ซงอี: ในเมื่อนายดูเหมือนจะยังไม่รู้เรื่องนี้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกให้ชัดเจนไปเลย ฉันไม่ชอบนายอีกต่อไปแล้ว เพราะว่านายเป็นแบบนี้ ฉันยิ่งไม่ชอบนายเข้าไปใหญ่ ดังนั้น ได้โปรดเถอะ ช่วยหายไปจากสายตาฉันซะเถอะ ไม่สิ หายไปจากชีวิตฉันซะ (ใช้คำพูดมินจุน มาว่ามินจุนเอง เก่งจริงๆ ซงอี) อ่อ..แล้วมันก็จะดีมากเลยถ้านายได้รู้ว่านายเห็นแก่ตัวมากแค่ไหน
มินจุนทำให้ไฟในอาคารรอบๆ สว่างขึ้นมา ก่อนจะพาซงอีลอยเข้ามาสู่อ้อมแขน
ซงอี: เกิดอะไรขึ้นเนี่ย นายกำลังจะทำอะไร
มินจุน: ทำสิ่งที่เห็นแก่ตัวที่สุดที่ผมจะทำกับคุณได้ // มินจุนโน้มตัวลงมาจูบซงอี
ซงอีดึงตัวเองออกมาแล้วบอกว่า “เรื่องนี้มันไม่มีใช่อะไรที่นายจะทำได้” แล้วก็เดินออกไปแต่มินจุนหยุดไว้
ซงอีหันมาแล้วถามว่า “ทำไม ชอบฉันเหรอ นายชอบฉันรึปล่าว คราวนี้นายโกหกไม่ได้แล้วนะ นายจะมาบอกนายชอบฉันด้วยอารมณ์แบบนี้นะเหรอ (มินจุนพยายามจะตอบแต่เริ่มหายใจติดขัดละ ซงอีเดินออกไป) แบบนี้นะเหรอที่คนบนดาวของนายทำกัน จูบคนที่นายไม่ได้ชอบนะ แต่บนดาวนี้นะ คนเค้าจะจูบเฉพาะผู้หญิงที่ชอบกันเท่านั้นแหละ โทมินจุน ไม่คิดอย่างนั้นเหรอ” // ซงอีหันมาเห็นมินจุนฟุบอยู่บนพื้นหายใจรวยริน ซงอีพยายามเข้าไปอุ้มมินจุนแล้วพาลงบันไดแล้วถามว่า “โทมินจุน ทำไมนายเป็นแบบนี้” ซงอีผลักมินจุนเข้าไปในรถ “ผู้ชายแบบไหนกันเนี่ย เป็นลมทุกครั้งที่จูบเลยเนี่ย” ซงอีถามหากุญแจรถแล้วก็สตาร์ตรถ พอจะใส่เบลท์ให้ จู่ๆ มินจุนก็ฟุบมาที่ไหล่ซงอี พอวัดไข้ก็ตัวร้อน ซงอี “จริงๆ เลย นี่เขามาจากดาวดวงไหนกันนะ?” // ซงอีรีบขับรถอย่างเร็ว ขับไปตะโกนไปให้รถทั้งหลายหลีกทางให้หน่อย ขับไม่เป็นกันรึไง แล้วก็ซิ่งแซงไป
มินจุนบอก “ขับช้าๆ หน่อยเถอะ ผมจะตายก็เพราะคุณขับแบบนี้แหละ”
ซงอี “นี่นายไม่เห็นเหรอ ฉันกำลังพยายามช่วยชีวิตนายอยู่นะ” ซงอีหันมามองมินจุน “เป็นยังไงบ้างโทมินจุน นายโอเคนะ ไหวรึปล่าว”
มินจุนบอกว่า “ขอร้องเถอะ มองไปข้างหน้าที่ถนนสิ” ซงอีเกือบชนคันข้างหน้า
ซงอีกึ่งอุ้มกึ่งลากมินจุนเข้าบ้านพาไปที่เตียง ซงอีถาม “พูดมาสิ นี่มันเป็นเรื่องบังเอิญเหรอเนี่ย ครั้งที่แล้วนายจูบฉันแล้วนายก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน แต่ที่น่าช๊อกกว่านี้คือนายเป็นเอเลี่ยนด้วย นายเป็นแบบนี้ทุกทีที่นายจูบเหรอ ตอบมาสิ นายต้องบอกฉันนะว่าฉันทำอะไรได้หรือทำอะไรไม่ได้บ้าง ดังนั้นเริ่มจากจูบก่อน ฉันคงจะไม่สามารถจูบต่อได้แล้วใช่มั้ย มีอะไรอีกมั้ยที่ฉันทำไม่ได้ นายต้องบอกมาสิ” // มินจุนดึงซงอีมากอดแล้วเอามือโอบไหล่เธอไว้
