เปิดตอน พวกนางิกำลังไปที่จัดงานโดจินที่โตเกียวบิ๊กไซท์ จิฮารุถามคายุระเรื่องที่ลุกะมาที่นี่จะไม่เป็นไรเหรอ เพราะถ้าขืนปลอมตัวด้วยชุดมาสคอตอย่างคราวก่อนมีหวังตายเพราะความร้อนของที่นี่แน่ คายุระคิดเรื่องนี้เหมือนกันก็บอกตอนที่อยู่หมู่บ้านสายรุ้งนั้น...

ย้อนกลับไปเล็กน้อย ที่หมู่บ้านสายรุ้ง อิซึมิเสนอของที่สามารถช่วยปิดบังตัวตนได้ นั้นคือกระดิ่งแมวขนาดใหญ่กว่าอุ้มมือบอกคายุระว่าให้ลุกะเอาไปใส่ บอกเลยว่าถ้าใช้สิ่งนี้ต่อให้อยู่ในที่คนมากๆก็ยังปลอดภัย แต่ก็เสนออีกอย่างคือหน้ากากพิลึกๆที่ถ้าใส่ก็จะไม่มีใครรู้แน่ว่าเป็นลุกะ แต่รูปร่างหน้ากากพิลึกเกินกว่าที่คายุระจะแสดงความเห็นได้เลย

กลับมาปัจจุบัน จิฮารุบอกใส่ของแบบนั้นยังไงก็ไม่มีทางรู้จริงๆนั้นแหละ คายุระก็เห็นด้วย จิฮารุถามอีกว่าแล้วลุกะจะใส่หน้ากากนั้นตลอดทั้งวันเลยเหรอ คายุระก็บอกคงงั้น นางิเลยถามว่าแล้วตกลงสาวหน้ากาก(ลุกะ)อยู่ไหนล่ะ ทันทีนั้นก็มีคนพูดกับนางิบอกในที่สุดนางิก็เขียนโดจินเสร็จสินะ ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นลุกะ(ใส่หน้ากากมาจริงๆแต่ถอดตอนพูดกับนางิ) แล้วลุกะก็บอกกฎการแข่งที่มีเพียงข้อเดียว คือ ขายโดจินที่มีฝ่ายละ 100 เล่ม ใครขายได้มากที่สุดก็ชนะ นางิตกลง ลุกะจึงบอกงั้นก็เข้าไปเตรียมบูทกันเลย นางิก็กำลังใจพร้อม แต่ผิดกับจิฮารุกับคายุระที่กำลังแอบคิดอยู่ว่าลุกะใส่หน้ากากมาจริงๆด้วย


พอเข้ามาในงานแล้ว(ก่อนจะให้คนทั่วไปเข้า) อายุมุเองก็มาช่วยพวกนางิเหมือนกัน อายุมุถามจิฮารุว่าฮายาเตะกับฮินะไปไหน จิฮารุบอกยังมาไม่ถึงเพราะรถติดระหว่างทางมาจากฮอกไดโก คายุระบอกที่รถติดก็เพราะมีงานเทศกาลดอกไม้ไฟพอดี เป็นงานที่เทศกาลดอกไม้ไฟที่อ่าวโตเกียวที่เป็นงานช่วงฤดูร้อนที่จะจัดวันเดิมๆตลอดทุกปี อายุมุเลยเสนอว่างั้นหลังจากนี้แล้วไปดูดอกไม้ไฟกันแต่คายุระบอกถ้ามีแรงเหลือล่ะก็นะ

เมื่อเตรียมพร้อมเสร็จทั้งสองบูทคือของนางิกับลุกะและที่เหลือก็เพียงรองานเริ่มเท่านั้น นางิคิดดูว่าตัวเธอนั้นอยากเป็นอะไรที่พิเศษมาตลอด อยากให้ผู้คนลุ่มหลงด้วยความสามารถของตัวเอง อยากเป็นอะไรที่ผู้คนจะสรรเสริญเธอ เหมือนอย่างลุกะในวันนั้น(วันที่นางิได้เห็นลุกะเป็นครั้งแรกในคอนเสิร์ต) นางิดูเวลาที่เกือบจะถึง 10 โมงเช้าที่เริ่มงานแล้ว และอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเป็นผลของการแข่ง ถ้าแพ้เธอก็ต้องเสียฮายาเตะ วันคือแสนสุขกับฮายาเตะก็จะจบลง นางิจึงคิดว่าจะแพ้ไม่ได้ แม้ว่าต่อให้ลุกะจะเป็นถึงพระเจ้าก็ตาม ไม่นานเสียงประกาศเริ่มงานก็เริ่มขึ้น นางิขึ้นเป็นอย่างสุดท้ายคือเธอจะต้องชนะ


