(Steins;Gate Side Story) 遙遠のヴァルハラ (Yōen no Valhalla) กระทู้สุดท้าย

กระทู้สนทนา

ต่อจากกระทู้นี้

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[21, DEC, 2011 16:10PM]

    เจ็บ

    ราวกับแขนขาโดนฉีกกระชากออกไป

    คุริสุล่ะ….?

    ก่อนที่จะห่วงบาดแผลของตัวเอง ผมก้มลงไปมองที่เธอก่อน

    เธอขดตัวอยู่ในอ้อมแขนของผม

    “อุ อือ…..”

    เธอครางออกมาเบาๆ

    นั่นทำให้ผมดีใจมากที่เธอยังมีชีวิตอยู่

    “มิสเตอร์โอคาเบะ ยังมีชีวิตอยู่รึเปล่า ?”

    ผมไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่มีแสงสาดส่องในที่แห่งนี้อีกครั้ง และมีเงาร่างของผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ ผม

    ผมพยายามจะลุกขึ้น แต่ก็ไม่เป็นผล ร่างกายรู้สึกร้อนไปหมด ความเจ็บปวดแล่นผ่านตัวทุกครั้งที่ขยับตัว และนั่นทำให้ผมรู้ว่าตอนนี้ตัวผมโชกไปด้วยเลือด ตัวผมเองยังทึ่งเลยที่ยังมีชีวิตอยู่ได้ทั้งๆ ที่มีสภาพขนาดนี้

    “ว้าว มหัศจรรย์จริงๆ นะเนี่ย!”

    เสียงสูงของผู้หญิงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

    “คุณยังมีชีวิตอยู่ ทั้งๆ ที่กลุ่ม Rounder ทั้งหลายตั้งใจจะฆ่าคุณจริงๆ เลยนะเนี่ย ทั้งๆ ที่พวกเขามีแว่นอินฟราเรดด้วยนะ ไม่น่าที่จะทำพลาดแท้ๆ แต่ถึงยังงั้น คุณก็ยังมีลมหายใจอยู่ได้ แถมไม่มีบาดแผลร้ายแรงสาหัสเลยด้วย”

    ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง ฮิอิรางิ ไม่ได้เพราะความเจ็บปวด แต่ผมยังสามารถได้ยินเสียงเธออยู่ เป็นเสียงที่เฉยเมยมาก ทำอย่างกับว่าไม่ได้มีการยิงกันเกิดขึ้นเลย

    ส่วนพวก Rounder ที่ทำการยิงห่ากระสุนนั้นกำลังยืนอยู่รอบๆ พร้อมปืนในมือ

    พวกมันสวมเสื้อลวดลายสีเทา ดูเหมือนพวกทหารเลย

    “Attractor Field กับการดึงกลับของโลก ไม่นึกว่ามันจะสุดยอดขนาดนี้นะเนี่ย มันฉีกทำลายแนวความคิดทั่วไปอย่างสิ้นเชิงเลย แต่เพราะ’พวกเรา’เป็นนักวิทยาศาสตร์น่ะนะ เลยไม่อยากจะเชื่อสิ่งเหนือธรรมชาติเท่าไรจนกว่ามันจะพิสูจน์ได้ด้วยวิทยาศาสตร์น่ะ ”

    พวกมันปั่นหัวพวกเราเล่น

    พวกมันวางแผนไว้แบบนี้แต่แรกแล้ว

    แถมพวกมันไม่ปิดบังแม้แต่น้อยว่ามีความเกี่ยวข้องกับ SERN

    “พอเห็นผลแบบนี้แล้ว สิ่งที่ทำได้ก็มีแต่ต้องเชื่อแหละนะ ไม่คิดแบบนั้นเหรอ มิสเตอร์โอคาเบะ? อ้า ไม่ต้องห่วงไปนะ มีหมอเตรียมพร้อมเอาไว้อยู่แล้ว จะให้พวกเขารักษาให้เดี๋ยวนี้ล่ะ”

