เพิ่งคลอดเมื่อปลายเดือนสิงหาที่ผ่านมา ตอนนี้ออกจากรพ.กลับมาอยู่บ้านได้สองวันแล้วคะ แต่ก้อร้องไห้ทั้งสองวันๆละหลายรอบ
ปกติที่บ้านจะอยู่กันแค่สองคนกับสามี แต่ตอนนี้สามีให้แม่เค้ามาช่วยดูเพราะเราผ่าคลอดยังทำอะไรไม่สะดวก แม่สามีก้อเอาพ่อสามีมาด้วยเพราะเค้าไม่อยากมาคนเดียว
ทีแรกสามีจะให้เรานอนข้างล่าง และให้พ่อแม่เค้านอนห้องเรา เนื่องจากคิดว่าเราไม่ควรขึ้นลงบันได แต่เราไม่เห็นด้วยเพราะมันไม่เป็นส่วนตัว แถมเวลาเราปั้มนมเราจะทำตรงไหน เพราะห้องรับแขกพ่อเค้าก้อต้องมานั่งดูทีวี ในที่สุดเราก้อเลยได้นอนห้องตัวเอง แต่ต้องจัดที่นอนใหม่ให้พ่อแม่ที่ห้องนอนเล็ก ซึ่งเราก้อไม่ได้รู้สึกดีหรอกนะเพราะเราก้อเกรงใจเค้า ต้องมานอนเบียดกันเตียงเล็ก และห้องก้อไม่ค่อยเรียบร้อย(เพราะตั้งแต่น้ำท่วมปีนู้น ขนของขึ้นไปบ้างอย่างก้อยังอยู่ในนั้น
สามีให้แม่เค้าช่วยทำอาหารกับช่วยดูหลานบ้าง ส่วนพ่อเค้าก้อมาเป็นเพื่อนแม่เฉยๆคะ
เรื่องที่ทำให้เรานอยด์ ร้องไห้
_ ไม่มีน้ำนม_ คลอดลูกมาตั้งหลายวันไม่มีน้ำนมสักหยด ตั้งแต่อยู่รพ. ลงไปให้นมลูกที่เนอร์สเซอรี่ ไม่มีน้ำนมสักหยดลูกต้องกิมนมชง ในขณะที่แม่คนอื่นลูกดูดนมจ๊วบๆ ลูกเราเข้าเต้าก้อร้องเพราะไม่มีนม ทำเราแทบจะน้ำตาไหลในห้องนั้นเลย (แต่กลับมาร้องที่ห้องพักแทน) กลับมาบ้านลองใช้ที่ปั้มนม ปั้มจนมีเลือดออกแต่ก้อได้ผลมีน้ำนมออกมานิดหนึ่งในวันที่สอง เราก้อนั่งร้องไห้อีก (แต่ก้อได้แค่ข้างเดียวอีกข้างยังไม่ไหล)
_สามีให้แม่เค้ามานอนที่ห้องกับเรา_ คือคืนแรกลูกไม่ยอมลงนอนเตียงคะ พอหลังถึงก้อร้อง เราต้องอุ้มให้หลับคาอกเกือบเช้า ซึ่งเราก้อไม่ได้หลับเพราะกลัวทำลูกหลุด สามีกว่าจะหลับได้ก้อตีสอง(เราให้เค้านอนไม่ต้องเป็นห่วงเราอยู่ได้ แต่เค้าก้อตื่นมาถามว่าไหวมั้ย เป็นระยะๆ)กว่าจะวางได้เราได้นอนแค่สามชั่วโมงก้อต้องตื่น
สามีเลยจะให้แม่เค้ามานอนกะเรา ช่วยเราดู ชวยเราอุ้ม เราเข้าใจแต่เราก้อรู้สึกเกรงใจ ไหนแม่เค้าจะตื่นเช้าทำอาหารให้ ตอนบ่ายก้อช่วยดูหลานบ้างเวลาพ่อเค้าอุ้มไปข้างล่างเพื่อให้เราได้นอนพัก ยังจะให้เค้ามาอดนอนเลี้ยงตอนกลางคืนอีก เรารู้สึกไม่ดีคะ (ส่วนสามีจะลงไปนอนห้องรับแขกเพราะจะนั่งทำงานด้วย คือสามีจะต้องกลับไปทำงานแล้วเพราะจะครบวันลา)
แต่เราไม่รู้ว่าแม่เค้าคิดยังไงนะคะ เขาไม่มานอนบอกว่าถ้าร้องอยู่ห้องข้างๆก้อได้ยิน เดียวมาช่วยดู
