ผมเป็นคนใจเย็น อดทนสูง เก็บความรู้สึกและข่มอารมณ์เก่ง

เป็นคนเฮฮา สนุกสนาน ไม่คิดเล็กคิดน้อย

ไม่ถือโทษโกรธเคืองใครง่ายๆ ที่จำได้ตั้งแต่เกิดมาเคยรู้สึกไม่ชอบใครแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ก็แค่เพียงระยะเวลาสั้นๆก็ลืมไป

แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเป็นทุกข์ แย่มาก สุขภาพก็เสื่อม น้ำหนักลดไปสิบกว่ากิโลในเวลาเพียงสองสามเดือน

เท่าที่รู้ตัวตอนนี้คือผมมีความอาฆาตพยาบาทคนคนหนึ่งอยู่ และแช่งชักหักกระดูกเขาทุกเวลาที่นึกถึง

และนึกถึงเขาทีไรผมเหมือนถูกไฟเผา โดยที่ผมใช้นิสัยส่วนตัวเดินเรื่อง คือใจเย็น อดทนรอเวลาให้เวลาที่ผมแช่งเขามาถึง

และอดทนเพื่อจะทำอะไรบางอย่างให้เขาได้รับความทุกข์ในแต่ละช่วงเวลาของชีวิตเขา

โดยบอกกับตัวเองว่า เราจะยอมสละตัวเองเพื่อทำลายเขา

ต้องขอบอกนะครับว่า ความสัมพันธ์ของผมกับเขาไม่ได้เป็นแบบที่บางท่านคิด แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม มันไม่สำคัญ

เพราะที่สำคัญคือสิ่งที่อยู่ในใจผมต่างหาก ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้กับคนคนหนึ่งได้ขนาดนี้ แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

และพอเกิดขึ้นในใจแล้ว ผมก็รู้ทั้งรู้ แต่ทำไมใจมันไม่ยอมหยุด ไม่ยอมปล่อย ไม่ยอมวาง

ทั้งที่ใจนึงผมก็อยากจะปล่อยวางหรือทิ้งความรู้สึกแบบนั้นไป

บางครั้งคิดว่าตัวเองบ้าไปแล้ว

บางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่าหรือเป็นเพราะกรรมเวรระหว่างผมกับเขาที่เคยทำร่วมกันแต่ชาติปางไหนมา

ทั้งญาติ ผู้ใหญ่ เพื่อนฝูง ก็ให้คำแนะนำ ให้ปล่อยวาง แต่ผมทำไมทำไม่ได้ หรือไม่ทำก็ไม่รู้ แต่ก็อยากจะทำ

ผมพยายามทำวิธีการต่างๆเท่าที่ทำได้ ทั้งไปทำบุญที่วัด ทั้งสวดมนต์ ทั้งไปเที่ยว ทั้งพักผ่อน แต่ก็ไม่เป็นผล

ผมจึงมาขอคำแนะนำจากท่านผู้รู้ในนี้หลายๆแนวทาง ว่าผมจะต้องทำอย่างไรดีจึงจะทิ้งความรู้สึกในใจแบบนี้ไปได้

เพื่อเป็นทางเลือกที่ผมจะนำไปปฏิบัติ

ผมอยากหลุดพ้นนรกของความรู้สึกนี้เสียที ช่วยด้วยครับ


*** ขอบคุณทุกความเห็นและคำแนะนำนะครับ จะลองและพยายามนำไปใช้ทั้งหมดที่ทุกท่านได้แนะนำไว้

ท่านใดมีอะไรชี้แนะเพิ่มเติมเป็นวิทยาทานก็เชิญได้ครับ ผมเข้ามาอ่านทุกชั่วโมงครับ