สืบเนื่องมาจากกระทู้ที่คุณนายตั้งม๊ะเช้านี้
http://ppantip.com/topic/31102990
ได้มีแขกผู้มีเกียรติ และทรงคุณวุฒิทั้งหลายแหล่
หลั่งไหลกันมาสุมหัวช่วยคุณนายรังสรรค์
นิทานสุดแสนคลาสสิค ตามที่ท่าน
จะได้อ่านดังต่อไปนี้
กาลครั้งหนึ่ง ณ.เมืองพาราณสี
ชายผู้หนึ่งเดินเข้ามาในร้านเหล้า เค้าแปลกใจในสิ่งที่เค้าเห็น
ทำไมในร้านเหล้าจึงมีหมี เค้าจึงหยิบช้อนที่วางอยู่บนโต๊ธมาแทงหมี
พร้อมกับนึกด่าหมีในใจแล้วก็สั่งยาดองตะขาบมากิน แล้วเมาในทันที
ปรากฎว่า ตะขาบที่ดองไว้ ดันพื้นขึ้นมา ส่วนหมีเจ็บมาก เลือดออกหมี ร้องหาคนช่วย
" ซ่วยหมีด้วย ซ่วยหมีด้วย " หมีร้อง เสียงนี้ดังไปกระทบโสตประสาทหูท่านจาวสมุทรเข้า
ท่านจ้าวสมุทรเข้ามาเตะคนทั้งร้านตายห่าหมด
และหมีก็ได้สิ้นใจเพราะโดนท่านจ้าวสมุทร ถ่มน้ำลายด้วยความเร็วแสงทะลุกะโหลกศีรษะ
แต่เพราะหมีนิสัยดี เพราะมีดีหมี จึงมีเจ้าชายมาช่วย แต่ในทันใดนั้นเจ้าชายเกิดปวดอึ หมีจึงส่งกล้วย
2 หวีให้เจ้าชาย เจ้าชายกินกล้วย เจ้าชายตาย แต่เจ้าชายหารู้ไม่ว่ากล้วยที่กินเข้าไปเป็นกล้วย วิเศษ เจ้าชายจึงฟื้นขึ้นมา และได้กลายร่างเป็น หญิงสาวที่มีผมหอมมากกกกกกกกกกกกกกกกก แต่จิตใจนั้นไซร้ ยังแมนอยู่ทังแท่ง ตะขาบในโหลยาดองกลายมาเป็น สัตว์วิเศษคอยดูแลเจ้าชายในร่างหญิงสาว และเจ้าชายเกิดปวดขี้อีกรอบ คราวนี้เจ้าชายนอนตายคาโถส้วม วกกลับมาที่เจ้าหมีเดินต่อไปเรื่อยๆ เจอหมู่บ้าน หมู่บ้านนึง...หมีจึงหลบสังเกตการณ์อยู่ที่เพิงเล็กๆ
ทันใดนั้น.... มีสาวสวยนางนึง.....เห็นหมี จึงร้องขึ้นว่า เห็นหมี เห็นหมี หมีตกใจและ งง จึงวิ่งหนีเข้าไปในป่าลึก
ในป่าแห่งนี้มีบ่อน้ำสีชมพูอยู่ 1 บ่อ เป็นบ่อน้ำที่สโนว์ไวท์ใช้ซักผ้า ขณะนั้น สโนไวท์เห็นขวดลอยตามน้ำมา
สโนว์ไวท์เอาไม้เขี่ยขวดนั้นมาใกล้ๆตัวเอง สโนไวท์ เปิดขวดออกพบกระดาษแผ่นหนึ่ง ในนั้นเขียนว่า ตอบไลน์ด่วนเลยนะ สโนว์ไวท์ สโนว์ไวท์ไม่รอช้ารีบควักเพจเจอร์ออกมาดู ในนั้นมีข้อความว่า มีเงินห้ยืมมั๊ย 2 พัน "เค้าม่ายมีหรอกกกก กู้เงินชาวบ้านอยู่" สโนว์ไวท์ตะโกนตอบเพจเจอร์แล้วกระโดดลงไปในน้ำดัง ต๋อมมมม ในขณะที่กระโดดน้ำ สโนว์ไวท์ไม่ได้โดดลงไปคนเดียว แต่ว่ามี มี มี ................. ปลาหมึกหนวดงามตามมาจีบแต่ได้โดนจ่าใจยักษ์จักินซะก่อน
สโนว์ไวท์เลยไปเกิดเป็นปลาบู่ทอง
บทส่งท้าย......
