คนเราแตกต่างกัน จะให้เหมือนกัน คงไม่ได้
ไม่จำเป็นต้องเหมือนคนอื่น ไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร
เพียงคุณได้เลือก และตัดสินใจทำ ในสิ่งที่เลือก อย่างอิสระ เท่านั้นพอ
ไม่ต้องสนใจใครวิจารณ์ ไม่ต้องปฏิเสธการวิจารณ์ รับรู้สิ่งที่ผ่านเข้ามา และเลือกอย่างที่เป็นตัวคุณ
สิ่งที่ดีน่าเป็นไปได้ ก็เอามาปรับปรุง สิ่งที่ไม่ดี ไม่ใช่ ก็คัดกรองออกไป
.......ขยะ ก็แค่จัดให้มันอยู่เป็นที่เป็นทาง ก็โอเคแล้ว
สิ่งที่ดี สิ่งที่ก้าวหน้า ย่อมมาจากการเลือก ไม่ใช่การถูกยัดเยียด
เพราะ ถ้าไม่สมัครใจ ก็จะไม่รับผิดชอบ ก็จะเสียเวลา ก็จะสูญเปล่า ก็จะไม่เต็มร้อย
อย่ายึดถือใครว่า เป็นมนุษย์ตัวอย่างที่เพรียบพร้อม
เพราะ ไม่มีสิ่งนั้นจริงในโลกหล้า ...
ทุกคน แต่ละคน มีทั้งดีและไม่ดีในตัวเอง สิ่งที่เห็นเป็นแค่ด้านเดียวที่อยากให้เห็น
ชีวิตคนๆหนึ่ง ในแต่ละคน เหมือนดั่ง หัวหอม
อันประกอบสร้างขึ้นจากชั้นบางๆหลายๆชั้นโอบทับซ้อนกันเป็นก้อนกลมโต
เมื่อพยายามหาสาระภายใน โดยถอดมันออกทีละชั้น ...ก็จะไม่พบแก่นแกนอะไรเลย
ความจริงเมื่อถูกเปิดเผย ก็จะมีแต่ความว่างเปล่า แถมซ้ำอาจได้น้ำตาเล็ดจากกลิ่นอายขจรฟุ้งทำร้ายเยื่อตาอีก
คนแต่ละคนจึงแค่แตกต่างกัน ของ เปลือกหุ้มของประสบการณ์ที่ทับซ้อนกันตามวัยวันที่ผ่านมา
ของใครของมัน ไม่ได้ดีเลวไปกว่ากัน ไม่ได้วิเศษไปกว่ากัน
และผลรวมที่เป็นตัวคนๆหนึ่ง ก็คือ ความเเตกต่างของชั้นประสบการณ์ที่เขาเลือกเดิน และการสถาปนาการรู้จักตัวเองขึ้น
ดังนั้น อย่าพยายามขายอิสรภาพ เพียงเพื่อจะเหมือนใคร หรือเหมือนคนอื่น ที่ไม่ใช่ตัวคุณ
แต่ก็มิได้หมายความว่า ให้คุณจ้องจะแตกต่างหลุดโลก เพียงเพื่อจะโดดเด่น ล่อเป้า หรืออยากดัง
เพราะ นั่นก็ไม่ใช่สาระของการสร้างตัวเอง การรู้จักตัวเอง แต่กลับเป็นความวูบวาบฉาบฉวย สิ้นเปลืองหรืออาจเปลืองตัว
คุณจะเป็นตัวเอง ก็ต่อเมื่อ คุณได้ก้าวเดินไปในทิศทางของการสะสมความสำเร็จจากการยอมรับตัวเองจากภายในก่อน
มิใช่ การพยายามสร้างความโปรดปรานจากผู้อื่น หรือพยายามเอาใจคนอื่น เพราะถ้าทำเช่นนั้น ก็คงผิดแล้ว เพราะเป็นไปไม่ได้
นั่นเพราะ ชีวิตนั้นสั้นเกินกว่าที่จะ ใช้ชีวิตคนๆหนึ่ง เพื่อเอาใจทุกๆคนได้
การเป็นตัวเอง ...เราเป็นได้ทันทีที่คุณรู้ว่า ต้องการอะไรแท้จริง
และเคารพในความแตกต่างของคนอื่น อย่างที่ว่า แสวงจุดร่วมสงวนจุดต่าง
นี่จึงจักนับได้ว่า เป็นย่างก้าวที่เป็นจริง และงดงาม อย่างสันติ ปลอดจากความรุนแรง....ว่าไม๊?
