ตอนที่ 1/3  http://ppantip.com/topic/30974565
ตอนที่ 2/3  http://ppantip.com/topic/31005086


"อ่อ...คือ...คะ" ณดาตอบคำถามที่คาดไม่ถึง
"ครับ งั้นผมจะรอที่เดิมนะ" ศิลายิ้มเล็กน้อย

และณดาก็เดินจูงจักรยานไปจอดข้างบ้าน หยิบเครื่องมืออุปกรณ์ที่จะเอามาปรับปรุงบ้าน ขณะกำลังเข้าบ้านก็หันไปมองศิลาที่โบกมือลาและเดินตรงขึ้นไปอีกทางภูเขา เพื่อทำธุระที่เค้าบอกเอาไว้

วันนี้มีหลายสิ่งเกิดขึ้นมาก ทั้งเรื่องงานใหม่ ผู้คนที่เข้ามาในชีวิต และโดยเฉพาะชายหนุ่มปริศนาที่ทำให้ณดาแปลกใจทุกครั้งที่พบ แต่ไม่ว่าเรื่องอะไร มันก็ทำให้ณดารู้สึกดีมีความสุขแม้จะเหนื่อยหน่อยก็ตาม

หลังจากที่เข้ามาในบ้านเธอก็วางอุปกรณ์ไว้หน้าประตู ตั้งใจว่าจะปรับปรุงส่วนต่างๆในวันหยุด วันนี้สิ่งที่เธอพอทำได้คือถูและขัดพื้นไม้ของบ้านให้ดูเงาและสะอาด บ้านไม่ค่อยมีเฟอร์นิเจอร์อะไรอยู่แล้ว จะมีก็แต่โต๊ะเก้าอี้สำหรับทานข้าว ห้องครัวที่ไม่มีอุปกรณ์อะไร ส่วนห้องนอนก็มีเพียงแค่เตียงกับตู้เสื้อผ้า ทำให้บ้านหลังน้อยแห่งนี้ดูกว้างขึ้น โชคดีที่พื้นบ้านถูกทาด้วยสีย้อมไม้อย่างดีเอาไว้ ณดาจึงไม่ต้องใช้แรงมากพื้นก็สะอาดเหมือนใหม่ เธอมองดูนาฬิกาบอกเวลาว่าสี่ทุ่มแล้ว บ้านก็ดูสะอาดมากขึ้น จึงตัดสินใจไปอาบน้ำเพื่อเข้านอน เมื่ออาบน้ำเสร็จเธอตั้งนาฬิกาปลุก หยิบหนังสือแต่งสวนมาอ่านก่อนจะหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า และพึมพำว่า "พรุ่งนี้ต้องดีกว่าเดิม"

วันรุ่งขึ้นเสียงนาฬิกาปลุกดังเวลาเดิม ณดาตื่นขึ้นพร้อมกับผมฟูเหมือนเดิม เธอเดินไปเปิดหน้าต่างเพื่อสูดอากาศเอาพลังจากธรรมชาติยามเช้าเหมือนกับเมื่อวาน แสงอาทิตย์แย้มขึ้น สายลมหนาวพัดผ่าน เพียงแค่นี้ก็ทำให้ร่างกายสดชื่นแล้ว เธอยิ้มพร้อมกับกล่าวขอบคุณ

หลังจากที่อาบน้ำอาบท่าเสร็จเธอก็เตรียมพร้อมไปทำงานด้วยจิตใจที่เบิกบาน อากาศวันนี้สดชื่นเช่นเมื่อวาน สายลมพัดผ่านขณะปั่นจักรยาน ธรรมชาติห้อมล้อม เธอบอกกับตัวเองว่าต่อให้ทำงานแบบนี้ไปอีกหลายปี เธอก็คงมีความสุขเหมือนวันแรกที่ได้ทำ ไม่นานก็ปั่นมาพบชายหนุ่มคนเดิม นั่งเก้าอี้ตัวเดิม เธอจอดจักรยาน ตรงเข้าไปทักทายก่อนเช่นเมื่อวาน

"ดิฉันจำได้ว่าเมื่อวานคุณก็ใส่ชุดนี้นิคะ" ณดาเริ่มต้นการสนทนาพร้อมกับยิ้ม
"สวัสดีครับคุณณดา ครับ ผมชอบชุดนี้" ศิลาหันมายิ้มและตอบคำถาม