_สามีไปเรียกแม่เค้ามา_ คือลูกหลับแล้วก้อร้องขึ้นมา เราก้อเปลี่ยนแพมเพิลให้ เพราะลูกอึ และก้อให้นมทานเนื่องจากมันก้อสี่ชั่วโมงกว่าจากครั้งก่อนแล้ว ทีแรกลูกก้อจะหลับแล้วคะเคลิ้มๆ พอวางลงเตียงก้อตื่นแต่ว่าอารมณ์ดีอยู่เราเลยกะจะห่อตัวลูกจะได้นอนยาวๆ ปรากฎลูกร้อง เราอุ้มปลอบอยู่ ก้อยังไม่เงียบ เลยวางลงที่เตียงเพราะถุงมือถุงเท้าลูกหลุดเพราะดิ้น กะว่าจะใส่เพราะกลัวเล็บลูกข่วนหน้าลูก พออุ้มขึ้นมาใหม่ก้อยังไม่เงียบ สามีเลยเดินไปตามแม่เค้ามา แม่เค้าให้เราส่งลูกให้ ให้สามีเอาถุงเท้ามาใส่ให้ลูก(มันดิ้นจนหลุดอีก) เขาบอกว่าหนาวเท้า เอามหาหิงค์มาทาเท้า เขาก้ออุ้มสักพักลูกก้อเงียบเค้าก้อเอานมให้กิน สามีเราก้อเดินลงไปตากผ้า แม่เค้าก้อบอกเราว่า เวลาเด็กร้องมันมีหลายอย่างนะ (เออแล้วไง??) เค้าก้อให้เรานอน เราก้อบอกว่านอนไม่หลับแล้วคะหายง่วงแล้ว เราก้อเลยนั่งเช็คเมล์ทำงาน พอลูกหลับเค้าก้อเอาวางแล้วก้อเดินกลับไปนอน
เราไม่ชอบที่สามีต้องไปเรียกแม่เค้ามา เรารู้สึกแย่!! และรู้สึกแย่ที่ลูกหยุดร้องเวลาคนอื่นอุ้ม เหมือนเราไม่ใช่แม่เค้างั้นแหละ
_เลี้ยงแบบนี้เดี๋ยวลูกติดมือ_จากการที่เราอุ้มลูกเวลาเขาร้อง หรือที่อุ้มให้หลับบนอกทั้งคืน แม่เค้าก้อพูดว่าเดี๋ยวลูกติดมือ อ้าว..แล้วไงอีก??ลูกร้องให้ปล่อยมันนอนร้องหรือไง เค้าเองยังอุ้มหลานจนมันหยุดร้องและหลับคามือเหมือนกัน แล้วจะพูดกับเราแบบนี้เพื่อ???
_บ้านฉัน!!_ ตอนนี้เรากล้าพูดว่าห้องที่เรานอนสะอาดและเป็นระเบียบที่สุดถึงจะมีของลูกมาเพิ่มก้อเหอะ แต่เราก้อเก็บวางให้เข้าที่ แต่เราลงไปข้างล่างสภาพห้องครัว จานเต็มอ่าง มีของสดในอ่างเดียวกันด้วย ขนมถ้วยฟูแกะห่อแล้วเปิดวางไว้ที่เตาให้มดเดินเล่น ผลไม้ วางอยู่บนเครื่องทำไอติม เครื่องปรุงอยู่บนเตาอบฯลฯ
ห้องรับแขก บนโต๊ะกินข้าวมีถุงใส่ของวางกองกันไว้ มีแก้วกาแฟวางคา โซฟามีเสื้อผ้าพาดไว้ เก้าอี้โยกมีของวางสุ่มเต็มไปหมด พื้นมีเศษดิน หญ้า หนังยาง เมล็ดองุ่น โอ้ย!!จะบ้าตาย ไม่เหลือสภาพบ้านฉัน ฉันอุตส่าห์จัดของในครัวให้เป็นระเบียบขัดเตา ขัดซิงค์เวลาเลี้ยงลูกืำอะไรจะได้สะดวก
ที่แรกเรากะว่ากลางวันเราจะเลี้ยงลูกข้างล่าง ปูเบาะบนพื้นให้นอนเพราะพื้นบ้านเราสะอาดนั่งนอนได้แต่นี่มันไม่ใช่ รับไม่ได้
ตอนนี้เรารู้สึกอยากให้เค้าเอาลูกเราไปเลี้ยงที่บ้านเค้าเลย ให้สามีไปด้วย เราอยู่บ้านนี้คนเดียวได้ เราเบื่อและท้อมาก อาจมีอะไรยิบย่อยกว่านี้แต่เราไม่รู้จะเขียนออกมายังไง เรารักและสงสารสามีนะเข้าใจว่าหวังดี ปลอบเราทุกเรื่อง ลูกเราก้อรัก แต่บางอย่างทำให้เรารู้สึกแย่!!!