เป็นตัวเอง..ได้อย่างไร?
ไม่จำเป็นต้องเหมือนคนอื่น ไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร
เพียงคุณได้เลือก และตัดสินใจทำ ในสิ่งที่เลือก อย่างอิสระ เท่านั้นพอ
ไม่ต้องสนใจใครวิจารณ์ ไม่ต้องปฏิเสธการวิจารณ์ รับรู้สิ่งที่ผ่านเข้ามา และเลือกอย่างที่เป็นตัวคุณ
สิ่งที่ดีน่าเป็นไปได้ ก็เอามาปรับปรุง สิ่งที่ไม่ดี ไม่ใช่ ก็คัดกรองออกไป
.......ขยะ ก็แค่จัดให้มันอยู่เป็นที่เป็นทาง ก็โอเคแล้ว
สิ่งที่ดี สิ่งที่ก้าวหน้า ย่อมมาจากการเลือก ไม่ใช่การถูกยัดเยียด
เพราะ ถ้าไม่สมัครใจ ก็จะไม่รับผิดชอบ ก็จะเสียเวลา ก็จะสูญเปล่า ก็จะไม่เต็มร้อย
อย่ายึดถือใครว่า เป็นมนุษย์ตัวอย่างที่เพรียบพร้อม
เพราะ ไม่มีสิ่งนั้นจริงในโลกหล้า ...
ทุกคน แต่ละคน มีทั้งดีและไม่ดีในตัวเอง สิ่งที่เห็นเป็นแค่ด้านเดียวที่อยากให้เห็น
ชีวิตคนๆหนึ่ง ในแต่ละคน เหมือนดั่ง หัวหอม
อันประกอบสร้างขึ้นจากชั้นบางๆหลายๆชั้นโอบทับซ้อนกันเป็นก้อนกลมโต
เมื่อพยายามหาสาระภายใน โดยถอดมันออกทีละชั้น ...ก็จะไม่พบแก่นแกนอะไรเลย
ความจริงเมื่อถูกเปิดเผย ก็จะมีแต่ความว่างเปล่า แถมซ้ำอาจได้น้ำตาเล็ดจากกลิ่นอายขจรฟุ้งทำร้ายเยื่อตาอีก
คนแต่ละคนจึงแค่แตกต่างกัน ของ เปลือกหุ้มของประสบการณ์ที่ทับซ้อนกันตามวัยวันที่ผ่านมา
ของใครของมัน ไม่ได้ดีเลวไปกว่ากัน ไม่ได้วิเศษไปกว่ากัน
และผลรวมที่เป็นตัวคนๆหนึ่ง ก็คือ ความเเตกต่างของชั้นประสบการณ์ที่เขาเลือกเดิน และการสถาปนาการรู้จักตัวเองขึ้น
ดังนั้น อย่าพยายามขายอิสรภาพ เพียงเพื่อจะเหมือนใคร หรือเหมือนคนอื่น ที่ไม่ใช่ตัวคุณ
แต่ก็มิได้หมายความว่า ให้คุณจ้องจะแตกต่างหลุดโลก เพียงเพื่อจะโดดเด่น ล่อเป้า หรืออยากดัง
เพราะ นั่นก็ไม่ใช่สาระของการสร้างตัวเอง การรู้จักตัวเอง แต่กลับเป็นความวูบวาบฉาบฉวย สิ้นเปลืองหรืออาจเปลืองตัว
คุณจะเป็นตัวเอง ก็ต่อเมื่อ คุณได้ก้าวเดินไปในทิศทางของการสะสมความสำเร็จจากการยอมรับตัวเองจากภายในก่อน
มิใช่ การพยายามสร้างความโปรดปรานจากผู้อื่น หรือพยายามเอาใจคนอื่น เพราะถ้าทำเช่นนั้น ก็คงผิดแล้ว เพราะเป็นไปไม่ได้
นั่นเพราะ ชีวิตนั้นสั้นเกินกว่าที่จะ ใช้ชีวิตคนๆหนึ่ง เพื่อเอาใจทุกๆคนได้
การเป็นตัวเอง ...เราเป็นได้ทันทีที่คุณรู้ว่า ต้องการอะไรแท้จริง
และเคารพในความแตกต่างของคนอื่น อย่างที่ว่า แสวงจุดร่วมสงวนจุดต่าง
นี่จึงจักนับได้ว่า เป็นย่างก้าวที่เป็นจริง และงดงาม อย่างสันติ ปลอดจากความรุนแรง....ว่าไม๊?