นานเท่าไหร่ที่ฉันไม่ได้ออกไปมองฟ้า
เห็นแต่ฝ้าเพดานในออฟฟิศติดแอร์
ฉันจ้องตากับจอมอนิเตอร์ด้วยความท้อแท้
ได้แต่แลแสงแดดยามสายนอกกระจกใส

..................................................

ฉันสะสางการงานที่กองสุม
แล้วนั่งกลุ้มกับชีวิตที่เคยคิดฝัน
คิดถึงท้องทุ่งกว้าง นอนบนพื้นหญ้า นั่งมองพระจันทร์
กลับมองเห็นแต่ควันที่ถูกปล่อยจากโรงงาน

..................................................

ฉันคล้ายถูกพันธนาการเหมือนนักโทษ
อยู่อย่างโดดเดี่ยวอ้างว้างในเมืองใหญ่
มองเห็นทุกชีวิตต่างแก่งแย่งแข่งกันไป
หากแต่ใจฉันกลับล้าใกล้หมดแรง

..................................................

อีกไม่นานฉันคงกลับไปตามฝัน
ฉันรู้ว่าอยู่กับความสงบเงียบนั้นช่างแสนสุข
ดำเนินชีพช้าเชื่องไม่มีเรื่องต้องเป็นทุกข์
ฉันคงมีความสุขเมื่อได้กลับไปบ้านทุ่งอีกครั้ง

..................................................