คือ ชอบพี่คนหนึ่งอยู่ค่ะ
จนไม่น่าเชื่อว่า จะได้เจอผู้ชายแบบนี้
เจอหน้าครั้งแรก แล้วรู้สึกถูกชะตาเลยค่ะ ยิ่งพูดคุยแล้วเห็นความคิดทัศนคติแล้วยิ่งชอบมาก (อันนี้ถือเป็น ความหลงใช่มั้ยคะ)
พอมารู้ประวัติยิ่งตกใจ มีพร้อมทั้งความรู้ หน้าที่การงาน ฐานะ ทัศนคติ และโสด (เริ่มหนักใจ เพราะรู้สึกว่า หาความเสมอยาก แต่เราโสดนะคะ)
เขามีปฏิบัติที่ดี มีจิตใจใฝ่ศึกษาธรรมมะ ทำการปฏิบัติธรรม นั่งวิปัสสนา และมีแผนว่า จะบวช ถ้าทำได้ (เป็นทุกข์ เพราะยากจะสมหวัง และพี่เขาไม่ได้มีท่าทีจะจีบ เพราะเขาเคยพูดว่า ความรักแบบชาย-หญิงเป็นความรักแบบมีเงื่อนไข ไม่ใช่ รักแบบเมตตา มันไม่ยั่งยืนและเป็นทุกข์ ดูท่าจะมุ่งทางธรรมจริงๆ เศร้าค่ะ)
เวลาขอคำปรึกษาหรือพูดคุย เขาจะสอดแทรกคำสอนตลอด
ให้มีสติ ให้รู้ทันความคิด ให้ปล่อยวาง ซึ่งเป็นอะไรที่ดีค่ะ
แต่ตัวเองเป็นทุกข์เพราะความรักความหลง คำถาม คือ
1.อยากรู้ว่า ผู้ปฏิบัติแบบนี้จะมีโอกาสเปลี่ยนมามีใจให้กันมั้ยคะ (แล้วเราคิดแบบนี้ จะบาปมั้ย)
2.การที่คนเราจะเกิดรัก-ชอบพอกัน เกิดจากการที่ต้องมีความเสมอกันใน ศีล ปัญญา ใช่มั้ยคะ ถ้ามีความต่างแบบนี้โอกาสสมหวังยากใช่มั้ยคะ
3.เราควรตัดใจใช่มั้ยคะ
4.ตอนนี้ก็คิดอยู่ค่ะว่า ถือซะว่า ได้เจอกัลยานมิตรที่ดี แต่เวลาได้เจอเขาก็รู้สึกดีใจ มีความปิติค่ะ รู้สึกตัดใจได้ยากจังค่ะ
5.ตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่าและเจอพี่คนนี้ ก็ไม่เจอผู้ชายคนไหนที่มีพอดีกัน และมีทัศนคติที่ไปด้วยกันได้เลยค่ะ
รบกวนตอบคำถามและชี้แนะทางให้เราด้วยค่ะ
ความรู้สึกแบบนี้ ควรตัดใจใช่มั้ยคะ?
จนไม่น่าเชื่อว่า จะได้เจอผู้ชายแบบนี้
เจอหน้าครั้งแรก แล้วรู้สึกถูกชะตาเลยค่ะ ยิ่งพูดคุยแล้วเห็นความคิดทัศนคติแล้วยิ่งชอบมาก (อันนี้ถือเป็น ความหลงใช่มั้ยคะ)
พอมารู้ประวัติยิ่งตกใจ มีพร้อมทั้งความรู้ หน้าที่การงาน ฐานะ ทัศนคติ และโสด (เริ่มหนักใจ เพราะรู้สึกว่า หาความเสมอยาก แต่เราโสดนะคะ)
เขามีปฏิบัติที่ดี มีจิตใจใฝ่ศึกษาธรรมมะ ทำการปฏิบัติธรรม นั่งวิปัสสนา และมีแผนว่า จะบวช ถ้าทำได้ (เป็นทุกข์ เพราะยากจะสมหวัง และพี่เขาไม่ได้มีท่าทีจะจีบ เพราะเขาเคยพูดว่า ความรักแบบชาย-หญิงเป็นความรักแบบมีเงื่อนไข ไม่ใช่ รักแบบเมตตา มันไม่ยั่งยืนและเป็นทุกข์ ดูท่าจะมุ่งทางธรรมจริงๆ เศร้าค่ะ)
เวลาขอคำปรึกษาหรือพูดคุย เขาจะสอดแทรกคำสอนตลอด
ให้มีสติ ให้รู้ทันความคิด ให้ปล่อยวาง ซึ่งเป็นอะไรที่ดีค่ะ
แต่ตัวเองเป็นทุกข์เพราะความรักความหลง คำถาม คือ
1.อยากรู้ว่า ผู้ปฏิบัติแบบนี้จะมีโอกาสเปลี่ยนมามีใจให้กันมั้ยคะ (แล้วเราคิดแบบนี้ จะบาปมั้ย)
2.การที่คนเราจะเกิดรัก-ชอบพอกัน เกิดจากการที่ต้องมีความเสมอกันใน ศีล ปัญญา ใช่มั้ยคะ ถ้ามีความต่างแบบนี้โอกาสสมหวังยากใช่มั้ยคะ
3.เราควรตัดใจใช่มั้ยคะ
4.ตอนนี้ก็คิดอยู่ค่ะว่า ถือซะว่า ได้เจอกัลยานมิตรที่ดี แต่เวลาได้เจอเขาก็รู้สึกดีใจ มีความปิติค่ะ รู้สึกตัดใจได้ยากจังค่ะ
5.ตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่าและเจอพี่คนนี้ ก็ไม่เจอผู้ชายคนไหนที่มีพอดีกัน และมีทัศนคติที่ไปด้วยกันได้เลยค่ะ
รบกวนตอบคำถามและชี้แนะทางให้เราด้วยค่ะ