วันนี้วันพระทีมงานอุตสาห์พาไปทำบุญที่ต่างจังหวัด และไปทำบุญที่วัดอโศการาม กลับมาถึงกรุงเทพฯ ประมาณหนึ่งทุ่ม พี่คนหนึ่งบอกวันนี้อิ่มบุญก่อนกลับบ้านก็ต้องอิ่มท้องด้วย ก็เลยพากันไปกินหมูกะทะ ผมอาสาเป็นเจ้ามือ เพราะมื้อเช้าพี่อีกคนเป็นเจ้ามือไปแล้ว

เราก็กินกันไปเรื่อยๆ ทุกคนอิ่มหมดเหลือผมที่ยังกินได้เรื่อยๆ จนเมนูสุดท้ายผมก็ตักเอาผ้าขี้ริ้วและหอยแครง ซึ่งตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรจริงๆ คิดว่าเป็นอาหารอย่างเดียวเท่านั้น และต้องรีบกินด้วยเพราะเหลือแต่เราคนเดียว คนอื่นนั่งดูแล้ว

ผมก็เอาหอยแครงลงไปต้มไนหม้อกะทะไปได้ครึ่งจาน ก็นึกเอะใจว่า หอยแครงมันตายไปหรือยัง พี่อีกคนบอกหอยแครงถ้าตายแล้วมันจะเหม็น เท่านั้นแหละครับ จิตตกเลย อุตส่าห์รักษาศีลห้ามาตลอดสุดท้ายก็ต้องมาตายน้ำตื้น หอยแครงที่เหลืออีกครึ่งจานก็ต้องเอาไปเทคืนไว้ที่เดิม เฮ้อ บางครั้งคนเรารีบทำอะไร โดยไม่คิดไตร่ตรองให้รอบคอบก็อาจจะพลาดเหมือนผมที่ต้องมาตายน้ำตื้นแบบนี้

ความจริงเรื่องนี้ผมก็ไม่ได้คิดมากอะไรนะครับ สิ่งที่มันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป ต่อไปก็จะระมัดระวังให้มากขึ้น ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ท่านใดมีประสพการณ์ที่พลาดทำผิดศีลแบบไม่ได้ตั้งใจก็เอามาเล่าสู่กันฟังได้นะครับ เพื่อเป็นคติเตือนใจ