มินจุน “คุณทำแบบนี้ได้”
ซงอี “โอเค เข้าใจแล้ว งั้นก็ปล่อยได้แล้ว” มินจุนไม่ปล่อย
ซงอี “นี่นายไม่ได้ฟังฉันเลยใช่มั้ยเนี่ย งั้นก็ช่วยไม่ได้ อยู่แบบนี้ไปก็แล้วกัน แต่ว่า นายจำได้มั้ยตอนนั้นที่ฉันถามนายว่า นายเคยเห็นฉันผู้หญิงมั้ยในสายตานาย ฉันคิดว่านายสนใจฉันเพราะว่าฉันเหมือนกับเด็กผู้หญิงที่เป็นเจ้าของปิ่นปักผมอันนั้น แต่พอนายจูบฉันตอนนั้น (จูบ15วิ) ฉันก็เลยอยากรู้ว่านายจูบใคร? ฉันหรือเด็กผู้หญิงที่คล้ายฉัน? แต่นี่ไม่ยุติธรรมเลยฉันจะไปเอาชนะอะไรกับผู้หญิงที่ไม่อยู่แล้วได้ ฉันอยากรู้จริงๆ – ใครที่นายจูบตอนนั้น ฉันหรือว่าเด็กผู้หญิงคนนั้น”
มินจุน “ผมจูบกับคุณ ชอนซงอี”
ซงอี “ใครนะ” (หน้าตอนถามนี่คือ แอบยิ้มในใจนะนั่น คิคิคิ)
มินจุน “ชอนซงอี”
ซงอี “อะไรนะ ใครนะ” // มินจุน “ชอนซงอี” // ซงอี “อ้ะ” // มินจุน “ใช่แล้ว”
มินจุนกอดซงอี ทั้งคู่กอดกันแน่นแล้วก็หลับไปพร้อมๆ กัน
(ฟินนนนนนนนน หวานเว่อร์)
Cr.เม้ามอยคิมซูฮยอน(Let's Talk about Kim SOOHYUN)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/photo.php?fbid=665735196798118&set=a.587812297923742.1073741919.208634725841503&type=1&theater
Spoil จูบของโทมินจุน <3 <3 <3
ซงอี: ในเมื่อนายดูเหมือนจะยังไม่รู้เรื่องนี้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกให้ชัดเจนไปเลย ฉันไม่ชอบนายอีกต่อไปแล้ว เพราะว่านายเป็นแบบนี้ ฉันยิ่งไม่ชอบนายเข้าไปใหญ่ ดังนั้น ได้โปรดเถอะ ช่วยหายไปจากสายตาฉันซะเถอะ ไม่สิ หายไปจากชีวิตฉันซะ (ใช้คำพูดมินจุน มาว่ามินจุนเอง เก่งจริงๆ ซงอี) อ่อ..แล้วมันก็จะดีมากเลยถ้านายได้รู้ว่านายเห็นแก่ตัวมากแค่ไหน
มินจุนทำให้ไฟในอาคารรอบๆ สว่างขึ้นมา ก่อนจะพาซงอีลอยเข้ามาสู่อ้อมแขน
ซงอี: เกิดอะไรขึ้นเนี่ย นายกำลังจะทำอะไร
มินจุน: ทำสิ่งที่เห็นแก่ตัวที่สุดที่ผมจะทำกับคุณได้ // มินจุนโน้มตัวลงมาจูบซงอี
ซงอีดึงตัวเองออกมาแล้วบอกว่า “เรื่องนี้มันไม่มีใช่อะไรที่นายจะทำได้” แล้วก็เดินออกไปแต่มินจุนหยุดไว้
ซงอีหันมาแล้วถามว่า “ทำไม ชอบฉันเหรอ นายชอบฉันรึปล่าว คราวนี้นายโกหกไม่ได้แล้วนะ นายจะมาบอกนายชอบฉันด้วยอารมณ์แบบนี้นะเหรอ (มินจุนพยายามจะตอบแต่เริ่มหายใจติดขัดละ ซงอีเดินออกไป) แบบนี้นะเหรอที่คนบนดาวของนายทำกัน จูบคนที่นายไม่ได้ชอบนะ แต่บนดาวนี้นะ คนเค้าจะจูบเฉพาะผู้หญิงที่ชอบกันเท่านั้นแหละ โทมินจุน