เมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว แฟนได้บวชที่วัดมเหยงคณ์ ซึ่งพระใหม่จะต้องได้รับการอบรม กรรมฐาน ตอนสึกมา ดิฉันรู้สึกว่า แฟนใจเย็นขึ้น รู้ตัวเร็วยามเมื่อเกิดโทสะ คือช่วงนั้นเขามีปัญหาเรื่อง ที่แม่เสียชีวิต ทำให้เป็นคนซึมเศร้า เดี๋ยวก็คิดถึงแม่ แอบร้องไห้บ่อยๆ พระอาจารย์ท่านก็อบรมสั่งสอน จนทำให้จิตใจแฟนค่อยๆ ดีขึ้น แฟนบอกว่า บวชครั้งนั้น เปรียบเสมือนได้บำบัดจิตใจไปด้วย พอดีก่อนบวชได้ไปหาหลวงตา ที่ต่างจังหวัด เห็นว่าวัดที่หลวงตาอยู่ มีพระจำอยู่ที่วัด 4 รูปเท่านั้น แต่ละท่านก็อายุมากๆ แค่ปีนขึ้นไปตีระฆังก็ยังไม่ไหว ยิ่งกุฏิไม่มีคนช่วยทำความสะอาด ไม่มีเด็กวัด แฟนบอกว่า นั่งคิดอยู่เห็นพระ ก็นึกถึงตอนที่ตัวเองบวช อยากห่มผ้าเหลือง เลยมาบอกดิฉันว่า อยากบวช ช่วงปิดเทอม แฟนอยากจะลาสักหนึ่งเดือน (บวชครั้งแรก 20 วันค่ะ ฝึกกรรมฐาน 9 วัน)

เขาให้เหตุผลว่า อยากใช้ชีวิตแบบพระสงฆ์  คือ บิณฑบาตร ตีกลองเพล ระฆัง ทำความสะอาดวัด ทำนองนี้ แล้วเห็นว่า วัดหลวงตา พระมีน้อย น่าจะสงบ คิดว่าการบวชครั้งนี้จะเป็นการสมควรไหมคะ คือเขาไม่ได้มีปัญหาเบื่อหน่ายชีวิตอะไร แต่เหมือนบวชคราวที่แล้ว ยังปฏิบัติการเป็นพระไม่เต็มที่ในความรู้สึกของเขาค่ะ หรือควรจะบอกให้เขาเป็นเด็กวัดรับใช้หลวงตาจะดีกว่าการบวชคะ คนบวชบ่อยๆ จะโดนตำหนิไหม อยากทราบค่ะ ขอบพระคุณมากๆ ค่ะ