จัดตั้งม็อบแต่ละม็อบใหญ่ๆ ใช้เงินเยอะนะครับ
ถ้าใจไม่ถึง ป่านไม่ยาว ม็อบก็อยุ่ไม่ได้
ค่าเช่าเต็นท์ ค่าเช่าเครื่องไฟ ค่ากิน ค่าอยู่ ค่ารถ ค่าเดินทาง มันเป็นตัวเงินทั้งนั้น
ตามหลักแล้วม็อบต้องค่อยๆสะสมกำลัง คนที่เห็นด้วยค่อยๆมาสมทบ ม็อบจะใหญ่ขึ้นใหญ่ขึ้น มันเป็นธรรมชาติของม็อบ
แต่ม็อบยางรอบนี้ให้ดูยังไงก็
ไม่เป็นธรรมชาติ ระดมกันมั่วไปหมด นายทุนแต่ละพื้นที่พยายามจัดตั้งม็อบเพราะกลัวจะตกขบวนถ้ามีการเปลี่ยนแปลง
แต่นายทุนใต้ที่ระดับเสี่ยระดับนายหัว
รู้ดีว่ายิ่งเกมส์ยาว เงินยิ่งออกจากเป๋า
ด้วยความเขี้ยว
ตามสันดานนายทุน ต้องรีบเร่งเกมส์ให้จบเร็ว
ไม่ว่าพี่น้องในพื้นที่ตัวเองจะเดือนร้อนยังไง ไม่สนต้องรีบปิดเกมส์เพราะเสียดายเงินค่าจัดม็อบ
จึงเป็นปรากฏการณ์ม็อบกระจายไปมั่วและทั่วไปหมด
กะว่าทุบให้อยู่โดยเร็ว
ถ้ารัฐบาลเป็นเกมส์หน่อย ต้องดึงให้ช้าครับ
เจรจาได้ แต่ไม่ต้องรีบ ถ้าไม่เจรจาก็จะดูเหมือนว่าไม่สนใจ
แนะนำให้ไป
เจรจาต่อรองไปเรื่อยๆ
ม็อบตอนนี้เหมือนกำลังจะหาทางลงอยู่ หรือนายทุนไม่อยากเสียเงินเยอะๆก็ไม่รู่
จากบอกว่า 120 ขาดตัว มาเหลือ 110 บาทต้องได่ราคานี้ เมื่อวานเหลือ 100 ถ้าไม่ได้ไม่ต้องคุยกัน
แนะนำเลยครับว่า
ไม่ต้องรีบ เล่นตัวหน่อย อีกวันสองวันก็คงเหลือ 90 ขนาดเมื่อวานสลิ่มชาวใต้ตัวพ่อในนี้ มาโพสให้รัฐบาลยื่น 95-96 บาทก็ยังดี
เหมือนพ่อค้าในตลาดเลยถ้าใครเคยชอบต่อรองราคาของคงรู้เหลี่ยมพ่อค้าเหล่านี้ดี เดี๋ยวเล่นตัวหน่อยก็ต้องลดลงได้อีก
กล้าไหมครับ
เอาต้นทุนจริงๆมาคุยกัน ว่าต้นทุนจริงๆตกไร่ละเท่าไหร่กันแน่
รัฐก็คำนวนต้นทุนมุมของรัฐนะ ถึงได้เคาะราคาออกมาแบบนั้น คุณคำนวณออกมาได้เท่าไหร่
กล้าเปิดเผยม่ะละว่าต้นทุนเท่าไหร่เอาเป็นตัวเลขนะ
ปัญหาคือไม่ใช่ชาวสวนยางอยู่ไม่ได้นะครับ ในราคาที่รัฐบาลเสนอให้ เพราะพื้นที่อื่นเขาอยู่ได้ อยู่ได้สบายๆด้วย
แต่คนที่อยู่ไม่ได้คือนายทุน แสวงหาอำนาจหลังจากที่ได้ชิมรสอำนาจที่ทหารมอบให้แล้วติดใจ
นายทุนก็คือนายทุน ไม่
ว่ารัฐจะตัดสินใจอย่างไรนายทุนเหล่านี้ก็ได้ประโยชน์ รัฐไม่ยอม นายทุนก็ได้ป่วนการบริหาร รัฐยอมนายทุนก็ได้กำไรจากยางที่กักตุนไว้
ดึงเกมส์ยาวๆครับ เจรจาไปแต่ไม่ต้องรีบ ตัดหลังนายทุนให้เข็ดไปเลย
ให้รู้ซะบ้างว่า
สายป่านไม่ยาว ใจไม่ถึง อย่ามาซ่าจัดตั้งม็อบ
ให้เข็ดไปเลยว่าเสียทั้งเงิน เสียทั้งฐานเสียง แต่ไ้ด้ขี้หมามาแค่กองเดียวมันช้ำใจแค่ไหน