ไม่คิดอย่างนั้นเหรอ” // ซงอีหันมาเห็นมินจุนฟุบอยู่บนพื้นหายใจรวยริน ซงอีพยายามเข้าไปอุ้มมินจุนแล้วพาลงบันไดแล้วถามว่า “โทมินจุน ทำไมนายเป็นแบบนี้” ซงอีผลักมินจุนเข้าไปในรถ “ผู้ชายแบบไหนกันเนี่ย เป็นลมทุกครั้งที่จูบเลยเนี่ย” ซงอีถามหากุญแจรถแล้วก็สตาร์ตรถ พอจะใส่เบลท์ให้ จู่ๆ มินจุนก็ฟุบมาที่ไหล่ซงอี พอวัดไข้ก็ตัวร้อน ซงอี “จริงๆ เลย นี่เขามาจากดาวดวงไหนกันนะ?” // ซงอีรีบขับรถอย่างเร็ว ขับไปตะโกนไปให้รถทั้งหลายหลีกทางให้หน่อย ขับไม่เป็นกันรึไง แล้วก็ซิ่งแซงไป
มินจุนบอก “ขับช้าๆ หน่อยเถอะ ผมจะตายก็เพราะคุณขับแบบนี้แหละ”
ซงอี “นี่นายไม่เห็นเหรอ ฉันกำลังพยายามช่วยชีวิตนายอยู่นะ” ซงอีหันมามองมินจุน “เป็นยังไงบ้างโทมินจุน นายโอเคนะ ไหวรึปล่าว”
มินจุนบอกว่า “ขอร้องเถอะ มองไปข้างหน้าที่ถนนสิ” ซงอีเกือบชนคันข้างหน้า
ซงอีกึ่งอุ้มกึ่งลากมินจุนเข้าบ้านพาไปที่เตียง ซงอีถาม “พูดมาสิ นี่มันเป็นเรื่องบังเอิญเหรอเนี่ย ครั้งที่แล้วนายจูบฉันแล้วนายก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน แต่ที่น่าช๊อกกว่านี้คือนายเป็นเอเลี่ยนด้วย นายเป็นแบบนี้ทุกทีที่นายจูบเหรอ ตอบมาสิ นายต้องบอกฉันนะว่าฉันทำอะไรได้หรือทำอะไรไม่ได้บ้าง ดังนั้นเริ่มจากจูบก่อน ฉันคงจะไม่สามารถจูบต่อได้แล้วใช่มั้ย มีอะไรอีกมั้ยที่ฉันทำไม่ได้ นายต้องบอกมาสิ” // มินจุนดึงซงอีมากอดแล้วเอามือโอบไหล่เธอไว้
มินจุน “คุณทำแบบนี้ได้”
ซงอี “โอเค เข้าใจแล้ว งั้นก็ปล่อยได้แล้ว” มินจุนไม่ปล่อย
ซงอี “นี่นายไม่ได้ฟังฉันเลยใช่มั้ยเนี่ย งั้นก็ช่วยไม่ได้ อยู่แบบนี้ไปก็แล้วกัน แต่ว่า นายจำได้มั้ยตอนนั้นที่ฉันถามนายว่า นายเคยเห็นฉันผู้หญิงมั้ยในสายตานาย ฉันคิดว่านายสนใจฉันเพราะว่าฉันเหมือนกับเด็กผู้หญิงที่เป็นเจ้าของปิ่นปักผมอันนั้น แต่พอนายจูบฉันตอนนั้น (จูบ15วิ) ฉันก็เลยอยากรู้ว่านายจูบใคร? ฉันหรือเด็กผู้หญิงที่คล้ายฉัน? แต่นี่ไม่ยุติธรรมเลยฉันจะไปเอาชนะอะไรกับผู้หญิงที่ไม่อยู่แล้วได้ ฉันอยากรู้จริงๆ – ใครที่นายจูบตอนนั้น ฉันหรือว่าเด็กผู้หญิงคนนั้น”
มินจุน “ผมจูบกับคุณ ชอนซงอี”
ซงอี “ใครนะ” (หน้าตอนถามนี่คือ แอบยิ้มในใจนะนั่น คิคิคิ)
มินจุน “ชอนซงอี”
ซงอี “อะไรนะ ใครนะ” // มินจุน “ชอนซงอี” // ซงอี “อ้ะ” // มินจุน “ใช่แล้ว”
มินจุนกอดซงอี ทั้งคู่กอดกันแน่นแล้วก็หลับไปพร้อมๆ กัน
(ฟินนนนนนนนน หวานเว่อร์)
Cr.เม้ามอยคิมซูฮยอน(Let's Talk about Kim SOOHYUN)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้