ตั้งกระทู้มาเพื่ออยากฟังเรื่องราวดีๆ ที่ไม่ค่อยเกิดในชีวิตประจำวันค่ะ


ของเราตอนไปอเมริกา นั่งรถส่วนตัวไปกินอาหารไทย เห็นอากาศดี เลยเปิดกระจกรถเพื่อรับลม แล้วยื่นมือออกไปข้างนอกเพื่อสัมผัส ไอแดด แล้วซักพักเราก็เห็น ตากับยายที่กำลังเดินอยู่แถวนั่น โบกมือยิ้มกว้าง บ๊ายบายเราค่ะ คือเงิบเลย แต่เราก็ยังยิ้ม โบกมือไป สงสัยพวกเค้าคิดว่าเราไปโบกมือทักทาย เฟรนลี่มากอะ


อีกเรื่อง เราจะปั่นจักรยานไปซื้อของ ปั่นไปได้ซักพัก อยู่ๆ โซ่ก็หลุด คือเราก็ซ่อมไม่เป็น แต่โชคดี ที่มีฝรั่งวัยรุ่น (หล่อมาก) ตะโกนลงมาจากชั้นสอง เรียกเราให้หยุดปั่น แล้วซ่อมจักรยานให้เราคะ มีนำ้ใจมาก


อีกอันคือ เราไปบ้านเพื่อนฝรั่งค่ะ นางบอกว่ายูมาจากไทยใช่ไหม นางเลยโชว์ฝีมือ หยิบครก เตรียมมะละกอ (ของแม่มัน) มาตำส้มตำให้เรากินคะ ไม่เคยเห็นฝรั่งตำส้มตำมาก่อน เรายังทำไม่เป็นเลย สรุปวันนั่น กินส้มตำกับพิซซ่าคือ เข้ากันมาก   


เรื่องสุดท้าย เราไปคอนเสริต์ที่จะจัดทุกๆวันศุกร์คะ ครอบครัวก็จะมานั้งปูเสื่อฟังเพลง บางคนก็ยืนคะ เรา ก็ไปยืนแถวๆเวทีคนเดียวเนี่ยแหละ ฟังเพลงไป มั่วๆเพราะไม่รู้จัก อยู่ๆ ก็มีฝรั่งมาขอเต้นรำด้วยค่ะ คือตั้งแต่อยู่ไทยมา ไม่เคยมีหนุ่มคนไหนมาขอเต้นด้วยเลย เขินสิคะ


ปล. เราวิ่งออกกำลังกายในสวนปกติก็มีคนทักทาย ยิ้มให้ตลอด สรุปคือ ใครเป็นสยามเมืองยิ้มกันแน่เรายังสงสัยอยู่เลยคะ



หน้าสถานีรถไฟใต้ดิน กำลังไปบ้านเพื่อนคะ