แม่มือใหม่ป้ายแดง อยากระบาย กับอาการ baby blue
ปกติที่บ้านจะอยู่กันแค่สองคนกับสามี แต่ตอนนี้สามีให้แม่เค้ามาช่วยดูเพราะเราผ่าคลอดยังทำอะไรไม่สะดวก แม่สามีก้อเอาพ่อสามีมาด้วยเพราะเค้าไม่อยากมาคนเดียว
ทีแรกสามีจะให้เรานอนข้างล่าง และให้พ่อแม่เค้านอนห้องเรา เนื่องจากคิดว่าเราไม่ควรขึ้นลงบันได แต่เราไม่เห็นด้วยเพราะมันไม่เป็นส่วนตัว แถมเวลาเราปั้มนมเราจะทำตรงไหน เพราะห้องรับแขกพ่อเค้าก้อต้องมานั่งดูทีวี ในที่สุดเราก้อเลยได้นอนห้องตัวเอง แต่ต้องจัดที่นอนใหม่ให้พ่อแม่ที่ห้องนอนเล็ก ซึ่งเราก้อไม่ได้รู้สึกดีหรอกนะเพราะเราก้อเกรงใจเค้า ต้องมานอนเบียดกันเตียงเล็ก และห้องก้อไม่ค่อยเรียบร้อย(เพราะตั้งแต่น้ำท่วมปีนู้น ขนของขึ้นไปบ้างอย่างก้อยังอยู่ในนั้น
สามีให้แม่เค้าช่วยทำอาหารกับช่วยดูหลานบ้าง ส่วนพ่อเค้าก้อมาเป็นเพื่อนแม่เฉยๆคะ
เรื่องที่ทำให้เรานอยด์ ร้องไห้
_ ไม่มีน้ำนม_ คลอดลูกมาตั้งหลายวันไม่มีน้ำนมสักหยด ตั้งแต่อยู่รพ. ลงไปให้นมลูกที่เนอร์สเซอรี่ ไม่มีน้ำนมสักหยดลูกต้องกิมนมชง ในขณะที่แม่คนอื่นลูกดูดนมจ๊วบๆ ลูกเราเข้าเต้าก้อร้องเพราะไม่มีนม ทำเราแทบจะน้ำตาไหลในห้องนั้นเลย (แต่กลับมาร้องที่ห้องพักแทน) กลับมาบ้านลองใช้ที่ปั้มนม ปั้มจนมีเลือดออกแต่ก้อได้ผลมีน้ำนมออกมานิดหนึ่งในวันที่สอง เราก้อนั่งร้องไห้อีก (แต่ก้อได้แค่ข้างเดียวอีกข้างยังไม่ไหล)
_สามีให้แม่เค้ามานอนที่ห้องกับเรา_ คือคืนแรกลูกไม่ยอมลงนอนเตียงคะ พอหลังถึงก้อร้อง เราต้องอุ้มให้หลับคาอกเกือบเช้า ซึ่งเราก้อไม่ได้หลับเพราะกลัวทำลูกหลุด สามีกว่าจะหลับได้ก้อตีสอง(เราให้เค้านอนไม่ต้องเป็นห่วงเราอยู่ได้ แต่เค้าก้อตื่นมาถามว่าไหวมั้ย เป็นระยะๆ)กว่าจะวางได้เราได้นอนแค่สามชั่วโมงก้อต้องตื่น
สามีเลยจะให้แม่เค้ามานอนกะเรา ช่วยเราดู ชวยเราอุ้ม เราเข้าใจแต่เราก้อรู้สึกเกรงใจ ไหนแม่เค้าจะตื่นเช้าทำอาหารให้ ตอนบ่ายก้อช่วยดูหลานบ้างเวลาพ่อเค้าอุ้มไปข้างล่างเพื่อให้เราได้นอนพัก ยังจะให้เค้ามาอดนอนเลี้ยงตอนกลางคืนอีก เรารู้สึกไม่ดีคะ (ส่วนสามีจะลงไปนอนห้องรับแขกเพราะจะนั่งทำงานด้วย คือสามีจะต้องกลับไปทำงานแล้วเพราะจะครบวันลา)
แต่เราไม่รู้ว่าแม่เค้าคิดยังไงนะคะ เขาไม่มานอนบอกว่าถ้าร้องอยู่ห้องข้างๆก้อได้ยิน เดียวมาช่วยดู
