ผมแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งอยู่ครับ เป็นเพื่อนตอนเด็กที่ไม่ได้เจอกันมา 10 ปี แล้ว และได้มีโอกาสมาทำความรู้จักกันใหม่
ผมได้มีโอกาสช่วยเหลืออะไรเล็กๆน้อยๆ แล้วเกิดมีความรู้สึกดีๆกับเพื่อนคนนี้ครับ ซึ่งจริงๆแล้วตอนเด็กๆเราก็แทบจะไม่เคยคุยกันเลย
แต่ผมก็แอบๆชอบเธออยู่บ้างตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้วครับ หลังจากนั้นเราก็ได้มีโอกาสไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่บ้าง
เวลาเธอผ่านมาละแวกที่ผมอยู่ก็จะชวนผมออกไปเดินห้าง กินข้าวด้วยกัน ยิ่งทำให้ผมรู้สึกดีกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร แค่ประมาณเดือนละ 1 - 2 ครั้ง วันหนึ่งผมคุย Line กับเธอโดยจับใจความสำคัญได้ประมาณนี้
ผม : นี่ มาทำงานกรุงเทพอ่ะมีคนมาจีบเยอะป่าว
เธอ : เราไม่มีแฟนมา 3 - 4 ปี แล้ว เพราะเราปิดกั้นตัวเอง ไม่เปิดใจให้ใครเข้ามา
เธอ : ใครที่มาจีบเรา เราก็จะตัดบทไปเลย ไม่คุยด้วยต่อ จะเป็นเจ้าแม่แห่งตวามโสด
ผม : แล้วเคยมีแฟนมากี่คนแล้วเนี่ย ทำไมพูดเหมือนปลงๆยังไงไม่รู้
เธอ : 3 คน
ผม: โห 3 คน เลยหรอ เยอะกว่าที่คิดแฮะ แกดูเป็นคนเรียบร้อยๆ คิดว่าไม่น่าจะเกิน 2
เธอ : เราว่า 3 คน ก็เยอะแล้ว ถ้าจะมีอีกซักคนที่ตัดสินใจจะคบกัน คงถึงขั้นแต่งงานเลยอ่ะ
ผม : แล้วเราล่ะ แกคิดว่าเรากำลังจีบแกอยู่รึป่าว
เธอ : ให้เดานะ จีบ
ผม : 555+
เธอ : ไม่ใช่หรอ 555+ ก็ไม่รู้นิ
ผม : ก็น่าจะแหละมั้ง ก็รู้สึกชอบนั่นแหละ
เธอ : เราเพิ่งจะเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งเอง แค่ แป๊บๆ แวบ ไป มา
ผม : เราก็ไม่รู้ใจตัวเองเหมือนกัน แต่รู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้เจอ ทุกครั้งที่ได้คุย ได้ไปเที่ยวด้วยกันแล้วรู้สึกสนุก
เธอ : เดินตามเนี่ยนะสนุก
ผม : ก็ที่นั่นเราไม่ค่อยได้ไปนิ ก็เลยไม่รู้ว่ามันมีอะไรน่าสนใจตรงไหนบ้าง ก็เลยได้แต่เดินตาม
ผม : บางครั้งมันก็ไม่ได้สำคัญที่สถานที่หรอกนะ สำคัญที่ว่าไปกับใครมากกว่า
เธอ : ก็จริงนะ
เธอ : เราคิดออกแล้ว เราอยากไปตึกใบหยก บอกไว้ก่อนเฉยๆน่ะ ยังไม่ได้ไปหรอก เอาไว้เราว่างตรงกันก่อน
ผม : ได้ซิ แกอยากไปไหนเดี๋ยวเราจะพาแกไปเอง
ผม : แล้วไว้เราจะพาแกไปที่ที่เราอยากไปบ้างนะ
เธอ : โห มีด้วยหรอ เห็นไม่ค่อยไปไหนเลย ขนาดอยู่กรุงเทพมา 10 ปี 555+
ผม : มีดิ ถึงจะมีไม่เยอะ เท่าคนอยู่กรุงเทพมา 3 - 4 เดือน แต่ก็พอมีอยู่นะ 555+
