ตามนั้นครับ เผอิญว่าไม่กี่วันมานี้ทาง หนังสือพิมพ์ คม ชัด ลึก ได้เอาเรื่องราวของท่านนายพลเกี๊ยบมาลงในคอลัมน์นอกบ้านนอกเมือง ผมก็เลยอยากจะเอาเรื่องราวดังกล่าวนี้ มาเล่าสู่กันฟังน่ะครับ
เริ่มกันเลยนะครับ
ยอดขุนพลที่โลกไม่ลืม(1)
นอกบ้านผ่านเมือง : ยอดขุนพลที่โลกไม่ลืม (1) : โดย...บุญรัตน์ อภิชาติไตรสรณ์
สมัยที่ยังอยู่ในแวดวงสื่อเวลาเดินทางไปแดนตระกูลเหงียนเวียดนามทีไร เพื่อนในวงการเดียวกันจะต้องลากตัวไปเคารพศพ ”ลุงโฮ” หรือ โฮ จิ มินห์ ทุกที และทุกครั้งก็จะพูดด้วยความภูมิใจเหมือนกับกำลังอวดสมบัติล้ำค่าหรือด้วยน้ำเสียงอันอบอุ่นเหมือนเวลาลูกหลานพูดถึงปู่ย่าตายายที่ยังอยู่เป็นมิ่งขวัญให้แก่ลูกหลานว่า “ท่านหว่อ เหงียน ยัป ยังอยู่นะ ท่านอายุยืนที่สุด”
หรือถ้าย้อนไกลไปก่อนหน้าเปลี่ยนศตวรรษใหม่เมื่อปี 2543 น้ำเสียงโอ้อวดก็จะเติมชื่อว่า “ท่านฝ่าม” หรือ ฟาม วัน ดง อดีตนายกรัฐมนตรีเวียดนามเหนือและนายกรัฐมนตรีคนแรกหลังรวมประเทศว่ายังมีชีวิตอยู่ แต่ ”ท่านฝ่าม” ก็ลาลับไปก่อนในช่วงเปลี่ยนศตวรรษใหม่พอดี
ทั้ง 2 คนนี้เปรียบเสมือนแขนซ้าย-ขวา หรือฝ่ายบุ๋น-ฝ่ายบู๊ คู่บุญบารมีของลุงโฮมาตลอดช่วงทำสงครามขับไล่เจ้าอาณานิคมฝรั่งเศสต่อเนื่องมาจนถึงขับไล่ทหารอเมริกันออกจากประเทศนี้
แต่ในฐานะนักข่าวสายข่าวต่างประเทศ ดิฉันออกจะรู้สึกสนิทสนมกับท่านฝ่ามมากกว่าเล็กน้อย เพราะต้องทำข่าวของท่านตลอดเวลา รวมไปถึงช่วงที่เดินทางเยือนไทยตอนที่ดิฉันเริ่มเข้ามาทำงานในแวดวงนี้ได้ไม่นานและไทยกับเวียดนามเพิ่งจะสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตกันได้แค่ปีสองปี ยังไม่สิ้นกลิ่นความระแวงแคลงใจต่อกันในฐานะที่เวียดนามเป็นพี่เบิ้มใหญ่ของ 3 ประเทศอินโดจีนที่ทยอยกันเปลี่ยนระบอบการปกครองเป็นสังคมนิยม จนอาจเป็นภัยคุกคามความมั่นคงของแดนดินถิ่นเจ้าพระยาตามทฤษฎีโดมิโนของอดีตประธานาธิบดีดไวต์ ดี. ไอเซนฮาว
ส่วนท่านหว่อ เหงียน ยัปนั้น คนไทยในยุคดิฉันรู้จักท่านในชื่อของ โว เหงียน เกี๊ยบ วีรบุรุษเดียน เบียน ฟู และวีรบุรุษผู้พิชิตกองทัพอันยิ่งใหญ่ของสองมหาอำนาจทั้งฝรั่งเศสและสหรัฐอย่างไม่มีใครเทียมทานได้ กระทั่งได้รับสมญาว่า ”นโปเลียนแดง”