"กำลังจะไปทำงานใช่ไหมครับ?" ศิลายืนขึ้นและเริ่มถามบ้าง
"คะ วันนี้ฉันสั่งออเดอร์ไว้ เค้าจะมาส่งเช้านี้ ฉันต้องรีบไปจัดร้านด้วย เดี๋ยวป้านกจะมารับของที่สั่งไว้นะคะ"
"ป้านกหรอครับ ..." ศิลายิ้ม
"ใช่คะ รู้จักไหมค่ะ?"
"อ่อครับ รู้จักครับ ดูเหมือนคุณจะชอบงานนี้นะ"
"ก็...คะ ดิฉันก็ทำเต็มที่"

"ฉันต้องไปก่อนนะค่ะ เดี๋ยวจะสาย" ณดากล่าวลา เพราะดูเวลาแล้วเธอไม่อยากไปสาย
"ครับ เชิญครับ" ศิลาตอบ

ระหว่างนั้นมีเสียงร้องเล็กๆดังมาจากบนต้นไม้ ทั้งสองเดินไปดู หวังจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ปรากฎว่ามีลูกแมวตัวเล็ก เกาะอยู่บนต้นไม้ ณดาสังเกตว่ามันคงจะลงมาไม่ได้ จึงตันสินใจปีนต้นไม้ขึ้นไปช่วยเจ้าแมวน้อย ศิลาแปลกใจในการกระทำของณดา เธอปีนขึ้นไปถึงยอดและเอื้อมมือเพื่อไปจับตัวลูกแมวตัวนั้น ขณะนั้นเองสายลมได้พัดผ่านมา ณดาที่พยายามเอื้อมมือไปจับแมวน้อย ได้พลัดหล่นลงมาจากต้นไม้ เจ้าแมวน้อยตกใจกระโดดลงมาเหยียบตัวณดาและวิ่งหนีไป ณดาลุกขึ้นปัดฝุ่นที่ตัวพร้อมกับหัวเราะเล็กน้อย ดีที่ต้นไม้ไม่สูงมาก เธอจึงไม่เจ็บตัวเท่าไหร่

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ คุณณดา" ศิลาถามอาการ
"ไม่เป็นไรคะ แค่นี้สบายมาก"ณดาตอบ
"งั้นดิฉันไปก่อนนะคะ เดี๋ยวสายแล้ว"
"อ่อครับ"

ทั้งสองเดินไปที่จักรยาน ระหว่างทางณดาเก็บขวดพลาสติกที่ถูกทิ้งไว้

"ตอนเย็น ผมจะรอที่เก้าอี้นะครับ" ศิลายิ้ม
"อ่อ... คะ" ณดานึกขึ้นได้

และณดาก็ปั่นออกไป เบื้องหลังมีศิลาโบกมือและยิ้มให้ เขายืนมองขณะที่ณดาจอดจักรยานตรงถังขยะเพื่อทิ้งขวดพลาสติกนั้น เค้ายิ้ม และรู้สึกประทับใจการกระทำของณดาในวันนี้

ณดาปั่นจักรยานมาถึงซุปเปอร์มาเก็ตก็เกือบจะแปดโมงแล้ว โชคดีที่ยังไม่มีรถมาส่งของ เธอไขกุญแจเข้าไปในร้าน เปิดหน้าต่างเพิ่มแสงสว่างและหยิบไม้กวาดมาทำความสะอาด ไม่นานก็ได้ยินเสียงรถยนต์มาจอด พนังงานลงจากรถพร้อมกับตะโกนว่ามาส่งของครับ ณดามาต้อนรับและขอให้พนังงานวางของไว้ตรงตำแหน่งที่เธอต้องการ หลังจากที่ขนของลงหมดณดาเช็คว่าของที่สั่งครบ จึงหยิบเงินที่เตรียมไว้ให้พนังงาน เค้ารับเงินกล่าวขอบคุณและโบกมือลาเพราะต้องไปส่งที่อื่นอีก ณดาเดินมาส่งที่หน้าร้านโบกมือลาและกลับเข้ามาเพื่อจัดแจงของที่สั่ง วันนี้เป็นวันเสาร์ใหม่กับโน๊ตหยุดจึงมาช่วยกันจัดร้าน ทั้งสามช่วยกันทำความสะอาดไม่นานร้านซุปเปอร์มาเก็ตแห่งเดียวในหมู่บ้านนี้ก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้น หลังจากที่ใหม่กับโน๊ตกลับไปพร้อมกับค่าขนม ณดาก็รับศึกหนักกับลูกค้าที่มาแวกพักรถกับคณะทัวร์ที่จอดให้ลูกทัวร์พักผ่อน ถึงจะเหนื่อยแต่เธอก็มีความสุขที่ได้พบประกับผู้คนที่เป็นมิตร

