วันเกิดเราตั้งแต่เด็กๆ มันเป็นวันธรรมดามาก ไม่มีเค้ก การ์ด ของขวัญ อย่างมากก็ไปกินข้าวกับครอบครัว
มีบางปีที่มีอะไรพิเศษ เช่น เอนท์ติด ก็มีฉลอง เป่าเค้กบ้าง แต่ถ้าปีไหนไม่มีก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร
ถ้าที่บ้านอยากให้อะไรเรา เขาก็ไม่รอวันเกิด เห็นเราอยากได้ แล้วโอกาสมันเหมาะ เขาก็ให้
อย่างตัวเราเองเวลาจะให้ของขวัญใคร ก็ให้เลย ไม่ได้เจาะจงว่าต้องรอวันเกิด
เพราะเรารู้สึกว่าคุณค่ามันอยู่ที่ของ ไม่ได้อยู่ที่ว่าให้วันไหน
มีใครเป็นแบบเราบ้างมั้ยอ่า?
แปลกไหมที่รู้สึกเฉยๆกับ "วันเกิด"
มีบางปีที่มีอะไรพิเศษ เช่น เอนท์ติด ก็มีฉลอง เป่าเค้กบ้าง แต่ถ้าปีไหนไม่มีก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร
ถ้าที่บ้านอยากให้อะไรเรา เขาก็ไม่รอวันเกิด เห็นเราอยากได้ แล้วโอกาสมันเหมาะ เขาก็ให้
อย่างตัวเราเองเวลาจะให้ของขวัญใคร ก็ให้เลย ไม่ได้เจาะจงว่าต้องรอวันเกิด
เพราะเรารู้สึกว่าคุณค่ามันอยู่ที่ของ ไม่ได้อยู่ที่ว่าให้วันไหน
มีใครเป็นแบบเราบ้างมั้ยอ่า?