จากเวบผู้จัดการ
http://www.manager.co.th/Drama/ViewNews.aspx?NewsID=9560000114347&Html=1&Page=4
ตัวอย่างๆๆๆๆ
หญิงนิ่มกดรีโมทรถแล้วเปิดประตูรถฝั่งคนขับกำลังจะขึ้นรถ พงศ์จันทรวิ่งเข้าไปดึงแขนหญิงนิ่มออกมาแล้วแทรกตัวเข้าไปนั่งรถฝั่งคนขับก่อนจะดึงตัวหญิงนิ่มมานั่งบนตักและกอดเอาไว้ หญิงนิ่มดิ้น พงศ์จันทร์ต้องออกแรงในการล็อตตัวหญิงนิ่มมากขึ้น
       “นายทำบ้าอะไร ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”
       ทั้งสองยื้อยุดกันไปมา
       มือพงศ์จันทรกดที่ปุ่มเอนเบาะทำให้เบาะเอนไปข้างหลังจนสุด
       หญิงนิ่ม ตกใจ “ว้าย”
       หญิงนิ่มอยู่ในท่านอนทับพงศ์จันทร พงศ์จันทรกอดหญิงนิ่มไว้
       “ฟังผมพูด อย่าเถียง อย่าร้อง ไม่งั้นเจอจูบ”
       หญิงนิ่มเงียบ พงศ์จันทรจับหน้าหญิงนิ่มให้หันมาจ้องตน
       “ผมยอมรับ ที่ผ่านมาผมเจ้าชู้ มักมากอย่างที่คุณว่า แต่ผมไม่เคยไปบังคับฝืนใจใคร”
       “ข้ออ้าง” หญิงนิ่มว่า
       “บอกว่าอย่าพูด !”
       พงศ์จันทรยื่นหน้าไปใกล้หญิงนิ่ม หญิงนิ่มเม้มปากและหลับตาปี๋
       “พี่ชายคุณอาจจะดีกว่าผม แต่ไมได้หมายความว่าเขาจะรักคุณดาวได้มากกว่าผม ความรักมันไม่ได้อยู่ที่ใครดีพอนะคุณหญิง แต่มันอยู่ใคร พอดีต่างหากแล้วใครจะไปรู้ผู้ชายเฮงซวยอย่างผมอาจจะพอดีกับคุณดาวก็ได้”
       “ปล่อยฉันได้หรือยัง !”
       พงศ์จันทรประกบปากหญิงนิ่ม หญิงนิ่มตาค้างและตัวแข็งทื่อเหมือนโดนสะกด พงศ์จันทรค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกจากหญิงนิ่มแล้วกระซิบข้างหู
       “คนอย่างผม ไม่ได้รักใครง่ายๆ แต่ถ้ารักแล้ว ต่อให้ตายแทนผมก็ทำได้ เพราะฉะนั้นอย่ามาหาว่าผมไม่รู้จักความรักอีก”
       พงศ์จันทรปล่อยหญิงนิ่ม หญิงนิ่มลุกขึ้น พงศ์จันทรออกจากรถ หญิงนิ่มเข้าไปในรถก่อนจะปิดประตูปังแล้วขับออกไป พงศ์จันทรมองตาม
       
       หญิงนิ่มขับรถมาจอดติดไฟแดง เธอแตะปากตัวเองแล้วเหม่อลอยอย่างรู้สึกสับสนปนเปไปหมด หญิงนิ่มทุบพวงมาลัยปังๆ
       “นายพงศ์ ฉันเกลียดนายๆๆ”
       รถข้างหลังบีบแตรดังลั่น หญิงนิ่มสะดุ้งแล้วรีบขับรถออกไป
       
       พงศ์จันทรเข้ามาในรถ แล้วนึกถึงตอนที่จูบหญิงนิ่ม พงศ์จันทรยิ้มสุขใจแล้วสตาร์ทรถ เขาล้วงหาโทรศัพท์มือถือแต่ก็หาไม่เจอ