คนเรามักจะชอบเวลาที่ใกล้จะวันเกิด ตื่นเต้นกับอายุใหม่ที่เพิ่มขึ้น ดีใจที่คนรอบตัวมาอวยพรให้ ได้มีเวลากับคนที่เรารัก ครอบครัวเพื่อนๆ
แต่จะมีสักกี่คนที่ไม่อยากให้ถึงวันเกิดตัวเอง ไม่อยากให้คนอวยพร ไม่อยากจัดเลี้ยงอะไร แค่วันหนึ่งที่ธรรมดาวันหนึ่ง
ไม่รู้ว่าตัวเองฝังใจเกินไปรึเปล่า แต่วันเกิดีไร เป็นต้องเสียน้ำตาทุกปี ทุกปีเลยจริงๆ
แต่ตอนสมัยเรียน มักจะมีเพื่อนๆมาเซอร์ไพรส์ มาให้ของขวัญ มีเค้กแทบทุกปีเลย
จนเมื่อได้คบกับแฟน จริงๆ ตลอด 10 ปีที่คบกัน เชื่อมั้ยว่าเราได้เค้ก หรือของขวัญจากแฟน แค่  3 ครั้งเอง
แต่วันเกิดของแฟนเรามีให้เขาทุกปี ถึงอยู่ไกลกัน เราก็ยังมาหา จนเมื่อ 3 ที่แล้ว วันเกิดของแฟน เลยจัดเซอรไพรส์ให้เขา
 สั่งเค้กไว้ล่วงหน้า 2 วัน หลังจากเลิกงานก็ไปรับเค้ก แล้วไปที่บ้านของแฟน ช่วยแฟนแม่เตรียมของจัดของเพื่อเลี้ยงวันเกิด
เขามาเพื่อนเยอะมาก แต่ปกติเขาอยู่กับเพื่อนตลอดทุกวัน
เขาอยู่แต่กับเพื่อน ไม่ได้สนใจอะไรเราเลย เราเหมือนแขกที่ไม่ได้รับเชิญ ทั้งๆที่เขาชวนให้เรามา ถ้าไม่มาหาเขาจะงอล
เราที่ตั้งใจจะไปหาอยู่แล้วเลยไม่ขัดอะไร  สรุปวันเกิดของเขา เรามีเวลาร่วมกันแค่ตอนที่เราเอาเค้กออกไปร้องเพลงให้  แค่นั้น !!
จากนั้นเขาสังสรรค์กับเพื่อนๆต่อยาวๆ เลย ตี 4  กลับเขาห้อง นอน เช้าเรากลับ
บอกเขาตรงๆเลยว่าไม่พอใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น และเสียความรู้สึกกับเรื่องวันนั้นมากๆ เขาบอกว่า "ขอโทษ"  แล้วไม่มีอะไรต่อเลยไม่
เราบอก งั้นต่อจากนี้วันเกิดเรา และเธอมันคงเป็นวันธรรมดาให้มาผ่านไปเหมือนทุกๆวัน

นั่งทบทวนอยู่นานเลยว่าทำไมถึงเสียความรู้สึกอะไรขนาดนี้ มันบอกไม่ถูกเลย
จนวนมาวันเกิดตัวเอง แล้วเขาบอกว่าไม่มีอะไรให้นะ ไม่มีตัง >>  ตัดจบแบบนี้ทุกปีเลยอ่ะ แต่เราไม่อะไร จนได้แต่ขำแห้งๆในใจ
เขาที่พยายามจะซื้อมาให้เราในวันเกิด โดยตบท้าย123

เลยบอกเขาไปวันวันเกิดเราไม่ต้องมาให้ความสำคัญก็ได้ เพราะถ้าเราสำคัญพอ มันไม่ต้องมีอะไรพิเศษ เท่ากับเห็นค่าของเราบ้างอ่ะ

พอวันเกิดเราปิดแจ้งเตือนทุกช่องทางเพื่อไม่ให้ขึ้นแจ้งเตือนว่าเป็นวันเกิดเรา  มันเหมือนไม่ยินดียินร้ายอะไรกับวันเกิดตัวองไปแล้ว
** ระบาย **