ขณะที่วุ่นอยู่กับวางของที่ว่างอยู่บนชั้น ป้านกคนที่เมื่อวานฝากให้ณดาสั่งของที่ต้องการเอาไว้ ก็มาถึง ป้านกแกดูเป็นคนใจดีและพูดเก่ง ครั้งแรกที่ได้พบก็สนิทกับณดาแล้ว ป้านกบอกว่าแกเป็นหัวหน้าแม่บ้านให้กับบ้านหลังใหญ่ๆบนเขา ทุกวันแกจะลงมาซื้อของสดด้วยตัวเอง ทำแบบนี้มาตั้งแต่เริ่มทำงานใหม่ๆ ทั้งสองคุยไปพลางก็หัวเราะไปพลาง ณดายิ้มและชื่นชมป้านกที่เป็นคนเอาใจใส่คนในบ้านหลังนั้น เมื่อได้ของตามที่ต้องการแล้วป้านกก็ขอตัวกลับ ณดากล่าวขอบคุณที่เล่าเรื่องต่างๆให้เธอฟัง เธอมีความสุขมาก ป้าแกยิ้มและเดินออกจากร้านไป

วันนี้คนมาซื้อของที่ร้านเยอะจนณดาวุ่นตลอดทั้งวันกับเป็นแคชเชอร์และการเรียงของเข้าชั้นวาง สายลมหลงทางพัดผ่านเข้ามาที่ร้านซุปเปอร์มาเก็ตแห่งนี้ สั่นกระดิ่งที่แขวงบนประตู ถึงแม้งานจะหนักแต่สายลมนี้ก็ทำให้ณดาสดชื่นขึ้นมาบ้าง


"สวัสดีครับ คุณณดา" เสียงชายคนหนึ่งเอ่ยทักทาย

"ค่ะ เลือกของในร้านได้ตามสบายเลยนะคะ" ณดายังคงก้มหน้าเรียงของอยู่ แต่ด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแบบที่เคยได้ยินมาก่อน จึงเงยหน้าขึ้นมามอง


"โอ้...คุณศิลา...สวัสดีคะ ขอโทษนะค่ะ" ณดาแปลกใจ
"ไม่เป็นไรครับ ยุ่งอยู่หรอครับ"
"ก็นิดหน่อยคะ วันนี้ลูกค้าเยอะ ว่าแต่คุณศิลามีอะไรให้ช่วยรึเปล่าคะ" ณดาถามชายหนุ่ม
"ไม่มีหรอกครับ เชิญคุณณดาทำงานต่อเถอะ" ศิลายิ้ม

มีเสียงเปิดประตูมาขัดจังหวะการสนทนาของทั้งสอง เป็นลูกค้าคนหนึ่งซึ่งเดินมาที่แคชเชอร์ ทำให้ณดาต้องเดินไปที่นั่นเพื่อบริการ ลูกค้าบอกสิ่งที่ต้องการไปซึ่งค่อนข้างเยอะ ณดาต้องเดินไปหยิบของหลายอย่าง เมื่อคิดเงินเสร็จ ก็เดินมาหาศิลาที่เดิม ปรากฏว่าศิลาไม่ได้อยู่ในร้านแล้ว ณดาสงสัย แต่นึกในใจว่าคงออกไปแล้วตอนที่เธอไปหยิบของให้ลูกค้า

นาฬิกาบอกเวลาใกล้จะสี่โมงเย็นแล้ว ณดาเริ่มจัดแจงของบนชั้น เช็คจำนวนสินค้า ตรวจดูบัญชี เตรียมปิดร้าน หลังจากที่เช็คทุกสิ่งอย่างแล้วก็ปิดล๊อกร้าน เตรียมตัวกลับบ้าน

ณดาปั่นจักรยานออกจากร้านมาถึงจุดเดิมที่เคยจอด แต่ไม่เห็นศิลานั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิม ณดาจอดรถและเดินตรงไปที่เก้าอี้ตัวนั้น เธอไม่เห็นศิลา จึงนั่งรออยู่ที่เก้าอี้ เธอมองไปข้างหน้าแล้วสังเกตว่ามุมนี้แม้จะใกล้มืดแล้วแต่ทัศนียภาพของมุมนี้ช่างสวยงามแท้ และอาจจะเป็นเพราะที่นี่ใกล้โบสถ์และสุสานด้วยมั้ง จึงดูเป็นที่ที่สงบ เหมือนเวลาหยุดนิ่งเมื่อนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวนี้ สายลมยามเย็นพัดมา แต่กลับทำให้ณดาอบอุ่น

"สวัสดีครับคุณณดา รอนานรึเปล่าครับ"