จากนั้นผู้คนก็เริ่มเข้ามาในงาน ระหว่างที่รอคนเดินมาจิฮารุถามคายุระว่าคิดว่าใครจะชนะ คายุระบอกไม่รู้เพราะทั้งคู่ต่างเขียนแนวเฉพาะและอ่านยากด้วยกันทั้งคู่ จิฮารุเลยแปลกใจ แต่คายุระบอกแบบนั้นโดจินของทั้งคู่ก็เป็นการ์ตูนที่ดี

หลังจากเริ่มไม่นาน จู่ๆเสียงคำขอบคุณของลุกะก็ดังขึ้นจนนางิเผลอหันไปดูและเห็นว่าลุกะขายไปได้เล่มหนึ่งแล้วทั้งๆที่งานพึ่งจะเริ่ม นางิพยายามกลั้นใจไม่ให้หวั่นไหว คิดว่ายังแค่เล่มเดียวเอง การต่อสู้จริงๆเพิ่มจะเริ่ม ช่วงชั่วโมงแรกคนที่เข้ามาในงานต่างไปดูบูทหลักๆก่อนกันทั้งนั้น

ตอนที่คิดๆอยู่นั้นเองคนที่นางิคุ้นหน้าก็โผล่มาอ่านโดจินของนางิ นางิจำได้ทันทีถึงจะเจอแค่ไม่กี่ครั้งนั้นก็คือ มาอิซุมิ คนที่เขียนโดจินดังที่เจอจากงานครั้งสองครั้งที่แล้ว มาอิซุมิอ่านแล้วก็บอกการ์ตูนของนางิก็ยังห่วยอยู่ดี นางิเถียงไม่ออกแต่มาอิซุมิก็พูดต่อว่า "แต่ก็เป็นการ์ตูนที่ดี ฉันชอบนะ" นางิเลยแปลกใจ แล้วมาอิซุมิก็ตกลงขอซื้อเล่มหนึ่ง แถมพอมาอิซุมิซื้อไปแล้วสาวคนหนึ่งที่เหมือนเป็นลูกศิษย์ของมาอิซุมิทำท่าจะร้องไห้บอกไม่ยุติธรรมเลย บอกถ้าโดจินเล่มนั้นดีก็ขออ่านด้วย แต่มาอิซุมิปฎิเสธและบอกให้ซื้อเอาเองเพราะเป็นกฎของที่นี่ เธอคนนั้นก็เลยซื้อโดจินของนางิไปอีกเล่ม นางิก็ขอบคุณ แล้วทั้งคู่ก็ไปโดยที่มาอิซุมิยังบอกจะไปบอกคนอื่นด้วยว่าเจอการ์ตูนดีๆ นางิเริ่มยิ้มออก จิฮารุบอกเลยว่าเริ่มได้ดี นางิเห็นด้วยและทำให้มีกำลังใจขึ้น


จากนั้นเวลาผ่านไปแล้ว 7 ชั่วโมง โดจินของนางิที่ราคา 200 เยนแต่ก็เป็นการ์ตูนที่นางิทุ่มเทให้ด้วยความรู้สึกทั้งหมด และยังมีความสุขเมื่อได้ยื่นการ์ตูนของเธอให้กับคนอื่นไป ความรู้สึกที่ขายได้แต่ละเล่มๆเรื่อยๆทำให้นางิหยุดใจเต้นไม่ได้ ไปๆมาๆนางิก็ขายจนลืมเรื่องการแข่งไปซะสนิทเพราะมีแต่ความสุขจากการที่ขายหนังสือของตัวเองได้ มีความสุขเมื่อเห็นคนอื่นได้อ่านการ์ตูนของเธอ และคิดว่าเธอได้มาแล้ว สิ่งที่เธอต้องการ


และแล้วหลังจากผ่านชั่วโมงที่เจ็ดไป นางิก็ขายเล่มสุดท้ายได้ จิฮารุบอกนางิทำได้แล้ว นางิเองตัวสั่นขึ้นมานิดนึงแต่ก็ขอบคุณจริงๆ จิฮารุเองก็ดีใจกับนางิ


แต่ตอนนั้นประกาศปิดงานก็ถูกประกาศออกมา จิฮารุนึกขึ้นได้ถึงฝั่งลุกะที่ไม่ได้ดูสถานการณ์เลยตลอดงานก็เลยรีบหันกลับไปดู ผลคือ....


จบตอน