น้าชายกับเมียน้าชายตายไปทั้งคู่ ทิ้งลูกสาววัย 12 ขวบ ไว้ 1 คน
คือเด็กก็ชี้มาทางแม่เราว่าอยากอยู่ด้วย แต่ว่าคือแม่เราแก่แล้ว อายุ 67 ปีแล้วนะ แกเลี้ยงไม่ไหวหรอก
ฉะนั้นถ้าเด็กมาอยู่ด้วย หน้าที่ผู้ปกครองจะต้องเป็นของเราแน่ๆ
ความรู้สึกมันเหมือนคนไม่เคยมีลูก แล้วอยู่ดีๆจะมีลูกโต 12 ขวบ
ซึ่งเราเป็นทั้งเจ้าของร้านเน็ตที่ถูกสังคมมองว่าเป็นแหล่งมั่วสุม เป็นทั้งผู้ต้องหาพยายามฆ่าและพกพาอาวุธปืนที่คดียังอยู่ในศาล
แล้วคนแบบเราจะดูแลเด็กไหวหรอ แค่ดูแลตัวเองยังแทบเอาตัวไม่รอด รายได้ก็แบบพอมีพอกิน T-T
ตอนนี้ให้เด็กอยู่บ้านพี่สาวอยู่ ซึ่งพี่สาวบอกว่าเด็กต้องคอยแซะตลอด สอนค่อนข้างยาก
คืออย่างอาบน้ำ รีดผ้าตัวเอง เค้าไม่ค่อยอยากทำ วันๆจะติดเล่นมือถือ เล่นเฟซ
พี่สาวบอก สกปรกยิ่งกว่าแกอีก... ( - -" )
แล้วพอแอบดูสมุดบันทึกเด็ก เด็กเขียนเต็มไปหมดว่า
รัก....
แฟนชื่อ...
ชอบ....
มีแต่ชื่อเด็กผู้ชาย เต็มไปหมดเลย
*กลัวจะสอนเค้าไม่ได้ว่าให้ตั้งใจเรียนให้จบก่อน มีการมีงานทำ ค่อยคิดเรื่องมีแฟนนะ (เป็นสิ่งที่กลัวที่สุด)
ตอนนี้น้าชายอีกคนนึง เค้าว่าจะเอาไปเลี้ยง แต่ดูแล้วออกแนวเหมือนจะเอาสมบัติเด็ก คืออย่างพระเครื่อง โต๊ะหมู่บูชา เค้าขนไปไว้บ้านตัวเอง แทนที่จะเก็บไว้ที่เด็ก แล้วแถมคุยว่าบ้านเด็กจะขายหรือยังไง (จริงๆน้าชายก็มีสิทธิ์นะเพราะบ้านเด็กเป็นของแม่น้าชายหรือยายเรา แล้วน้าชายที่ตายไปยึดเป็นของตัวเองคนเดียว ไม่ขายหรือแบ่งให้พี่น้องคนอื่น)
ตอนนี้คือ 2 ใจ ไม่รู้ว่าจะปล่อยวาง ให้น้าชายเอาเด็กไปเลี้ยง หรือจะเลี้ยงเด็กเองดี
แม่เราเค้าก็อยากเลี้ยงนะ เค้าก็รักหลาน แต่แม่เค้าไม่ได้ถามลูกๆว่าอยากเลี้ยงมั้ย
ทุกวันนี้พี่สาวต้องคอยเทียวไปรับ ไปส่งแม่ พาไปรพ. ทุกเดือนเป็นเบาหวาน ภาระลูกเค้า 2 คนก็มากพอแล้ว
พี่สาวเราเค้าก็บอกนะว่าถ้าเอาเด็กมาเลี้ยง แกต้องโตมากกว่านี้ มีความรับผิดชอบมากขึ้น และชั้นคงช่วยอะไรแกมากไม่ได้
ซึ่งใจเรายังอยากใช้ชีวิตแบบคนโสด ยอมรับว่าเห็นแก่ตัว แล้วก็ไม่มีความมั่นใจซักนิดว่าจะเลี้ยงได้ T-T