หลังจากนั้นไม่นานก็ถึงวันเกิดเธอ ผมก็ชวนเธอไปเลี้ยงวันเกิดที่ Asiatique ก็ไปกินข้าว เดินเล่นกัน 2 - 3 ชม. ก็กลับ
พอไปส่งเธอที่บ้าน ผมก็เอาของขวัญวันเกิดให้ ดูเธอรู้สึกแปลกใจ และดีใจมาก ซึ่งปกติแล้วเธอดูจะเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บอาการ
อารมณ์ ความรู้สึก มันก็เลยทำให้ผมรู้สึกดีไปด้วย ที่เธอแสดงอาการดีใจออกมาซะขนาดนั้น ดูเธอยิ้มตลอดเลย
พอผมกลับถึงบ้านก็ทัก Line ไปบอก ก็ดูคุยกันสนุกดี เหมือนจะ Happy ทั้ง 2 ฝ่าย หลังจากนั้นอีก 7 วัน เป็นวันเกิดผม
เธอก็เป็นคนทัก Line มา HBD คนแรกเลย ซึ่งปกติแล้วเธอจะเป็นคนที่นอนเร็ว เพราะต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า
หลังจากนั้นแปบเดียวเธอก็เข้าไปโพสเพลง ส่วนที่หาย ของ เบล สุพล ใน FB แล้วก็ทำการ Offline ออกไปเลย
ซึ่งผมก็แอบหวังเหมือนกันว่า มันจะหมายถึงผมรึป่าวนะ หรือว่าจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ แต่เวลามันก็ไล่เลี่ยกันเลย
ก็เป็นเรื่องที่ทำให้คิดได้อยู่เหมือนกัน เพราะเวลาห่างกันไม่ถึง 10 นาที แต่มาถึงช่วงนี้ ผมรู้สึกเหมือนเราคุยกันน้อยลง
อาจจะเป็นเพราะว่าผมคุยกับเธอเชิงจีบๆมากเกินไป เธอเลยดูจะตอบ Line กลับมาหาน้อยลง แบบที่เธอเคยบอกไว้
ว่าตอนนี้เธอยังปิดกั้นตัวเองอยู่ ไม่เปิดใจให้ใคร แต่ผมก็ดันเก็บความรู้สึกที่มีไว้ไม่อยู่เลยตัดสินใจทักไปประมาณนี้
ผม : เป็นอะไรรึป่าว เดี๋ยวนี้ดูไม่ค่อยคุยด้วยกันเท่าไหร่เลยเนอะ
เธอ : ไม่ได้เป็นอะไร
ผม : ก็เห็นเมื่อก่อนออกจะคุยด้วยกันเยอะนะ คุยสนุกดี
ผม : เพราะเดี๋ยวนี้เราชอบไปชวนแกคุยเชิงจีบๆรึป่าว ต่อไปเราจะได้คุยแค่แบบเพื่อน จะได้จำกัดไว้แค่คำว่าเพื่อน ถ้าหากว่าแกรู้สึกไม่ดี
ซึ่งผมก็ทำใจไว้แล้วว่า อาจจะเป็นได้แค่เพื่อน แบบว่าถ้าตอบกลับมาว่า อืม คำเดียว ทุกอย่างคงจบลงด้วยคำว่าเพื่อน
ซึ่งผมก็พอทำใจได้ และยังคงต้องการคุยกับเธอต่อไปด้วย ถึงจะเป็นแค่แบบเพื่อนก็เถอะ แต่เธอก็ตอบกลับมาประมาณนี้
เธอ : ไม่เชิงรู้สึกไม่ดี แต่ก็ยังไม่พร้อมที่จะคุยแนวนี้
เธอ : ก็เลยไม่รู้จะตอบกลับไปว่ายังไงดี
ซึ่งผมก็ยังแอบดีใจที่เธอไม่ถึงกับตัดบทเหมือนกับคนอื่นๆที่เข้ามาจีบเธอ ก็เลยตัดสินใจเปลี่ยนไปคุยเรื่องเบาๆแทน
เพื่อผ่อนคลายความตึงเครียดไปก่อน เพราะคำตอบที่ได้ก็ยังดูเหมือนกับว่าเรายังไม่ถึงกับหมดหวัง
หรือว่าผมจะคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไป และคิดไปเองฝ่ายเดียวอีกแล้ว ตอนนี้เลยทำตัวไม่ถูกเลยครับ
