(ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะครับ เราเป็นโรคซึมเศร้าแต่ไม่ได้ไปตรวจนะครับ แต่บางทีมันร้องไห้ออกมาเองตอนอยู่คนเดียวตลอด บางทีก็ยิ้มแล้วน้ำตาก็ไหล เวลาเครียดๆ) ตอนนี้เครียดเรื่องเรียนมากครับ เกรดตอนนี้เหมือนรอเวลาถูกรีไทน์ *เหตุเพราะโควิด ต้องเรียนออนไลน์ ตั้งแต่ปี1 เราไม่มีเพื่อนไม่มีใครที่สามารถช่วยได้เลย ศึกษามาไม่พอ พอมารู้ตัวอีกทีก็พลาดไปหลายๆเรื่องแล้ว ตอนแรกไม่รู้ว่าคะแนนประมาณนี้ควรถอนไหม ต่อไปจะไหวไหม ถอนวิชายังไง ต้องไปที่ไหน ถอนได้กี่วิชา ตอนเรียนออนไลน์ คนอื่นเค้าจ้างสอบบ้าง ส่งข้อสอบกันบ้าง แต่เราไม่รู้จักใครเลย เรียนก็ไม่รู้เรื่อง แต่เข้าเรียนตลอดนะครับ เวลาทำงานกลุ่มก็จะอยู่กลุ่มแบบที่อ.จัดให้ พอเสร็จงานก็เปลี่ยนกลุ่มใหม่ ไม่มีเพื่อนที่รู้จักหรือสนิทพอเข้าใจเลย ทักไปก็ดูรำคาญเรา เราเข้าสังคมไม่เก่งแต่ก็พยายาม พอตอนนี้ขึ้นปี2มา เกรดเฉลี่ยอยู่ที่ 1.89 แต่เราฝืนต่อเพราะคิดว่าจะกู้กลับมาได้ แต่คะแนนกลางภาคออกมาก็ไม่ได้เป็นแบบที่หวังเอาไว้เลย อ.แต่ละวิชาส่วนใหญ่ประกาศคะแนนมา ก็คือหมดเขตถอนวิชาแล้ว ตอนนี้เราตันมาก ไม่อยากอยู่เป็นภาระใครแล้ว ไม่อยากให้ใครมาคาดหวังแล้วอะ ทั้งโดนครอบครัวกดดัน (เคยปรึกษากับครอบครัวแล้วตั้งแต่ปี1ว่าไม่ไหว ไม่ชอบวิทย์ แต่ครอบครัวก็ให้สู้ต่อ จนทุกวันนี้เครียดมาก กลับบ้านไปก็พูดแรงๆด่าบ้าง รู้ว่าเค้าห่วงคาดหวังแต่มาพูดกดดันแบบนี้คนที่พยายามมันเครียดจริงๆนะ มันเหนื่อยอะ ไม่อยากระบายกับใครเลย ไม่อยากพูดอะไรกับใครเพราะเวลาคนสงสาร กับคนที่เข้าใจเราจริงๆ มันไม่เหมือนกัน กลัวว่าเค้าจะมาพูดดีแต่ลับหลังไม่ใช่บ้าง แต่ตอนนี้ตันจริงๆ ไม่อยากให้ใครมาสงสารอะ พยายามมากแต่มันไม่เคยพอ ก็รู้ว่าาามารถพยายามได้มากกว่านี้ แต่ยิ่งคิดมันก็ยิ่งกดดันตัวเอง