ถือเป็นขุนทหารผู้ยิ่งใหญ่ในช่วงสงครามประชาชนพอๆ กับชื่อของนายพลแมคอาเธอร์แห่งสหรัฐ นายพลรอมเมลแห่งเยอรมนี เจ้าของตำนาน "จิ้งจอกทะเลทราย" ผู้บัญชากองกำลังผสมเยอรมัน-อิตาเลียนในกองทัพแอฟริกาเหนือ แต่เพราะความใจแคบของตะวันตกจึงพยายามทำเป็นลืมเลือนชื่อของนายพลแห่งบูรพาทิศผู้นี้ เพราะไม่อยากตอกย้ำปมด้อยที่พ่ายแพ้นายทหารผู้ไม่เคยผ่านโรงเรียนทหารแม้แต่แห่งเดียว อาศัยการเรียนรู้จากประสบการณ์จริงในการทำสงครามปลดปล่อยประเทศเท่านั้น
ยิ่งเวลาผ่านไป ดิฉันก็ยิ่งมองนายพลโว เหงียน เกี้ยบ ว่าเหมือนกับ ”โจว เอิน ไหล” ผู้พอใจที่จะยืนอยู่เบื้องหลังเหมา เจ๋อ ตุง ในฐานะบุรุษหมายเลขสองมากกว่าจะแข่งขันเทียบรัศมีว่าใครจะใหญ่กว่ากัน
---------------------
(นอกบ้านผ่านเมือง : ยอดขุนพลที่โลกไม่ลืม (1) : โดย...บุญรัตน์ อภิชาติไตรสรณ์)
http://www.komchadluek.net/detail/20131009/169927/%E0%B8%A2%E0%B8%AD%E0%B8%94%E0%B8%82%E0%B8%B8%E0%B8%99%E0%B8%9E%E0%B8%A5%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B9%82%E0%B8%A5%E0%B8%81%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%A5%E0%B8%B7%E0%B8%A1(1).html#.UlWiSFBkPwQ
หว่อ เหงียน ยัป (นายพลเกี๊ยบ) ยอดขุนพลที่โลกไม่ลืม ก้อป คม ชัด ลึก มาลงนะครับ
เริ่มกันเลยนะครับ
ยอดขุนพลที่โลกไม่ลืม(1)
นอกบ้านผ่านเมือง : ยอดขุนพลที่โลกไม่ลืม (1) : โดย...บุญรัตน์ อภิชาติไตรสรณ์
สมัยที่ยังอยู่ในแวดวงสื่อเวลาเดินทางไปแดนตระกูลเหงียนเวียดนามทีไร เพื่อนในวงการเดียวกันจะต้องลากตัวไปเคารพศพ ”ลุงโฮ” หรือ โฮ จิ มินห์ ทุกที และทุกครั้งก็จะพูดด้วยความภูมิใจเหมือนกับกำลังอวดสมบัติล้ำค่าหรือด้วยน้ำเสียงอันอบอุ่นเหมือนเวลาลูกหลานพูดถึงปู่ย่าตายายที่ยังอยู่เป็นมิ่งขวัญให้แก่ลูกหลานว่า “ท่านหว่อ เหงียน ยัป ยังอยู่นะ ท่านอายุยืนที่สุด”
หรือถ้าย้อนไกลไปก่อนหน้าเปลี่ยนศตวรรษใหม่เมื่อปี 2543 น้ำเสียงโอ้อวดก็จะเติมชื่อว่า “ท่านฝ่าม” หรือ ฟาม วัน ดง อดีตนายกรัฐมนตรีเวียดนามเหนือและนายกรัฐมนตรีคนแรกหลังรวมประเทศว่ายังมีชีวิตอยู่ แต่ ”ท่านฝ่าม” ก็ลาลับไปก่อนในช่วงเปลี่ยนศตวรรษใหม่พอดี