>>>สายป่านไม่ยาวหรือนายทุนตั้งม็อบใจไม่ถึง รีบปิดเกมส์เกินไปหรือเปล่า
ค่าเช่าเต็นท์ ค่าเช่าเครื่องไฟ ค่ากิน ค่าอยู่ ค่ารถ ค่าเดินทาง มันเป็นตัวเงินทั้งนั้น
ตามหลักแล้วม็อบต้องค่อยๆสะสมกำลัง คนที่เห็นด้วยค่อยๆมาสมทบ ม็อบจะใหญ่ขึ้นใหญ่ขึ้น มันเป็นธรรมชาติของม็อบ
แต่ม็อบยางรอบนี้ให้ดูยังไงก็ไม่เป็นธรรมชาติ ระดมกันมั่วไปหมด นายทุนแต่ละพื้นที่พยายามจัดตั้งม็อบเพราะกลัวจะตกขบวนถ้ามีการเปลี่ยนแปลง
แต่นายทุนใต้ที่ระดับเสี่ยระดับนายหัว รู้ดีว่ายิ่งเกมส์ยาว เงินยิ่งออกจากเป๋า
ด้วยความเขี้ยว ตามสันดานนายทุน ต้องรีบเร่งเกมส์ให้จบเร็ว
ไม่ว่าพี่น้องในพื้นที่ตัวเองจะเดือนร้อนยังไง ไม่สนต้องรีบปิดเกมส์เพราะเสียดายเงินค่าจัดม็อบ
จึงเป็นปรากฏการณ์ม็อบกระจายไปมั่วและทั่วไปหมด
กะว่าทุบให้อยู่โดยเร็ว
ถ้ารัฐบาลเป็นเกมส์หน่อย ต้องดึงให้ช้าครับ
เจรจาได้ แต่ไม่ต้องรีบ ถ้าไม่เจรจาก็จะดูเหมือนว่าไม่สนใจ
แนะนำให้ไปเจรจาต่อรองไปเรื่อยๆ
ม็อบตอนนี้เหมือนกำลังจะหาทางลงอยู่ หรือนายทุนไม่อยากเสียเงินเยอะๆก็ไม่รู่
จากบอกว่า 120 ขาดตัว มาเหลือ 110 บาทต้องได่ราคานี้ เมื่อวานเหลือ 100 ถ้าไม่ได้ไม่ต้องคุยกัน
แนะนำเลยครับว่าไม่ต้องรีบ เล่นตัวหน่อย อีกวันสองวันก็คงเหลือ 90 ขนาดเมื่อวานสลิ่มชาวใต้ตัวพ่อในนี้ มาโพสให้รัฐบาลยื่น 95-96 บาทก็ยังดี
เหมือนพ่อค้าในตลาดเลยถ้าใครเคยชอบต่อรองราคาของคงรู้เหลี่ยมพ่อค้าเหล่านี้ดี เดี๋ยวเล่นตัวหน่อยก็ต้องลดลงได้อีก
กล้าไหมครับ เอาต้นทุนจริงๆมาคุยกัน ว่าต้นทุนจริงๆตกไร่ละเท่าไหร่กันแน่
รัฐก็คำนวนต้นทุนมุมของรัฐนะ ถึงได้เคาะราคาออกมาแบบนั้น คุณคำนวณออกมาได้เท่าไหร่กล้าเปิดเผยม่ะละว่าต้นทุนเท่าไหร่เอาเป็นตัวเลขนะ
ปัญหาคือไม่ใช่ชาวสวนยางอยู่ไม่ได้นะครับ ในราคาที่รัฐบาลเสนอให้ เพราะพื้นที่อื่นเขาอยู่ได้ อยู่ได้สบายๆด้วย
แต่คนที่อยู่ไม่ได้คือนายทุน แสวงหาอำนาจหลังจากที่ได้ชิมรสอำนาจที่ทหารมอบให้แล้วติดใจ
นายทุนก็คือนายทุน ไม่ว่ารัฐจะตัดสินใจอย่างไรนายทุนเหล่านี้ก็ได้ประโยชน์ รัฐไม่ยอม นายทุนก็ได้ป่วนการบริหาร รัฐยอมนายทุนก็ได้กำไรจากยางที่กักตุนไว้
ดึงเกมส์ยาวๆครับ เจรจาไปแต่ไม่ต้องรีบ ตัดหลังนายทุนให้เข็ดไปเลย
ให้รู้ซะบ้างว่า สายป่านไม่ยาว ใจไม่ถึง อย่ามาซ่าจัดตั้งม็อบ
ให้เข็ดไปเลยว่าเสียทั้งเงิน เสียทั้งฐานเสียง แต่ไ้ด้ขี้หมามาแค่กองเดียวมันช้ำใจแค่ไหน