    ความเจ็บปวดแล่นเข้าเล่นงานทั้งร่างกายและจิตใจของผม

    ถึงขนาดต้องกัดริมฝีปากเอาไว้ไม่ให้โอดครวญออกมา

    “พวกเราได้รับคำสั่งมาจาก ’คณะ 300’ ให้ทำความเข้าใจโครงสร้างของจักรวาล เพื่อกานั้นแล้ว เราจึงอยากที่จะรู้ถึงพลังพิเศษที่ชื่อ Reading Steiner นั่นของคุณด้วย”

    ความเศร้าโศกตอนนี้มีมากกว่าความเจ็บปวด

    ผมกัดริมฝีปากตัวเองอย่างแรงจนทะลุลงไป เลือดได้ไหลออกมาเต็มปากของผม

    คำพูดของผู้หญิงที่ชื่อ ฮิอิรางิ อากิโกะ

    Attractor Fields และการดึงกลับของโลก

    ผมต้องการที่จะปฏิเสธเจ้าคำสาปพวกนั้นให้หมด

    –– อนาคตสามารถเปลี่ยนแปลงได้ ––

    –– จะต้องเปลี่ยนแปลงความผิดพลาดในอดีต เพื่อนำอนาคตกลับคืนมาให้ได้ ––

    แต่ว่า หากสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ตอนนี้เป็นความจริงแล้วละก็

    สิ่งที่ John Titor ได้พูดเอาไว้ก็ไม่ใช่เรื่องหลอกเด็กหรือเรื่องเพ้อเจ้อไร้สาระ

    มันคือ ‘ผลลัพธ์’ อันเด็ดขาด เป็นอนาคตที่จักรวาลกำหนดเอาไว้แล้ว

    ความเป็นจริงที่ว่าผมยัง ‘มีชีวิตอยู่’ เป็นหลักฐานอย่างดีว่าโลกได้ทำการดึงกลับเพื่อมุ่งไปยังอนาคตรูปแบบเดิม

    ใช่ ถ้าเป็นตามปกติแล้วละก็ วันนี้ผมน่าจะตายไป 2 ครั้งได้แล้ว

    ‘เพราะโชคช่วย’ ผมจึงรอดมาได้

    โดยทั้ง 2 ครั้งนั้น ผมได้แผลเล็กน้อยแผลเล็กน้อยจากดงกระสุนพวกนั้นเท่านั้น

    มันเป็นโชคจริงๆ น่ะเหรอ?

    หรือว่า ––

    การที่ผมยังมีชีวิตอยู่ได้ เป็นเหตุการณ์ที่เกิดจากการดึงกลับกันแน่?

    ถ้าเป็นแบบนั้น……

    ก็แปลว่า ‘ผลลัพธ์’ ที่ผมจะต้องตายในปี 2025 นั่นก็ถูกกำหนดเอาไว้แล้วงั้นสิ?

    แบบเดียวกับที่สุซุฮะได้รู้มานั่นเลย

    สุซุฮะที่เป็นเพียงคนเดียวที่สังเกตการณ์อนาคตมา

    “แปลว่า…..ชั้นไม่สามารถหนีออกไปจากวังวนต้นเหตุและผลลัพธ์นี่ได้เลยสินะ….?”

    ไม่ใช่แค่ผม

    อนาคตของคุริสุก็กำหนดเอาไว้แล้ว

    ถ้าเป็นไปตามที่สุซุฮะพูด คุริสุก็จะสามารถสร้างไทม์แมชชีนได้สำเร็จในปี 2034 หรือก็คือเธอไม่สามารถหนีไปจาก SERN ได้แน่นอนไม่ว่าจะทำยังไงก็ตาม

    “ผลจากการทดลองครั้งนี้จะถูกบันทึกไว้ คงไม่ผิดที่จะบอกว่ามันประสบความสำเร็จนะ พวกคุณทั้ง 2 –– ไม่ใช่สิ –– รวมมิสเตอร์ฮาชิดะด้วยเป็น 3 คน ขอขอบคุณที่ให้ความร่วมมือในการทดลองครั้งนี้นะ ถ้ายังไงขออนุญาตอธิบายให้ฟังละกันว่าทำไมถึงต้องทำอะไรอ้อมค้อมแบบนี้ด้วย นี่ก็เป็นความรับผิดชอบของพวกเราน่ะนะ”

