...เหนื่อยกับการใช้ชีวิต เหมือนอยู่ตัวคนเดียวบนโลกนี้
เบื่อกับทุกสิ่งอย่าง วันๆนั่งแต่คิดว่าเมื่อไหร่จะได้ไปอยู่ในไกลๆๆๆไม่มีคนรู้จักสักที
อยากตายไวๆเหมือนกัน ทุกวันนั่งจมอยู่กับอดีตแย่ๆจะลบออกก็ไมได้ เหมือนมันคอยติดตามตัวเราตลอด
ชีวิตก็ตกต่ำ เห็นบางคนมีความสุข มีเพื่อนฝูงดีๆรอบกาย ได้ไปเที่ยว ทำงานบริษัทดีๆ ได้รับโอกาสดีๆ ฐานะดี ไม่ต้องลำบาก ย้อนกลับมามองชีวิตเราทำไมตรงข้ามทั้งหมด น้อยใจโชคชะตาตัวเองทำไมถึงย่ำแย่ขนาดนี้นะ เกลียดตัวเองที่ไม่สามารถเป็นได้แบบเขา เกิดมาหัวไม่ดี ฐานะทางบ้านก็ไม่ดี ทำอะไรไม่ได้เรื่องสักอย่าง เป็นได้แต่ตัวตลกในสายตาคนอื่นมาตลอด เพื่อนก็ไม่มี มนุษย์สัมพันธ์เข้าขั้นแย่ ไม่มีคนอยากคบหาด้วยมีแต่คนเกลียด ถึงเป็นคนดีก็โดนคนอื่นหมั่นไส้พอลองทำตัวเลวๆบ้างคนก็รังเกียจ แต่เห็นบางคนที่เลวๆกลับมีเพื่อนเยอะไม่เห็นโดนแบบเรา เออก็งงเหมือนกันทำไมต้องเป็นเราตลอด
ส่วนครอบครัวก็แย่ รู้สึกเกลียดพ่อแม่ตัวเอง พวกท่านไม่เคยเป็นแบบอย่างที่ดีเลย ไม่น่าเคารพ เป็นที่พึ่งไม่ได้สักอย่าง มีปัญหาก็ต้องแก้เองตลอด มีครอบครัวก็เหมือนไม่มี ดีแต่ทวงบุญคุณ
ไม่เข้าใจทำไมชีวิตเราถึงต้องเจอกับสิ่งร้ายๆมาตลอด อยากมีความสุขบ้าง รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ไม่น่าเกิดมา เบื่อเหลือเกินกับชีวิตแบบนี้...