ณ หมู่บ้านมารีเว่อแวลลี่วิลเลต นายโซ่เผ็ดเป็น 1 ในชาวบ้านในนั้น

โซ่เผ็ด "แสดงว่าหมู่บ้านเรามีลำธารอยู่"

ชาวบ้าน 88 "ไม่มีแต่อย่างใด ไรดลใจให้เจ้าคิดงั้น?"

นายโซ่เผ็ดเห็นว่าต้องมีเงื่อนงำบางอย่างแน่นอน เลยกลับบ้านไปนอนเล่น

ย่านายโซ่เผ็ด "ก็นึกว่าจะไปตามสืบหาเงื่อนงำ"

โซ่เผ็ด "แล้วต้องไปเลยไม๊? ทำอย่างอื่นก่อนไม่ได้หรือ?"

ย่าฯ "นอนเสร็จแล้วค่อยไปหาเงื่อนงำว่างั้น?"

โซ่เผ็ด "แล้วทำไมต้องไปหลังนอนเสร็จ? ทำอย่างอื่นอีกไม่ได้หรือ?"

ย่าฯ "เราจู้จี้เกินไปแล้วนั่นเอง เราจะลงโทษตัวเองในความผิดนี้"

ย่านายโซ่เผ็ดจึงเดินไปยังลำธารของหมู่บ้าน

ชาวบ้าน 88 "แสดงว่าเราโกหก"

ย่าฯ "นั่นจริงแท้เชียว จงรับรางวัลจากผลการกระทำนี้ที่ภารโรงหมู่บ้านเถิด"

ณ คฤหาสน์ของภารโรง

ชาวบ้าน 88 "แปลก ๆ น่ะ"

ภารโรง "ที่ว่าหมู่บ้านนี้มีภารโรงด้วยใช่ม่า"

โซ่เผ็ด "ที่ว่าโกหกกลับได้รางวัลมากกว่าน่ะ"

ชาวบ้าน 88 "ที่ว่านายโซ่เผ็ดว่าไปนอน แต่กลับโผล่มาที่นี่ได้ไงน่ะ"

ภารโรง "แล้วไป นึกว่าเรื่องเป็นภารโรงแต่กลับมีคฤหาสน์ซะอีก"

ย่าฯ "อ้าว ดูถูกอาชีพภารโรงอ่อ เจ้าทำอาชีพดีนักนี่ โด่"

ชาวบ้าน 88 "แปลกอีกแล้ว"

แล้วคนสวนของหมู่บ้านก็มา

คนสวน "นอกเรื่องมานานพอแล้ว ภารโรง เจ้ามอบรางวัลแก่ชาวบ้าน 88 ได้แล้ว"

ก็ถึงพิธีมอบรางวัล มีคนจากทั่วทุกสารทิศมาดูพิธีนี้

พิธีกร "ก่อนการมอบรางวัล เรามีต่อยมวยชิงเข็มขัดก่อน"

ชาวบ้าน 99 "เราไม่ชอบดูมวยอ่า"

พิธีกร "งั้นไม่ต่อยละ เป็นโชว์ระบำของหมู่บ้านแทน"

ชาวบ้าน 99 "ไม่สนุกอ่า"

พิธีกร "ได้ งั้นเป็นการผจญภัยในบ้านผีละกัน"

ทั้งหมดจึงไปยังบ้านร้างใจกลางหมู่บ้านกัน

พิธีกร "ประวัติบ้านนี้คือ ไม่ว่าใครเข้ามาในบ้านนี้ก็ตายกันหมด"

ชาวบ้าน 99 "แล้วรู้ได้ไงว่าตาย อาจจะไปต่างมิติก็ได้"

พิธีกร "ถามไรแปลก ๆ ถ้าไปต่างมิติแล้วจะรู้ได้ไงว่าไปต่างมิติ"

เป็นที่เข้าใจกันแล้วทั้งหมดก็เข้าไปในบ้านกัน

ย่าฯ "ว่าแต่ งี้เราเข้ามาในบ้านกันแล้วพวกเราก็ตายกันหมดดิ"

คนอื่น ๆ "จริงด้วย ลืมนึกไปเลย"

ตอนนั้นเอง ตะขาบก็โผล่มา

พิธีกร "พวกเราจะต้องถูกตะขาบฆ่ารึ"