    ฮิอิรางิยังคงพูดต่อ เธอพูดออกมาเรื่อยๆ ด้วยน้ำเสียงสดชื่นราวกับกำลังร้องเพลงอยู่

    “พูดง่ายๆ ก็คือ เราไม่ต้องการขัดขวางอิสระในการกระทำของพวกคุณ เพราะถ้าหากเราเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับตัวเหตุและผลลัพธ์โดยตรงแล้วละก็ ผลจากการทดลองครั้งนี้ก็ยากที่จะยอมรับได้ ตัวอย่างการทดลองที่เราต้องการนั้น จะต้องเป็นไปตามธรรมชาติให้มากที่สุด และนั่นจะทำให้ชั้นไม่เกิดการสงสัยในผลการทดลอง เหมือนกับเรื่อง’ผลลัพธ์’จากอนาคตที่รู้มาจากมิสเตอร์ฮาชิดะ และเรื่องที่ลูกสาวของเขาเดินทางมาจาก 25 ปีข้างหน้า ชั้นไม่สงสัยเลย นั่นก็เพราะเราเองก็ทำการทดลองเกี่ยวกับการเดินทางข้ามเวลาด้วยแหละนะ”

    ผมถูกกักขังโดยความต้องการของจักรวาล

    ไม่ว่าจะทำยังไง ผมก็ไม่มีทางตายในช่วง 14 ปีต่อจากนี้

    ไม่ว่าจะทำยังไง ผมก็จะตายหลังจากผ่านไป 14 ปี

    ไม่ว่าจะทำยังไงก็ตาม ––

    คุริสุเอง ก็จะเป็นนักวิจัยเรื่องไทม์แมชชีนให้กับ SERN ไปตลอด 23 ปี

    ดารุจะถูกพวก Rounder  ฆ่า โดยที่ไทม์แมชชีนของเจ้าตัวยังไม่เสร็จสมบูรณ์ดี

    สุซุฮะจะเดินทางย้อนกลับไปที่ปี 2010 แล้วทำภารกิจล้มเหลว

    ผมจะไม่ได้ IBN5100 กลับคืนมา

    ไม่อาจหนีพ้นจาก Attractor Fields ได้

    จะไม่สามารถช่วยมายูริได้

    “โดยการใช้ข้อมูลจากเด็กสาวคนนั้นเป็นพื้นฐาน เราจึงทำการชักนำการกระทำของพวกคุณ อาจเรียกได้ว่าเป็นการชักนำตัวเหตุและผลก็ได้ และช่วยให้ข้อข้องใจต่อผลการทดลองอยู่ในระดับที่น้อยที่สุด ยังไงก็เถอะ นี่ไม่ใช่ปี 2034 นี่นะ แล้วเราก็ไม่มีไทม์แมชชีนด้วย การสังเกตดูการบิดเบือนของเหตุและผลจึงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างไร้ความหมายน่ะนะ”

    ไม่มีอะไรที่จะเปลี่ยนไป ไม่มีอะไร ’ถูก’ เปลิ่ยนแปลงไป

    เมื่อปีครึ่งที่แล้ว ผมก็ได้ยอมแพ้ไปแล้วครั้งหนึ่ง

    ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน ทุกอย่างก็จะเกิดขึ้นซ้ำรอยเดิม

    ทุกอย่างมันไร้ความหมาย

    “ผลการทดลองเป็นที่น่าพอใจมาก การดึงกลับของโลกช่วยป้องกันไม่ให้เกิดความตายขึ้น”

    ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน

    ก็เหมือนกับที่ผมไม่สามารถช่วยมายูริได้

    ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย

    “อภัยให้ชั้นด้วย…..”