ตกลงเธอคิดยังไงกับผมกันแน่ครับ เดาใจไม่ถูกจริงๆ
ผมได้มีโอกาสช่วยเหลืออะไรเล็กๆน้อยๆ แล้วเกิดมีความรู้สึกดีๆกับเพื่อนคนนี้ครับ ซึ่งจริงๆแล้วตอนเด็กๆเราก็แทบจะไม่เคยคุยกันเลย
แต่ผมก็แอบๆชอบเธออยู่บ้างตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้วครับ หลังจากนั้นเราก็ได้มีโอกาสไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่บ้าง
เวลาเธอผ่านมาละแวกที่ผมอยู่ก็จะชวนผมออกไปเดินห้าง กินข้าวด้วยกัน ยิ่งทำให้ผมรู้สึกดีกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร แค่ประมาณเดือนละ 1 - 2 ครั้ง วันหนึ่งผมคุย Line กับเธอโดยจับใจความสำคัญได้ประมาณนี้
ผม : นี่ มาทำงานกรุงเทพอ่ะมีคนมาจีบเยอะป่าว
เธอ : เราไม่มีแฟนมา 3 - 4 ปี แล้ว เพราะเราปิดกั้นตัวเอง ไม่เปิดใจให้ใครเข้ามา
เธอ : ใครที่มาจีบเรา เราก็จะตัดบทไปเลย ไม่คุยด้วยต่อ จะเป็นเจ้าแม่แห่งตวามโสด
ผม : แล้วเคยมีแฟนมากี่คนแล้วเนี่ย ทำไมพูดเหมือนปลงๆยังไงไม่รู้
เธอ : 3 คน
ผม: โห 3 คน เลยหรอ เยอะกว่าที่คิดแฮะ แกดูเป็นคนเรียบร้อยๆ คิดว่าไม่น่าจะเกิน 2
เธอ : เราว่า 3 คน ก็เยอะแล้ว ถ้าจะมีอีกซักคนที่ตัดสินใจจะคบกัน คงถึงขั้นแต่งงานเลยอ่ะ
ผม : แล้วเราล่ะ แกคิดว่าเรากำลังจีบแกอยู่รึป่าว
เธอ : ให้เดานะ จีบ
ผม : 555+
เธอ : ไม่ใช่หรอ 555+ ก็ไม่รู้นิ
ผม : ก็น่าจะแหละมั้ง ก็รู้สึกชอบนั่นแหละ
เธอ : เราเพิ่งจะเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งเอง แค่ แป๊บๆ แวบ ไป มา
ผม : เราก็ไม่รู้ใจตัวเองเหมือนกัน แต่รู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้เจอ ทุกครั้งที่ได้คุย ได้ไปเที่ยวด้วยกันแล้วรู้สึกสนุก
เธอ : เดินตามเนี่ยนะสนุก
ผม : ก็ที่นั่นเราไม่ค่อยได้ไปนิ ก็เลยไม่รู้ว่ามันมีอะไรน่าสนใจตรงไหนบ้าง ก็เลยได้แต่เดินตาม
ผม : บางครั้งมันก็ไม่ได้สำคัญที่สถานที่หรอกนะ สำคัญที่ว่าไปกับใครมากกว่า
เธอ : ก็จริงนะ
เธอ : เราคิดออกแล้ว เราอยากไปตึกใบหยก บอกไว้ก่อนเฉยๆน่ะ ยังไม่ได้ไปหรอก เอาไว้เราว่างตรงกันก่อน
ผม : ได้ซิ แกอยากไปไหนเดี๋ยวเราจะพาแกไปเอง
ผม : แล้วไว้เราจะพาแกไปที่ที่เราอยากไปบ้างนะ
เธอ : โห มีด้วยหรอ เห็นไม่ค่อยไปไหนเลย ขนาดอยู่กรุงเทพมา 10 ปี 555+
ผม : มีดิ ถึงจะมีไม่เยอะ เท่าคนอยู่กรุงเทพมา 3 - 4 เดือน แต่ก็พอมีอยู่นะ 555+
