ผมเคยภาวนาไปเรื่อยๆ แล้วมันเหมือนไม่ก้าวหน้า หรือไม่ได้อะไรสักอย่าง (เช่น ฝึกสมาธิมานานมาก แต่ทำไมใจมันฟุ้งซ่านตลอด หรือไม่ได้ฌาณสักที)
จนสุดท้าย มันปล่อย แบบว่าเป็นยังไงก็เป็น ได้แค่ไหนแค่นั้น
พอสืบลึกๆ ลงไป ก็พบว่า เพราะใจมันคาดหวังว่าจะต้องได้อะไร เจออะไรที่พิเศษอยู่ด้วยเหมือนกัน
ตอนนี้ก็เลยภาวนาไปแบบ เอาเท่าที่ได้ครับ ก็เห็นความก้าวหน้าบ้าง เก็บเล็กผสมน้อยไปเรื่อยๆ ครับ ไม่เครียดไม่กดดันแบบแต่ก่อนแล้ว

มีใครเคยปฎิบัติภาวนาไปมากๆ แล้วเกิดรู้สึกท้อบ้างไหมครับ
สาธุครับ