_สามีไปเรียกแม่เค้ามา_ คือลูกหลับแล้วก้อร้องขึ้นมา เราก้อเปลี่ยนแพมเพิลให้ เพราะลูกอึ และก้อให้นมทานเนื่องจากมันก้อสี่ชั่วโมงกว่าจากครั้งก่อนแล้ว ทีแรกลูกก้อจะหลับแล้วคะเคลิ้มๆ พอวางลงเตียงก้อตื่นแต่ว่าอารมณ์ดีอยู่เราเลยกะจะห่อตัวลูกจะได้นอนยาวๆ ปรากฎลูกร้อง เราอุ้มปลอบอยู่ ก้อยังไม่เงียบ เลยวางลงที่เตียงเพราะถุงมือถุงเท้าลูกหลุดเพราะดิ้น กะว่าจะใส่เพราะกลัวเล็บลูกข่วนหน้าลูก พออุ้มขึ้นมาใหม่ก้อยังไม่เงียบ สามีเลยเดินไปตามแม่เค้ามา แม่เค้าให้เราส่งลูกให้ ให้สามีเอาถุงเท้ามาใส่ให้ลูก(มันดิ้นจนหลุดอีก) เขาบอกว่าหนาวเท้า เอามหาหิงค์มาทาเท้า เขาก้ออุ้มสักพักลูกก้อเงียบเค้าก้อเอานมให้กิน สามีเราก้อเดินลงไปตากผ้า แม่เค้าก้อบอกเราว่า เวลาเด็กร้องมันมีหลายอย่างนะ (เออแล้วไง??) เค้าก้อให้เรานอน เราก้อบอกว่านอนไม่หลับแล้วคะหายง่วงแล้ว เราก้อเลยนั่งเช็คเมล์ทำงาน พอลูกหลับเค้าก้อเอาวางแล้วก้อเดินกลับไปนอน
เราไม่ชอบที่สามีต้องไปเรียกแม่เค้ามา เรารู้สึกแย่!! และรู้สึกแย่ที่ลูกหยุดร้องเวลาคนอื่นอุ้ม เหมือนเราไม่ใช่แม่เค้างั้นแหละ
_เลี้ยงแบบนี้เดี๋ยวลูกติดมือ_จากการที่เราอุ้มลูกเวลาเขาร้อง หรือที่อุ้มให้หลับบนอกทั้งคืน แม่เค้าก้อพูดว่าเดี๋ยวลูกติดมือ อ้าว..แล้วไงอีก??ลูกร้องให้ปล่อยมันนอนร้องหรือไง เค้าเองยังอุ้มหลานจนมันหยุดร้องและหลับคามือเหมือนกัน แล้วจะพูดกับเราแบบนี้เพื่อ???
_บ้านฉัน!!_ ตอนนี้เรากล้าพูดว่าห้องที่เรานอนสะอาดและเป็นระเบียบที่สุดถึงจะมีของลูกมาเพิ่มก้อเหอะ แต่เราก้อเก็บวางให้เข้าที่ แต่เราลงไปข้างล่างสภาพห้องครัว จานเต็มอ่าง มีของสดในอ่างเดียวกันด้วย ขนมถ้วยฟูแกะห่อแล้วเปิดวางไว้ที่เตาให้มดเดินเล่น ผลไม้ วางอยู่บนเครื่องทำไอติม เครื่องปรุงอยู่บนเตาอบฯลฯ
ห้องรับแขก บนโต๊ะกินข้าวมีถุงใส่ของวางกองกันไว้ มีแก้วกาแฟวางคา โซฟามีเสื้อผ้าพาดไว้ เก้าอี้โยกมีของวางสุ่มเต็มไปหมด พื้นมีเศษดิน หญ้า หนังยาง เมล็ดองุ่น โอ้ย!!จะบ้าตาย ไม่เหลือสภาพบ้านฉัน ฉันอุตส่าห์จัดของในครัวให้เป็นระเบียบขัดเตา ขัดซิงค์เวลาเลี้ยงลูกืำอะไรจะได้สะดวก
ที่แรกเรากะว่ากลางวันเราจะเลี้ยงลูกข้างล่าง ปูเบาะบนพื้นให้นอนเพราะพื้นบ้านเราสะอาดนั่งนอนได้แต่นี่มันไม่ใช่ รับไม่ได้
ตอนนี้เรารู้สึกอยากให้เค้าเอาลูกเราไปเลี้ยงที่บ้านเค้าเลย ให้สามีไปด้วย เราอยู่บ้านนี้คนเดียวได้ เราเบื่อและท้อมาก อาจมีอะไรยิบย่อยกว่านี้แต่เราไม่รู้จะเขียนออกมายังไง เรารักและสงสารสามีนะเข้าใจว่าหวังดี ปลอบเราทุกเรื่อง ลูกเราก้อรัก แต่บางอย่างทำให้เรารู้สึกแย่!!!