ทั้ง 2 คนนี้เปรียบเสมือนแขนซ้าย-ขวา หรือฝ่ายบุ๋น-ฝ่ายบู๊ คู่บุญบารมีของลุงโฮมาตลอดช่วงทำสงครามขับไล่เจ้าอาณานิคมฝรั่งเศสต่อเนื่องมาจนถึงขับไล่ทหารอเมริกันออกจากประเทศนี้
แต่ในฐานะนักข่าวสายข่าวต่างประเทศ ดิฉันออกจะรู้สึกสนิทสนมกับท่านฝ่ามมากกว่าเล็กน้อย เพราะต้องทำข่าวของท่านตลอดเวลา รวมไปถึงช่วงที่เดินทางเยือนไทยตอนที่ดิฉันเริ่มเข้ามาทำงานในแวดวงนี้ได้ไม่นานและไทยกับเวียดนามเพิ่งจะสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตกันได้แค่ปีสองปี ยังไม่สิ้นกลิ่นความระแวงแคลงใจต่อกันในฐานะที่เวียดนามเป็นพี่เบิ้มใหญ่ของ 3 ประเทศอินโดจีนที่ทยอยกันเปลี่ยนระบอบการปกครองเป็นสังคมนิยม จนอาจเป็นภัยคุกคามความมั่นคงของแดนดินถิ่นเจ้าพระยาตามทฤษฎีโดมิโนของอดีตประธานาธิบดีดไวต์ ดี. ไอเซนฮาว
ส่วนท่านหว่อ เหงียน ยัปนั้น คนไทยในยุคดิฉันรู้จักท่านในชื่อของ โว เหงียน เกี๊ยบ วีรบุรุษเดียน เบียน ฟู และวีรบุรุษผู้พิชิตกองทัพอันยิ่งใหญ่ของสองมหาอำนาจทั้งฝรั่งเศสและสหรัฐอย่างไม่มีใครเทียมทานได้ กระทั่งได้รับสมญาว่า ”นโปเลียนแดง”
ถือเป็นขุนทหารผู้ยิ่งใหญ่ในช่วงสงครามประชาชนพอๆ กับชื่อของนายพลแมคอาเธอร์แห่งสหรัฐ นายพลรอมเมลแห่งเยอรมนี เจ้าของตำนาน "จิ้งจอกทะเลทราย" ผู้บัญชากองกำลังผสมเยอรมัน-อิตาเลียนในกองทัพแอฟริกาเหนือ แต่เพราะความใจแคบของตะวันตกจึงพยายามทำเป็นลืมเลือนชื่อของนายพลแห่งบูรพาทิศผู้นี้ เพราะไม่อยากตอกย้ำปมด้อยที่พ่ายแพ้นายทหารผู้ไม่เคยผ่านโรงเรียนทหารแม้แต่แห่งเดียว อาศัยการเรียนรู้จากประสบการณ์จริงในการทำสงครามปลดปล่อยประเทศเท่านั้น
ยิ่งเวลาผ่านไป ดิฉันก็ยิ่งมองนายพลโว เหงียน เกี้ยบ ว่าเหมือนกับ ”โจว เอิน ไหล” ผู้พอใจที่จะยืนอยู่เบื้องหลังเหมา เจ๋อ ตุง ในฐานะบุรุษหมายเลขสองมากกว่าจะแข่งขันเทียบรัศมีว่าใครจะใหญ่กว่ากัน
---------------------
(นอกบ้านผ่านเมือง : ยอดขุนพลที่โลกไม่ลืม (1) : โดย...บุญรัตน์ อภิชาติไตรสรณ์)
http://www.komchadluek.net/detail/20131009/169927/%E0%B8%A2%E0%B8%AD%E0%B8%94%E0%B8%82%E0%B8%B8%E0%B8%99%E0%B8%9E%E0%B8%A5%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B9%82%E0%B8%A5%E0%B8%81%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%A5%E0%B8%B7%E0%B8%A1(1).html#.UlWiSFBkPwQ