เราพลาดไปแล้วหรือเปล่านะ ที่เริ่มมีแฟนหรือเริ่มคลุกคลีกับรุ่นพี่/เพื่อนที่เป็นเกย์บ่อยๆ
บางทีกลับมานั่งคิดก็ลังเลอีกว่า ตอนเราแก่ใครจะมาดูแลเราล่ะ

จะหวังพึ่งพี่ๆ น้องๆ ตอนนั้นก็เอาแน่เอานอนไม่ได้
จะไปเอาลูกบุญธรรมมาเลี้ยงก็เกรงว่าคนละสายเลือดยิ่งน่ากลัวกว่า

เพราะเจอในหลายๆ ข่าวมาไปในทางที่ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
จะมีสักกี่คนที่เจอลูกบุญธรรมดีๆ หนอ

คิดจะมีลูกเองก็กลัวฝ่ายหญิงรับไม่ได้อีก
เพราะสามีตนเอง ไปเป็นภรรยาของชายอื่น มันก็ไม่ใช่เรื่องอะนะ

คิดไป คิดมา ปวดหัวอยู่นั่นแหละไม่รู้จะเอาอย่างไรดี
คงได้แต่ทำใจว่า เราตัดสินใจที่จะเดินในเส้นทางนี้แล้ว

ก็คงต้องเดินต่อไปเรื่อยๆ ถอยหลังกลับไม่ได้แล้ว
เพราะมันถลำลึกมามากพอสมควร

ก็ได้แต่หวังว่า ชีวิตคู่ของเรา จะเป็นคู่ชีวิตกันจริงๆ
หากได้เป็นแค่คู่นอน คงเป็นกรรมละมั้ง

จะเจอไหมหนอ ผู้ชายคนนั้นที่เรากับเค้าจะเป็นคู่ชีวิตกันจริงๆ