เลี้ยงหรือไม่เลี้ยงดี
คือเด็กก็ชี้มาทางแม่เราว่าอยากอยู่ด้วย แต่ว่าคือแม่เราแก่แล้ว อายุ 67 ปีแล้วนะ แกเลี้ยงไม่ไหวหรอก
ฉะนั้นถ้าเด็กมาอยู่ด้วย หน้าที่ผู้ปกครองจะต้องเป็นของเราแน่ๆ
ความรู้สึกมันเหมือนคนไม่เคยมีลูก แล้วอยู่ดีๆจะมีลูกโต 12 ขวบ
ซึ่งเราเป็นทั้งเจ้าของร้านเน็ตที่ถูกสังคมมองว่าเป็นแหล่งมั่วสุม เป็นทั้งผู้ต้องหาพยายามฆ่าและพกพาอาวุธปืนที่คดียังอยู่ในศาล
แล้วคนแบบเราจะดูแลเด็กไหวหรอ แค่ดูแลตัวเองยังแทบเอาตัวไม่รอด รายได้ก็แบบพอมีพอกิน T-T
ตอนนี้ให้เด็กอยู่บ้านพี่สาวอยู่ ซึ่งพี่สาวบอกว่าเด็กต้องคอยแซะตลอด สอนค่อนข้างยาก
คืออย่างอาบน้ำ รีดผ้าตัวเอง เค้าไม่ค่อยอยากทำ วันๆจะติดเล่นมือถือ เล่นเฟซ
พี่สาวบอก สกปรกยิ่งกว่าแกอีก... ( - -" )
แล้วพอแอบดูสมุดบันทึกเด็ก เด็กเขียนเต็มไปหมดว่า
รัก....
แฟนชื่อ...
ชอบ....
มีแต่ชื่อเด็กผู้ชาย เต็มไปหมดเลย
*กลัวจะสอนเค้าไม่ได้ว่าให้ตั้งใจเรียนให้จบก่อน มีการมีงานทำ ค่อยคิดเรื่องมีแฟนนะ (เป็นสิ่งที่กลัวที่สุด)
ตอนนี้น้าชายอีกคนนึง เค้าว่าจะเอาไปเลี้ยง แต่ดูแล้วออกแนวเหมือนจะเอาสมบัติเด็ก คืออย่างพระเครื่อง โต๊ะหมู่บูชา เค้าขนไปไว้บ้านตัวเอง แทนที่จะเก็บไว้ที่เด็ก แล้วแถมคุยว่าบ้านเด็กจะขายหรือยังไง (จริงๆน้าชายก็มีสิทธิ์นะเพราะบ้านเด็กเป็นของแม่น้าชายหรือยายเรา แล้วน้าชายที่ตายไปยึดเป็นของตัวเองคนเดียว ไม่ขายหรือแบ่งให้พี่น้องคนอื่น)
ตอนนี้คือ 2 ใจ ไม่รู้ว่าจะปล่อยวาง ให้น้าชายเอาเด็กไปเลี้ยง หรือจะเลี้ยงเด็กเองดี
แม่เราเค้าก็อยากเลี้ยงนะ เค้าก็รักหลาน แต่แม่เค้าไม่ได้ถามลูกๆว่าอยากเลี้ยงมั้ย
ทุกวันนี้พี่สาวต้องคอยเทียวไปรับ ไปส่งแม่ พาไปรพ. ทุกเดือนเป็นเบาหวาน ภาระลูกเค้า 2 คนก็มากพอแล้ว
พี่สาวเราเค้าก็บอกนะว่าถ้าเอาเด็กมาเลี้ยง แกต้องโตมากกว่านี้ มีความรับผิดชอบมากขึ้น และชั้นคงช่วยอะไรแกมากไม่ได้
ซึ่งใจเรายังอยากใช้ชีวิตแบบคนโสด ยอมรับว่าเห็นแก่ตัว แล้วก็ไม่มีความมั่นใจซักนิดว่าจะเลี้ยงได้ T-T