กาลครั้งหนึ่ง ซึ่งผ่านนานมา                 มีราชธิดานาม ว่าสโนว์ไวท์
ผิวขาวราวหิมะ สวยสะเหลือใจ                           ปากแดงสดใส ดังกลีบกุหลาบหวาน
สโนว์ไวท์แสนดี มีคนรักใคร่                                  เธอมีน้ำใจ มอบให้เป็นทาน
แม้เธอดีแท้ แต่น่าสงสาร                                       เพราะแม่เลี้ยงใจมาร คอยรังควาญรังแก
                แม่เลี้ยงนั้นหรือ นางคือแม่มด               ใจร้ายใจคด แม่มดแก่ๆ
ปลอมเป็นราชินี ที่ช่างงามแท้                               ใจร้ายแน่ๆ เห็นแก่ตัวสิ้นดี
ทุกวันเฝ้าถาม บอกตามจริงเถิด                          ว่าใครงามเลิศ ในพื้นปฐพี
กระจกวิเศษตอบมา พระนางนะซี                       ทั่วพื้นปฐพี ไม่มีใครเกิน
                คืนวันผันผ่าน เหตุการณ์เปลี่ยนไป      กระจกตอบใหม่ อย่างไม่ขัดเขิน
ว่าโอ้!ราชินี ที่เคยงามเกิน                                    ทั่วฟ้าเขาเขิน ท่านงามเกินใคร
แต่มาบัดนี้ กลับมียอดหญิง                                  ที่แสนงามยิ่ง เกินหญิงใดๆ
นางงามตรึงตรา ชื่อว่าสโนว์ไวท์                          ทั่วแผ่นดินไกล ใครไม่เทียมทัน
                ราชินีโกรธขึ้ง จึงจ้างพรานป่า                               ลวงสโนว์ไวท์โสภา เอาไปฆ่าฟัน
พาไปป่าลึก พรานนึกสงสาร                                                จึงปล่อยนงคราญ ไว้เพียงเดียวดาย
สโนว์ไวท์เดินไป ไม่รู้จักทาง                                  ไปในป่ากว้าง ไปไกลแสนไกล
แลเห็นกระท่อม เดินด้อมเข้าไป                            เคาะเรียกเสียงใส ไม่มีใครตอบมา
                จึงเปิดประตู เข้าสู่ในบ้าน                      ดูแลจัดการ จัดบ้านคอยท่า
เช็ดถูจนเมื่อย เหน็ดเหนื่อยหนักหนา                   นอนพักสักครา จนเผลอหลับไป
คนแคระทั้งเจ็ด เสร็จงานจากเหมือง                    ออกเดินเซื่องๆ กลับบ้านทันใด
พบสาวโสภา มานอนหลับไหล                             เอ๊ะ! เธอเป็นใคร สวยจับใจจริง
                สโนว์ไวท์ตื่นขึ้น หายมึนจึงเล่า             เรื่องอันแสนเศร้า ให้ฟังทุกสิ่ง
พี่คนแคระจ๋า อย่าได้ทอดทิ้ง                                 ให้ฉันพักพิง อยู่ด้วยเป็นไร
คนแคระใจดี มีความเมตตา                                  จึงตอบไปว่า จะเป็นไรไป
อยู่เสียที่นี่ ไม่มีผองภัย                                           ช่วยเฝ้าบ้านให้ อุ่นใจพวกเรา
ตั้งแต่นั้นมา สโนว์ไวท์โสภา           มีสุขทุกครา ทุกข์ไม่มาเยือน      
อยู่ในกระท่อม แวดล้อมด้วยเพื่อน           รักคนแคระเหมือน เป็นพี่น้องกัน
                ฝ่ายราชินี นางหลงยินดี                        ว่าสโนว์ไวท์โสภี ได้ถูกฆ่าฟัน
นางถามกระจกวิเศษ ค้นเหตุใหม่พลัน                                บัดนี้ใครนั่น งามเหนือนางใด
กระจกตอบมา หญิงใดในหล้า                             หรือจะโสภา เท่าสโนว์ไวท์
คนแคระทั้งเจ็ด รับเลี้ยงนางไว้                             อยู่กลางป่าใหญ่ พ้นภัยนานา
ตั้งแต่นั้นมา สโนว์ไวท์โสภา                  มีสุขทุกครา ทุกข์ไม่มาเยือน
อยู่ในกระท่อม แวดล้อมด้วยเพื่อน                       รักคนแคระเหมือน เป็นพี่น้องกัน
                ฝ่ายราชินี อาฆาตมาดร้าย                   สโนว์ไวท์ไม่ตาย นางจะไปตามล่า
ถึงอยู่ห่างไกล กลางภัยกลางป่า                          ก็จะไปฆ่า สโนว์ไวท์คนดี
นางจึงจำแลง จัดแจงปลอมตัว             เป็นหญิงแก่ตามัว เที่ยวเดินเร่ขาย
แอปเปิ้ลสีแดง แฝงพิษฤทธิ์ร้าย                            ใครกินต้องตาย ลงในทันที
.....................................................                          หยุดหน้ากระท่อม สโนว์ไวท์พอดี
สโนว์ไวท์คนขยัน ทำงานขมันขมี                         ร้องเล่นดนตรี อย่างมีสุขใจ
                ราชินีใจดำ แกล้งทำเป็นทัก                  แม่หนูน่ารัก กินแอปเปิ้ลไหม
ลองชิมดูสิ ยายนี้แบ่งให้                                        ยายจะไม่ขาย แต่ให้หนูชิม
แหมยายใจดี แอปเปิ้ลสีสวย                                 น่ากินเสียด้วย ต้องกินให้อิ่ม
ทันทีทันใด สโนว์ไวท์ลองชิม                                 เมื่อได้ลองลิ้ม เธอก็ล้มลง
...........................................               ....................................................
แล้วต้องงันงก ตระหนกตกใจ                                               พบสโนว์ไวท์ นอนตายตัวเย็น
.................................................                               ....................................................
...............................ใส่โลงแก้วใส                           เผื่อนางจะได้ กลับฟื้นคืนมา 
.................................................               ....................................................
มีเจ้าชายต่างเมือง ชอบเรื่องเที่ยวป่า                   เดินทางผ่านมา พบสโนว์ไวท์คนงาม
นางนี้เป็นใคร ถูกใจเรานัก                                    นางช่างน่ารัก เกินนางโลกสาม
คนแคระจึงเผย เอ่ยเล่าเนื้อความ                        สโนว์ไวท์คนงาม ถึงแก่ความตาย
                ไม่จริงไม่จริง ยอดหญิงยังอยู่                                พวกท่านไม่รู้ หรอกหรือสหาย
นางเพียงนอนหลับ ไม่ถึงกับตาย                         ว่าแล้วเจ้าชาย เปิดโลงทันที
....................อุ้มสโนว์ไวท์                                       ประคองเธอไว้ ในอ้อมแขนนี้
แล้วในบัดดล แอปเปิ้ลหล่นทันที                           ยาพิษที่มี หมดฤทธิ์ทันใด
.................................................               ....................................................
.................................................                               ....................................................
.................................................                               ....................................................
.................................................                               .................................................