สันนิฐานว่าจัดเรียงตามลำดับแห่งเทศนาครับ
หมายถึง เทศนาไปตามลำดับ ในที่นี้หมายถึง ตรัสด้วยสามารถของวัย

ปฐมวัย ตั้งแต่เกิด รู้ความ เป็นวัยที่แสวงหาความรู้ ประสบการณ์ เรียกว่าวัยศึกษาก็ได้
แม้คุณธรรมข้ออื่นควรมีก็จริง แต่พิจารณาตามวัยแล้ว ๑๐ ข้อนี้เหมาะสมกับช่วงชีวิตนี้ คือ

ไม่คบคนพาล    คบบัณฑิต    บูชาคนที่ควรบูชา
อยู่ในถิ่นที่เหมาะสม   มีบุญวาสนามาก่อน   ตั้งตนชอบ
เป็นพหูสูต   มีศิลปะ   มีวินัย   มีวาจาสุภาษิต

มัชฌิมวัย กลางคน ในความหมายคือ วัยทำงาน ถ้าจะพูดให้ไกล้ความหมาย คือวัยที่หมดจากภาระเรื่องการ
ศึกษาแล้ว เป็นวัยที่ทำงาน ครองเรือน มีครอบครัว เป็นต้น แม้คุณธรรมข้ออื่นจะมีส่วนด้วยก็จริง แต่พิจารณาตาม
วัยแล้ว ๑๖ ข้อนี้เหมาะในวัยนี้มาก

บำรุงมารดาบิดา   เลี้ยงดูบุตร   สงเคราะห์ภรรยา(สามี)
ทำงานไม่คั่งค้าง  บำเพ็ญทาน ประพฤติธรรม
สงเคราะห์ญาติ   ทำงานไม่มีโทษ   งดเว้นจากบาป
สำรวมจากการดื่มน้ำเมา  ไม่ประมาทในธรรม
มีความเคารพ   มีความถ่อมตน   มีความสันโดษ
มีความกตัญญู   ฟังธรรมตามกาล

ปัจฉิมวัย วัยที่เบาภาระหน้าที่การงานลงมากแล้ว อันเนื่องจากข้อจำกัดทางสังขาร เหมาะเป็นวัยที่วางภาระ แสวงหา
ความจริงในชีวิต แสวงหาทางหลุดพ้น ๑๒ ข้อนี้เหมาะกับวัยนี้มาก

มีความอดทน   เป็นผู้ว่าง่าย   เห็นสมณะ
สนทนาธรรมตามกาล   บำเพ็ญตบะ   ประพฤติพรหมจรรย์
เห็นอริยสัจจ์   ทำพระนิพพานให้แจ้ง   จิตไม่หวั่นไหวในโลกธรรม
จิตไม่โศก  จิตปราศจากธุลี   จิตเกษม

อนึ่ง ลำดับแบบนี้ ในสมัยนิยมเมื่อยุคพุทธกาล พรามณ์ส่วนมากก็จะดำเนินวัยตามลักษณะนี้ กล่าวคือ
เรียนในวัยต้น เมื่ออายุประมาณ ๑๖ ส่วนมากก็จะมีครอบครัว เมื่อมีบุตรสืบทอด บุตรเรียนสำเร็จแล้ว
บุตรสามารถสืบต่อกิจกรรมของตนได้ ก็จะออกบวชเข้าป่าถือพรตกัน

ทั้งนี้ ไม่เป็นข้อยุติครับ ฟังหูไว้หู อ่านตาไว้ตา ก็แล้วกัน