เพิ่มย้ายมาอยู่ทาว์เฮาส์ ดูหรู แต่คนอยู่ อาศัย มีสำนึกไม่ค่อยหรู..... เคยอยู่ ตึกแถว เรามีกฏของคนอยู่ตึกแถว อยู่ในซอย อยู่ริมถนน ผู้คนสัญจรไปมา รถวิ่งขวักไขว่ เราต้องยอมรับสภาพได้ เคยอยู่หมู่บ้าน หลังใหญ๋ มีรั่วรอบขอบชิด ก็ยังมีกฏของหมู่บ้านให้พึ่งปฏิบัติ เคยเช่าห้องเช่า ก็ต้องทำตามกฏระเบียบอย่างเคร่งครัด มีทั้งกล้องวงจรปิด ทั้งพี่ยามยืนมองทางเข้าออก ว่าเป็นคนแปลกหน้าหรือเปล่า ห้ามทำกำแพงเป็นรอย ห้ามทำพื้นเป็นรอย ขนาดแค่ไปเช่าห้องเล็กๆอยู่เท่านั้นนะ เคยอยู่คอนโด เพื่อนบ้านต้องไม่ส่งเสียงดังรบกวนเพื่อนห้องข้างเคียง ไม่ทำกับข้าวกลิ่นฉุนรบกวนผู้อื่นและป้องกันสัญณานอัคคีไฟที่ติดในห้อง ไม่ซี้ซั๊วร้องเพราะเจ้าของห้องทำกับข้าว  แล้วเครื่องจับสัญณานดัง ทุกๆที่ ที่เราไปอยู่ ไปใช้บริการ ทั้ง รพ. โรงหนัง โรงพัก โรงเรียน โรงแรม ห้างสรรพสินค้า โรงอาหาร  แม้แต่ในวัด ก็ล้วนแล้วแต่มีกฏระเบียบ ที่เค้าวางไว้เพื่อผู้ที่มาใช้บริการ ใช้สถานที่ ได้ใช้อย่างถูกต้อง เจ้าของสถานที่ก็ดูแลง่ายและทั่วถึง ผู้มาใช้สถานที่ก็สะดวก และปลอดภัยกับตัวเองด้วย ถ้ามีสิ่งใดผิดปกติ สามารถเข้าช่วยได้ทันที หรือป้องกันไม่ให้มันรุกลามไปที่อื่น ยังสามารถแก้ไข และอยู่กันต่อไปได้อย่างสงบสุข แต่ทาว์เฮาส์ที่นี่ ที่ใกล้ใจกลางเมืองกท. คนที่เข้าอยู่อาศัย เอาราวตากผ้ามาตั้งไว้ถนนส่วนกลางรถวิ่งในซอย เอารถตัวเองไปจอดหน้าบ้านคนอื่น เอาถุงขยะไปวางหน้าบ้านคนอื่น เจ้าของบ้านปล่อยบ้านให้เช่า  แล้วผู้เช่ามาสร้างความเดือดร้อน ตั้วร้านอาหารส่งกลิ่น เหม็น ตั้งร้านซักผ้าส่งกลิ่นน้ำยาซักผ้าคลุ้งทั้งวัน จุดธูปเรียกลูกค้าทั้งวันยิ่งกว่าอยู่วัด ส่งกลิ่นรบกวนเพื่อนบ้าน วันไหนเห็นเราเงียบๆ ก็ส่งกลิ่นฉุนทั้งน้ำยา ทั้งธูป เปิดประตูบ้านไม่ได้เลย ต้องทำอย่างไง คนพวกนี้ถึงจะเข้าใจคำว่า การอยู่ร่วมกันของสังคม ต้องทำอย่างไง