เหตุผลที่มีการโจมตีพุทธทาสเพราะเขาเห็นว่าท่านบิดเบือนสาระของพระไตรปิฎกและบังอาจโจมตีส่วนที่เรียกว่า "พระอภิธรรม" ครับ ในส่วนวิธีของการโจมตีก็มีทั้งการคัดลอกพระไตรปิฎกบางส่วนมาเปรียบเทียบกับคำอธิบายของพุทธทาสว่าบิดเบือนตรงไหน และมีทั้งค่อนขอดว่าท่านเลี้ยงปลากัด, เล่นเครื่องเสียง และเล่นกล้องซึ่งเป็นเรื่องฟุ่มเฟือยสำหรับสงฆ์ ยังมีอยู่อีกส่วนหนึ่งที่นำเอาคำอธิบายของท่านพระพรหมคุณาภรณ์ที่ถูกถือเป็นเหมือนตัวแทนของผู้รู้พระไตรปิฎกที่ดีที่สุดของพระสงฆ์ในยุคปัจจุบัน มาเปรียบเทียบและตีความว่าพระคุณจ้าป.อ.ปยุตโตวินิจฉัยว่าท่านพุทธทาสเป็นผู้บิดเบือนจริง

ทั้งๆที่ท่านป.อ.ปยุตโตได้อธิบายไว้ในหลายวาระและโอกาส (เช่นในหนังสือ 100 ปีพุทธทาส) ว่า "ถ้าจะมองท่านพุทธทาสต้องมองให้ครบทุกด้าน บางคนอ่านแค่บางประโยคก็นำเอาข้อความสั้นๆไปตีความจึงเกิดความไม่เข้าใจ" ท่านป.อ.ปยุตโตถึงขนาดกล่าวเอาไว้ว่า "ท่านพุทธทาสทำงานสนองพระพุทธเจ้า พวกเราทำงานตามท่านพุทธทาสก็เสมือนสนองพระพุทธเจ้าเช่นกัน"

ผมขออนุญาตไม่ถ่ายรูปหรือถ่ายเอกสารมาแสดงประกอบโพสต์นี้นะครับ แต่ยืนยันไว้ว่าเป็นคำพูดของท่านที่มีในหนังสือ 100 ปีพุทธทาสจริงๆ และหากลองตรวจดูใน google web searcher ก็จะได้พบกับประโยคนี้ด้วย

ในบอร์ดศาสนานี้ก็มีผู้พยายามจะมาแสดงความเห็นปกป้องท่านพุทธทาสอยู่หลายท่าน ล้วนแล้วแต่ใช้ภาษาบาลีและเนื้อหาในพระไตรปิฎกมาตีความโต้ตอบกันไปมา ซึ่งก็พ้นปัญญาที่คนศึกษามาน้อยจะเข้าไปร่วมวงได้

ผมอยู่ในกลุ่มที่ศรัทธาในท่านพุทธทาสมานาน เมื่อเข้ามาอ่านในบอร์ดนี้มากๆเข้าทำให้เกิดแรงผลักดันให้กลับไปทบทวนและค้นคว้าสิ่งที่เคยอ่านอีกครั้งหนึ่ง แล้วเจอประโยคหนึ่งที่ท่านพูดว่า "เมื่อฉันเอานิ้วชี้ไปที่พระจันทร์ อย่ามองนิ้วฉันแต่ให้มองไปที่พระจันทร์"

คำพูดนี้ผมตีความว่า...พระจันทร์เปรียบเสมือนพระธรรมของพระพุทธเจ้า ส่วนนิ้วของท่านพุทธทาสเปรียบเสมือนการชี้ทางให้ผมเห็นพระธรรม ความสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่ตัวของท่านพุทธทาสแต่อยู่ที่ทิศทางที่ท่านชี้ให้ผมไปศึดษาต่อเอาเองโดยตรง ดังนั้นไม่ว่าใครจะโจมตีท่านผมก็เชื่อว่าท่านไม่ใส่ใจอะไร เพราะท่านเองก็ไม่เคยบอกว่าท่านคือตัวแทนของพระธรรม และท่านไม่เคยประกาศตนว่าบรรลุอรหันต์

ก่อนที่จะได้เริ่มอ่านหนังสือของพุทธทาส ผมมีแต่ความสงสัยและกังขาว่าอะไรคือศาสนาพุทธ ผมถูกกล่อมเกลาให้เรียนรู้การทำบุญเพื่อเอากุศลไปเป็นเสบียงชาติหน้ามาตั้งแต่เด็ก เคยเห็นปู่ย่าตายายถวายอาหารเท่าถ้วยตะไลและอธิษฐานของความเจริญรุ่งเรืองแบบเอากำไรเกินควรจนรู้สึกตะขิดตะขวงใจ เมื่อโตขึ้นก็เจอแต่ข้อสงสัยและหาคำอธิบายที่ยอมรับจริงๆไม่ได้หลายอย่างเมื่อเปรียบเทียบกับสิ่งที่พบเห็นในชีวิตประจำวัน จนกลายเป็นว่าผมไหว้พระเพียงเพราะนับถือศาสนาพุทธ ไม่ใช่เพราะเลื่อมใสจนหวังเป็นแนวทางในชีวิต เมื่อแรกที่ได้อ่านผลงานของท่านพุทธทาสก็จับสาระจริงๆไม่ค่อยได้ รู้สึกแต่เพียงว่าเป็นหนังสือทางศาสนาที่ "เป็นเหตุเป็นผล" ที่สุดแนวทางหนึ่ง

จนวัยผ่านมาในช่วงกลางคนในวันนี้ ผมได้ข้อพิสูจน์หลายอย่างที่ทำให้มั่นใจในสิ่งที่ได้ศึกษาจากท่านพุทธทาส แต่ก็เป็นเพียงแค่ระดับฆราวาสธรรมไม่ใช่ขั้นปรมัตถ์ธรรม ซึ่งหมายถึงว่าตอนนี้ผมยืนอยู่ตรงจุดที่เห็นนิ้วของท่านชี้ไปสู่พระจันทร์ มีความสบายใจและปลอดโปร่งต่อความเชื่อปรัชญาชีวิตที่ยึดถือโดยไม่ได้บรรลุฌาณสมาบัติใดๆแม้สักส่วนเสี้ยวเดียว

สักวันหนึ่งหามีความพร้อมและปลอดจากภาระครอบครัวได้พอสมควร ผมคงมองพระจันทร์ให้ชัดเจนขึ้นตามที่ท่านแนะทางให้แล้ว