หลังจากนั้นไม่นานก็ถึงวันเกิดเธอ ผมก็ชวนเธอไปเลี้ยงวันเกิดที่ Asiatique ก็ไปกินข้าว เดินเล่นกัน 2 - 3 ชม. ก็กลับ
พอไปส่งเธอที่บ้าน ผมก็เอาของขวัญวันเกิดให้ ดูเธอรู้สึกแปลกใจ และดีใจมาก ซึ่งปกติแล้วเธอดูจะเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บอาการ
อารมณ์ ความรู้สึก มันก็เลยทำให้ผมรู้สึกดีไปด้วย ที่เธอแสดงอาการดีใจออกมาซะขนาดนั้น ดูเธอยิ้มตลอดเลย
พอผมกลับถึงบ้านก็ทัก Line ไปบอก ก็ดูคุยกันสนุกดี เหมือนจะ Happy ทั้ง 2 ฝ่าย หลังจากนั้นอีก 7 วัน เป็นวันเกิดผม
เธอก็เป็นคนทัก Line มา HBD คนแรกเลย ซึ่งปกติแล้วเธอจะเป็นคนที่นอนเร็ว เพราะต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า
หลังจากนั้นแปบเดียวเธอก็เข้าไปโพสเพลง ส่วนที่หาย ของ เบล สุพล ใน FB แล้วก็ทำการ Offline ออกไปเลย
ซึ่งผมก็แอบหวังเหมือนกันว่า มันจะหมายถึงผมรึป่าวนะ หรือว่าจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ แต่เวลามันก็ไล่เลี่ยกันเลย
ก็เป็นเรื่องที่ทำให้คิดได้อยู่เหมือนกัน เพราะเวลาห่างกันไม่ถึง 10 นาที แต่มาถึงช่วงนี้ ผมรู้สึกเหมือนเราคุยกันน้อยลง
อาจจะเป็นเพราะว่าผมคุยกับเธอเชิงจีบๆมากเกินไป เธอเลยดูจะตอบ Line กลับมาหาน้อยลง แบบที่เธอเคยบอกไว้
ว่าตอนนี้เธอยังปิดกั้นตัวเองอยู่ ไม่เปิดใจให้ใคร แต่ผมก็ดันเก็บความรู้สึกที่มีไว้ไม่อยู่เลยตัดสินใจทักไปประมาณนี้
ผม : เป็นอะไรรึป่าว เดี๋ยวนี้ดูไม่ค่อยคุยด้วยกันเท่าไหร่เลยเนอะ
เธอ : ไม่ได้เป็นอะไร
ผม : ก็เห็นเมื่อก่อนออกจะคุยด้วยกันเยอะนะ คุยสนุกดี
ผม : เพราะเดี๋ยวนี้เราชอบไปชวนแกคุยเชิงจีบๆรึป่าว ต่อไปเราจะได้คุยแค่แบบเพื่อน จะได้จำกัดไว้แค่คำว่าเพื่อน ถ้าหากว่าแกรู้สึกไม่ดี
ซึ่งผมก็ทำใจไว้แล้วว่า อาจจะเป็นได้แค่เพื่อน แบบว่าถ้าตอบกลับมาว่า อืม คำเดียว ทุกอย่างคงจบลงด้วยคำว่าเพื่อน
ซึ่งผมก็พอทำใจได้ และยังคงต้องการคุยกับเธอต่อไปด้วย ถึงจะเป็นแค่แบบเพื่อนก็เถอะ แต่เธอก็ตอบกลับมาประมาณนี้
เธอ : ไม่เชิงรู้สึกไม่ดี แต่ก็ยังไม่พร้อมที่จะคุยแนวนี้
เธอ : ก็เลยไม่รู้จะตอบกลับไปว่ายังไงดี
ซึ่งผมก็ยังแอบดีใจที่เธอไม่ถึงกับตัดบทเหมือนกับคนอื่นๆที่เข้ามาจีบเธอ ก็เลยตัดสินใจเปลี่ยนไปคุยเรื่องเบาๆแทน
เพื่อผ่อนคลายความตึงเครียดไปก่อน เพราะคำตอบที่ได้ก็ยังดูเหมือนกับว่าเรายังไม่ถึงกับหมดหวัง
หรือว่าผมจะคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไป และคิดไปเองฝ่ายเดียวอีกแล้ว ตอนนี้เลยทำตัวไม่ถูกเลยครับ