ไม่ทราบว่าขณะนี้ยังคงเป็นฤดูกาลของทุเรียนหรือเปล่านะคะ
แต่ใต้ต้นไม้ร่มรื่นในทางผ่านยามเช้าของเรา เมื่อวันจันทร์ ที่ ๓๐ กันยายน ๒๕๕๖
ก็มีชาวสวนจากภาคใต้มาขายทุเรียน ซึ่งเราเมียงมองดูแล้ว-คิดว่าปลอดภัย..

นั่นทำให้เราตบะแตกจากที่งดทานทุเรียนมาหลายปี เหตุเพราะเคยแพ้สารเคมีในทุเรียนจนป่วยไป..
จึงตั้งใจจะมาเล่าถึงวิธีทานทุเรียน (ที่ไม่มีสารเคมี) ได้อย่างปลอดภัย แบบ unlimit


ทุเรียนที่เป็นอาหารเช้ามื้อเช้าของเรา-ก่อนต้องหยุดทานไปเมื่อประมาณ ปี ๕๕๕๓



นั่งทานริมสวนน้อยประจำบ้านกูบแดง ราวแปดโมงเช้า มีความสุขไปได้อีกสาม-วันสามคืน


ทานแบบไม่มีข้อจำกัดด้านปริมาณโดยไม่อ้วนและไม่ร้อนในด้วย  น่าสนใจแล้วใช่มั้ย..  
ง่ายๆ ก็คือรับประทานมันเป็นอาหารเช้าแบบเพียวๆ  ตามได้เฉพาะน้ำเปล่าเท่านั้น
เราอ่านพบเคล็ดลับข้อนี้ในหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง..

จึงชวนกันทดลองทานทุเรียนตามวิธีนี้มาหลายปี  และพบว่าไม่ทำให้เพิ่มน้ำหนัก  ไม่ร้อนใน  
ส่วนเรื่องปริมาณน้ำตาลในเลือดนั้น  ไม่ได้วัดทันทีจ้ะ  แต่ปกติ..ระดับน้ำตาลของเราจะต่ำกว่าค่ามาตรฐานนะ


ครั้งล่าสุดที่ได้กลับมาลิ้มรสทุเรียนอีกครั้ง ก็ในวันที่พบชาวสวนนำมาขายนี้เอง

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เป็นการกลับไปลิ้มรสทุเรียนอีกครั้ง ด้วยอารมณ์ประหลาด-ที่อธิบายไม่ถูก..
ที่แปลกออกไปคือเราทานอาหารเช้ามาแล้วสอง ชม ด้วย

ครั้งนี้เราทานทุเรียนเปลือกบาง นน ๑.๙ กก (นน เนื้อรวมเมล็ดขนาดจิ๋วประมาณ ๑ กก เศษ)
ทานราว ๐๙๓๐ และจำเป็นต้องทานแบบน่ากลัวมาก คือจนหมดทั้งลูกเลยล่ะ
เพราะว่านำกลับขึ้นที่ทำงานไม่ได้เด็ดขาด..
จะเหลือทิ้งก็เสียดายเกินไป-เจ้าของสวนเค้าอุตส่าห์ทนุถนอมมา งามเชียว..

จบทุเรียนแล้วตามด้วยสระแหน่เม็ดแบบนี้เพื่อสวัสดิภาพของผู้ร่วมงาน-และของเราเองด้วย
เก็บกลิ่นชะงัด จนลมหายใจสะอาด..




ทานไปราว ๐๙๓๐ อิ่มแบบเต็มๆ แต่ไม่อึดอัดนะคะ
อาหารมื้อต่อมาของเราคือเวลาประมาณ ๑๙๓๐ เลยล่ะ
แถมวันรุ่งขึ้น นน หายไปครึ่ง กก ซึ่งคงจะหมดพลังงานไปกับการเผาผลาญทุเรียนทั้งลูกนานราว ๑๐ ชม นั่นเอง..