เรากำลังจะสอบตรงในวันเสาร์นี้ค่ะ  

เตรียมตัวมาพอสมควรแล้ว  แต่พอนึกถึง  หรือได้รับรู้ข้อมูลอะไรใหม่ ๆ

จะเกิดอาการตัวสั่นเหมือนเจ้าเข้าเลยค่ะ  ฟุ้งซ่าน  เตลิดเปิดเปิง  ต้องเอามือกุมหัวพยายามบอกตัวเองให้สงบ  ให้ใจเย็น  

ตอนนี้มันกลัวไปหมด  กลัวที่ทำมามันไม่พอ  กลัวทำเต็มที่แล้วผิดหวัง  กลัวเสื่อมศรัทธากับความพยายาม

กลัวสูญเสียตัวตน  กลัวไปหมด  

เด็กเอนทรานซ์มันทรมานขนาดนี้เลยเหรอคะ =_= (แกคนเดียวมากกว่า)

ตอนนี้ดึกแล้วระบายกับใครไม่ได้  ขออนุญาตระบายลงพันทิปแล้วกันค่ะ

ท่ีกำลังจะไปสอบนี่คือคณะที่ใฝ่ฝันในมหาลัยที่ใฝ่ฝัน  คนสอบไม่ถือว่าเยอะเมื่อเทียบกับการรับตรงที่อื่นเพราะจำกัดเขต  อัตราส่วน 1/20กว่า ๆ

และผลงานที่นักเรียนในโครงการเดียวกันรุ่นก่อน ๆ ทำไว้ดีมาก ๆ  ทุกคนคาดหวัง(ยกเว้นพ่อแม่ที่พยายามไม่เพิ่มความกดดัน)

เพื่อน ๆ คาดหวัง(เพราะเป็นคนแรก ๆ ที่อ่านหนังสือจบ)  อาจารย์คาดหวัง  รุ่นพี่คาดหวัง  สายรหัสคาดหวัง(เพราะไปรออยู่ที่นั่นกันหมดแล้ว)

ตอนนี้เครียดมาก  นอนไม่หลับ  กินอะไรไม่ค่อยลง  อาศัยดูอนิเมะ  เล่นพันทิปเวลาจะพยายามลืม  ตั้งสติ

ถ้าไม่ติดคงเสียใจมาก  คงเคว้งคว้าง  เพราะพยายามมาถึงที่สุด  ถึงอย่างนั้นกิจกรรมก็ไม่เคยทิ้ง  ส่วนรวมไม่เคยทิ้ง

รุ้สึกว่าพอเรามาอยุ่ในจุดจุดนี้แล้วมันจมไม่ลง  เหมือนต้องไต่ให้สูงขึ้นไปอีก  พออยู่สูงแล้วก็กลัวตก  เพราะตกลงไปมันคงจะเจ็บปวดมาก

ก็พอจะรู้และหาแนวทางไว้แล้วค่ะว่าถ้าเราทำตรงนี้ไม่สำเร็จจะพาชีวิตไปทางไหนต่อ  แต่เป็นไปได้อยากจบความเครียด  ความกดดันนี้ไว้ที่ตรงนี้

ยุติลงตรงนี้  อยากมองเห็นปลายทางแล้ว
ตอนนี้เหนื่อย  ล้า  เพลีย  แต่ก็นอนไม่ค่อยหลับ  
หิว  แต่ก็กินไม่ค่อยลง

มันจุก ๆ อกไปหมด  

หลาย ๆ คนที่อ่านอาจจะมองว่าเครียดไป  เครียดจริง ๆ ค่ะ  พ่อแม่ไม่เคยกดดัน  ทั้งชีวิตกดดันตัวเองมาตลอด  

กลัวความผิดหวัง(เคยผิดหวังจนกรี๊ดแตกซึมกะทือไปพักหนึ่ง  และฝังใจว่ามันน่ากลัว)

รอบข้างเรามีแต่คนเก่งถึงเก่งมาก  กลัวว่าถ้าทุกคนเขาไปกันหมดเหลือเราคนเดียวจะทำยังไง  กลัวไปหมดเลยค่ะ

เพื่อน ๆ เคยเจออะไรแบบนี้บ้างมั้ยคะ  

ปล.ขอบคุณสำหรับพื้นที่เล็ก ๆ ตรงนี้ให้ได้ระบายค่ะ  ดูภายนอกเราไม่ค่อยโอดครวญอะไรให้ใครเห็น  ขอบคุณที่ยังมีพื้นที่ตรงนี้จริง ๆ ค่ะ