เรายังเป็นนักศึกษาค่ะ แต่อายุและหน้าตาเลยคำว่านักศึกษาไป(ค่อนข้าง)เยอะแล้ว  อาจเป็นเพราะเราซิ่วมาจากคณะที่ไม่ถนัดจริงๆ แต่ด้วยความไม่กล้าเลยทำให้ตัดสินใจช้า  ตอนนี้เพื่อนๆรุ่นเดียวกันทำงานกันหมดแล้วค่ะ บางคนมีครอบครัว มีลูกกันไปบ้างแล้วก็มี

เราเองก็ไม่อยากรบกวนที่บ้านมาก ตอนเราตัดสินใจมาเรียนที่นี่เลยมองหางานทำระหว่างเรียนค่ะ  ตอนแรกก็กะทำสนุกๆ เลยรู้สึกสนุกกับงานที่ทำ แต่หลังๆเราทำแบบจริงจัง ทุ่มแบบสุดตัว เพราะแทบจะไม่ได้ขอเงินที่บ้านแล้วค่ะ ตอนนี้เลยเรียกได้ว่าเหนื่อยสุดๆเลย

และเพราะงานที่ทำ เลยทำให้เรามีโอกาสหลายๆอย่างในชีวิตค่ะ ได้ประสบการณ์ ได้พบเจอผู้คนที่หลากหลาย ได้มีเงินเก็บ จนได้ซื้อของที่อยากได้ ได้กินของดีๆที่อยากกิน ได้ซื้อของดีๆอร่อยๆให้แม่เราบ้างตามโอกาส

แต่สิ่งที่เรากำลังเจออยู่ในตอนนี้ก็คือ เรารู้สึกเบื่อกับงานที่ทำมาก ถึงขนาดไม่อยากให้ถึงวันเสาร์-อาทิตย์(ที่เราต้องไปทำงาน) ทั้งๆที่แนวโน้มของงานที่เราทำมันก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เรามีงานเพิ่มขึ้น ได้รับความไว้วางใจมากขึ้น แต่ความรู้สึกของเรากลับตรงข้าม  รู้สึกไม่สนุก ไม่มีความสุขเท่าที่ควรเวลาทำงาน ทำให้หลายๆครั้งเราประเมินตัวเองหลังทำงานว่า เราทำออกมาได้แย่เกินกว่ามาตรฐานที่เราจะรับได้จริงๆ แต่เราหยุดไม่ได้ค่ะ เพราะเรารับผิดชอบตัวเราเองมานานแล้ว ถ้าหยุดตอนนี้ ที่บ้านคงมีชีวิตกันแบบไม่ปกติสุขแน่ๆ

ชีวิตทุกวันนี้ดูเหมือนมีจะความสุข เรียน ทำงาน สนุกกับเพื่อนๆ แต่ไม่เลยค่ะ ในใจรู้สึกย่ำแย่มาก ประกอบกับเมื่อเร็วๆนี้เราเพิ่งโดนล้วงสมาร์ทโฟนราคาแพงที่เราเก็บเงินซื้อมาด้วยมั้งคะ มันเลยทำให้ความรู้สึกของเรามันย่ำแย่ลงไปอีก

ใครพอจะมีสิ่งดีๆหรือวิธีอะไรๆแนะนำเรา ให้พอจะมีไฟ รู้สึกดีกับชีวิตที่เป็นอยู่ในตอนนี้บ้างคะ เราหดหู่จริงๆ พยายามทำหลายอย่างที่เคยชอบ แต่รู้สึกว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย ความรู้สึกหดหู่ในใจเพิ่มขึ้นทุกวันๆ