เราเองก็ไม่ใช่คนที่กินมังสวิรัติหรอค่ะ
แต่พอดูวีดีโอนี้แล้วน่ารักมาก มื้อเช้าเลยกินมังสวิรัติไปหนึ่งมื้อเลยด้วยความเต็มใจ ^___^










บทสนทนาที่เกิดขึ้นในคลิปวีดีโอนะคะ



เด็ก :   มันไม่เป็นไรหรอ
แม่ :  ไม่เป็นไร ตอนนี้ก็กินปลาหมึกของลูกได้แล้วนะ
เด็ก :  ก็ได้ ... ปลาหมึกนี้มันไม่ใช่ของจริงใช่ไหม?
แม่ :  ไม่ใช่ลูก
เด็ก :  งั้นมันก็พูดไม่ได้ แล้วมันก็ไม่มีหัวด้วยใช่ไหม ? หัวมันอยู่ไหนนะแม่ ?
แม่ :  มันไม่มีหัว นี่มันแค่ชิ้นปลาหมึกที่เค้าตัดมาให้แล้ว
เด็ก :  หา... งั้นหัวมันอยู่ในทะเลหรอ?
แม่ :  มันอยู่กับคนขายปลา

เด็ก : (...เด็กนิ่งไปพักนึง...) เค้าหั่นมันแบบนี้งั้นหรอ ?  (ทำท่าให้ดู)

แม่ :  ใช่เค้าหั่นไว้
เด็ก :  ทำไมล่ะ?
แม่ :  เราจะได้กินได้ไงลูก ไม่งั้นเราก็คงกินไม่ได้
เด็ก :  แต่ทำไมล่ะแม่ ?
แม่ :  (...นิ่งไปพักนึง...) จะได้กินได้ไง แบบเดียวกับที่เรากินไก่ไง
เด็ก :  ไก่หรอ? ไม่มีใครเค้ากินไก่กันหรอก
แม่ :  ไม่มีใครกินไก่งั้นหรอ ?
เด็ก :  ใช่แม่ พวกเค้าเป็นสัตว์
แม่ :  หืม? ...
เด็ก :  (...นิ่งเงียบไป...)
แม่ :  ถ้าอย่างนั้นกินมันฝรั่งแทนละกันนะ แค่มันฝรั่งกับข้าวก็พอ
เด็ก :  โอเค... ปลาหมึกเป็นสัตว์...
แม่ :  ใช่จะ
เด็ก :  พวกนั้นทั้งหมดเป็นสัตว์ ... ปลาก็เป็นสัตว์ ... ปลาหมึกก็สัตว์ ... ไก่ก็เป็นสัตว์ ... วัวก็เป็นสัตว์ ... หมูก็เป็นสัตว์
แม่ :  ถูกแล้วลูก
เด็ก :  งั้น เวลาเรากินสัตว์ พวกเค้าก็ตายสิ
แม่ :  (...เสียงเริ่มอ่อน...) ใช่พวกเขาตาย
เด็ก :  ทำไมละแม่
แม่ :  เราจะได้กินได้ไงลูกรัก
เด็ก :  แต่ทำไมพวกเขาต้องตายละ?

แม่ :  (...เงียบไป...)

เด็ก :  หนูไม่อยากให้พวกเขาตายเลย... หนูอยากให้พวกเขาได้ยืนขึ้นด้วยขาของเขา และมีความสุข
แม่ :  (...เริ่มร้องไห้..) งั้นก็ดีสิลูก... งั้นเราจะไม่กินเนื้อสัตว์กันอีกนะ ดีไหม?
เด็ก :  ดี... สัตว์พวกนั้น... เราควรดูแลเค้าดีๆ ไม่ใช่กินเค้า
แม่ :  (...หัวเราะ...) ใช่ลูกรัก... กินมันฝรั่งกับข้าวซะนะ
เด็ก :  โอเค... แล้วแม่ร้องไห้ทำไมหรอ?
แม่ :  แม่เปล่าร้องลูก ก็แค่... หนูทำให้แม่รู้สึกซาบซึ้ง
เด็ก :  งั้นหนูก็ทำสิ่งสวยงามน่ะสิ (...ยิ้ม...)
แม่ :  (หัวเราะ) ตอนนี้ก็กินได้แล้ว ลูกไม่ต้องกินปลาหมึกก็ได้นะ
เด็ก :  ได้เลย!






.