พอสโนว์ไวท์(ในรูปปลาบู่ทอง) เห็นปลาหมึกหนวดงามถูกจ่าใจยักษ์จับกิน
เลยวิ่งหนีออกจากจากป่าไปเพราะกลัว..สโนไวท์วิ่งเข้าป่าใหญ่ด้วยความหวาดกลัว นางเหนื่อยหอบ นั่งพัก และมองไปรอบ ๆ
นางคิดในใจ " ป่านี้ช่างกว้างใหญ่นัก " นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า ใกล้เที่ยงแล้วอย่าลืมทานข้าวนะ
จบบริบูรณ์
ปล สำนักพิมพ์ไหนสนใจติดต่อได้นะค๊ะ 5555
@@@ แท่น แท๊น น น นิทานเรื่องใหม่ล่าสุดของห้องสยาม เชิญ มาฟังกัน @@@
ได้มีแขกผู้มีเกียรติ และทรงคุณวุฒิทั้งหลายแหล่
หลั่งไหลกันมาสุมหัวช่วยคุณนายรังสรรค์
นิทานสุดแสนคลาสสิค ตามที่ท่าน
จะได้อ่านดังต่อไปนี้
ชายผู้หนึ่งเดินเข้ามาในร้านเหล้า เค้าแปลกใจในสิ่งที่เค้าเห็น
ทำไมในร้านเหล้าจึงมีหมี เค้าจึงหยิบช้อนที่วางอยู่บนโต๊ธมาแทงหมี
พร้อมกับนึกด่าหมีในใจแล้วก็สั่งยาดองตะขาบมากิน แล้วเมาในทันที
ปรากฎว่า ตะขาบที่ดองไว้ ดันพื้นขึ้นมา ส่วนหมีเจ็บมาก เลือดออกหมี ร้องหาคนช่วย
" ซ่วยหมีด้วย ซ่วยหมีด้วย " หมีร้อง เสียงนี้ดังไปกระทบโสตประสาทหูท่านจาวสมุทรเข้า
ท่านจ้าวสมุทรเข้ามาเตะคนทั้งร้านตายห่าหมด
และหมีก็ได้สิ้นใจเพราะโดนท่านจ้าวสมุทร ถ่มน้ำลายด้วยความเร็วแสงทะลุกะโหลกศีรษะ
แต่เพราะหมีนิสัยดี เพราะมีดีหมี จึงมีเจ้าชายมาช่วย แต่ในทันใดนั้นเจ้าชายเกิดปวดอึ หมีจึงส่งกล้วย
2 หวีให้เจ้าชาย เจ้าชายกินกล้วย เจ้าชายตาย แต่เจ้าชายหารู้ไม่ว่ากล้วยที่กินเข้าไปเป็นกล้วย วิเศษ เจ้าชายจึงฟื้นขึ้นมา และได้กลายร่างเป็น หญิงสาวที่มีผมหอมมากกกกกกกกกกกกกกกกก แต่จิตใจนั้นไซร้ ยังแมนอยู่ทังแท่ง ตะขาบในโหลยาดองกลายมาเป็น สัตว์วิเศษคอยดูแลเจ้าชายในร่างหญิงสาว และเจ้าชายเกิดปวดขี้อีกรอบ คราวนี้เจ้าชายนอนตายคาโถส้วม วกกลับมาที่เจ้าหมีเดินต่อไปเรื่อยๆ เจอหมู่บ้าน หมู่บ้านนึง...หมีจึงหลบสังเกตการณ์อยู่ที่เพิงเล็กๆ
ทันใดนั้น.... มีสาวสวยนางนึง.....เห็นหมี จึงร้องขึ้นว่า เห็นหมี เห็นหมี หมีตกใจและ งง จึงวิ่งหนีเข้าไปในป่าลึก
ในป่าแห่งนี้มีบ่อน้ำสีชมพูอยู่ 1 บ่อ เป็นบ่อน้ำที่สโนว์ไวท์ใช้ซักผ้า ขณะนั้น สโนไวท์เห็นขวดลอยตามน้ำมา
สโนว์ไวท์เอาไม้เขี่ยขวดนั้นมาใกล้ๆตัวเอง สโนไวท์ เปิดขวดออกพบกระดาษแผ่นหนึ่ง ในนั้นเขียนว่า ตอบไลน์ด่วนเลยนะ สโนว์ไวท์ สโนว์ไวท์ไม่รอช้ารีบควักเพจเจอร์ออกมาดู ในนั้นมีข้อความว่า มีเงินห้ยืมมั๊ย 2 พัน "เค้าม่ายมีหรอกกกก กู้เงินชาวบ้านอยู่" สโนว์ไวท์ตะโกนตอบเพจเจอร์แล้วกระโดดลงไปในน้ำดัง ต๋อมมมม ในขณะที่กระโดดน้ำ สโนว์ไวท์ไม่ได้โดดลงไปคนเดียว แต่ว่ามี มี มี ................. ปลาหมึกหนวดงามตามมาจีบแต่ได้โดนจ่าใจยักษ์จักินซะก่อน
สโนว์ไวท์เลยไปเกิดเป็นปลาบู่ทอง
บทส่งท้าย......
พอสโนว์ไวท์(ในรูปปลาบู่ทอง) เห็นปลาหมึกหนวดงามถูกจ่าใจยักษ์จับกิน
เลยวิ่งหนีออกจากจากป่าไปเพราะกลัว..สโนไวท์วิ่งเข้าป่าใหญ่ด้วยความหวาดกลัว นางเหนื่อยหอบ นั่งพัก และมองไปรอบ ๆ
นางคิดในใจ " ป่านี้ช่างกว้างใหญ่นัก " นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า ใกล้เที่ยงแล้วอย่าลืมทานข้าวนะ
จบบริบูรณ์