็ตอบไปตรงๆ ด้วยความซื่อว่า
"ฮะจิเค็นคุงบอกว่าอยากกินช็อกโกแลตค่ะ"
ความซื่อไม่รู้อะไรของอากิจังทำเอาบักแว่นถึงกับลมปราณแตกซ่านเลือดออกเจ็ดทวารด้วยความชอกช้ำระกำจิตไปเลย
ร้อนถึงรุ่นพี่ต้องมาช่วยชี้นำให้อีกต่อว่าที่บักแว่นบอกว่าอยากกินช็อกโกแลตในช่วงเวลานี้หมายถึงอะไรเป็นอันจบตอนนี้
อ่านตอนนี้แล้วถึงกับทอดถอนระคนสมเพช (และฮากลิ้ง) กับจินตนาการเลยเถิดของบักแว่นตั้งแต่กลางตอนช่วงคุยกับอากิจังจนถึงช่วงจบตอนจริงๆ แฮะ (อ่านจบปุ๊บถึงกับคิดในใจว่า
"แว่นเอ๊ย..." ด้วยความสมเพชขึ้นมาเลยทีเดียว
)
รอดูตอนหน้าโลดละครับว่าวาเลนไทน์ของบักแว่นจะออกมาเป็นอีท่าไหน (แต่จริงๆ ผ่านมาตั้งอาทิตย์แล้ว ตอนใหม่ก็น่าจะออกแล้วแฮะ ไว้มีเวลาค่อยเอามาเล่าละกันครับ
)
[Spoil] ช้อนเงินคนแปรธาตุ (Silver Spoon) #89 - อ่านตอนนี้แล้วได้แต่คิดในใจว่า "แว่นเอ๊ย..."
ประดาผองเพื่อนของบักแว่นที่ยังไม่ได้ตัดสินใจกันว่าจะอยู่หอในต่อหรือจะไปอยู่หอนอกต่างจับกลุ่มคุยกันเป็นการใหญ่
...ดังเช่นกระทาชายนายหนึ่งได้ออกความเห็นเกี่ยวกับข้อดีของการไปอยู่หอนอกไว้ดังนี้
งานนี้เจ็บจริงอะไรจริง...สำหรับบรรดาชายโสดทั้งหลาย
เหมือนได้ยินเพลง "ขอบคุณที่ซ้ำเติม" ดังแว่วมาตามลมเลยทีเดียว
ด้านบักแว่นพระเอกของเราผู้ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะอยู่หอในหรือหอนอก ก็จินตนาการเลยเถิดถึงชีวิตหอนอกเป็นการใหญ่หลังมานั่งคุยกับอากิจัง
แปลเฉพาะในช่องความคิดของบักแว่นนะครับ
อ่านจบแล้วถึงกับนึกในใจแว่บขึ้นมาว่า "แว่นเอ๊ย..." เลยทีเดียว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
คุยกันไปคุยกันมาก็ไปออกเรื่องฝีมือทำอาหารของอากิ (ต่อมาจากฉากข้างบนที่บักแว่นถามว่าอากิทำอาหารเก่งเหรอ เพราะเห็นตอนเอาน้ำมันทอดเบคอนเนื้อบุตะด้งมาทำข้าวผัดกระเทียมรสเบคอนก็ทำเก่ง อากิก็บอกว่าถ้าทำให้คนเยอะๆ กินแล้วใช้เวลาไม่มากก็คิดว่าพอทำได้อยู่ จนกลายเป็นเหตุจินตนาการเลยเถิดของบักแว่นเรื่องออกไปอยู่หอนอกไป ในขณะที่อากิจังนั้นนั่งคิดหาคำตอบแบบจริงจังไปซะงั้น)
ทำไปทำมาอากิจังเลยถามบักแว่นกลับแทนว่าอยากกินอะไร เล่นเอาบักแว่นทำหน้าเหลอหลาหันไปมองปฏิทิน แล้วสะดุดตากับป้ายบอกวันวาเลนไทน์บนปฏิทินเข้าพอดี บักแว่นเลยตะกุกตะกักตอบไปว่า ก็อยากกินช็อกโกแลตอะนะ (ชี้นำแบบเนียนๆ เลยนะเอ็ง)
ฝ่ายอากิจังก็พาซื่อว่าบักแว่นอยากกินขนมทำจากช็อกโกแลตจริงๆ ไม่ได้มีเจตนาอื่นใดแอบแฝง (ประมาณว่าในหัวไม่มีคำว่าวาเลนไทน์อยู่เลยซักนิด) ก็หันไปถามรุ่นพี่ที่แวะเข้ามาพอดีว่าในเอโสะโนมีปลูกต้นโกโก้ไว้หรือเปล่า รุ่นพี่ก็งงว่าอยู่ๆ มาถามทำไม อากิจังก็ตอบไปตรงๆ ด้วยความซื่อว่า
"ฮะจิเค็นคุงบอกว่าอยากกินช็อกโกแลตค่ะ"
ความซื่อไม่รู้อะไรของอากิจังทำเอาบักแว่นถึงกับลมปราณแตกซ่านเลือดออกเจ็ดทวารด้วยความชอกช้ำระกำจิตไปเลย
ร้อนถึงรุ่นพี่ต้องมาช่วยชี้นำให้อีกต่อว่าที่บักแว่นบอกว่าอยากกินช็อกโกแลตในช่วงเวลานี้หมายถึงอะไรเป็นอันจบตอนนี้
อ่านตอนนี้แล้วถึงกับทอดถอนระคนสมเพช (และฮากลิ้ง) กับจินตนาการเลยเถิดของบักแว่นตั้งแต่กลางตอนช่วงคุยกับอากิจังจนถึงช่วงจบตอนจริงๆ แฮะ (อ่านจบปุ๊บถึงกับคิดในใจว่า "แว่นเอ๊ย..." ด้วยความสมเพชขึ้นมาเลยทีเดียว
รอดูตอนหน้าโลดละครับว่าวาเลนไทน์ของบักแว่นจะออกมาเป็นอีท่าไหน (แต่จริงๆ ผ่านมาตั้งอาทิตย์แล้ว ตอนใหม่ก็น่าจะออกแล้วแฮะ ไว้มีเวลาค่อยเอามาเล่าละกันครับ