การจะปฏิบัติธรรมให้ถูกทางได้นั้น ก็มีลักษณะเดียวกับการกระทำใดๆ ของเราในทางโลก ที่จะทำให้ถูกต้องได้นั้น ต้องมีการศึกษาเรียนรู้สิ่งที่เราจะไปทำนั้นให้รู้และเข้าใจสิในสิ่งนั้นๆ ให้ดีก่อน การกระทำของเราในสิ่งนั้นจะถูกต้องครบถ้วนมีผลสำเร็จเกิดขึ้นตามที่เราได้ตั้งใจไว้ มีเพียงความตั้งใจเฉยๆ ไม่มีความรู้ประกอบ การกระทำของเราไม่ว่าจะเป็นทางโลกหรือทางธรรมก็ไม่ประสพความสำเร็จ เพราะเป็นการหลับตากระทำ หรือทำโดยความไม่รู้
การปฏิบัติธรรมนั้น หนทางที่ถูกต้องและมีผลสำเร็จเกิดขึ้นตามที่ตัวเองตั้งใจไว้คือดับทุกข์ให้ได้ ต้องเรียนรู้พระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าในพระไตรปิฎกจนเข้าใจในพระธรรมคำสอนนั้นพอสมควร อย่างน้อยจับหลักใหญ่ใจความของพระธรรมให้ได้ก่อน คือ เข้าใจว่า พระธรรมคำสั่งสอนส่วนใดเป็นผลของการตรัสรู้ พระธรรมส่วนใดเป็นเหตุของการตรัสรู้ พระธรรมคำสั่งสอนแต่ละสูตรนั้นพระพุทธเจ้าตรัสสอนผู้ใด สอนพระอริยะ สอนนักบวชนอกศาสนา ฌานลาภีบุคคล หรือสอบบุคคลปุถุชนทั่วไป ตรัสสอนเป็นคำย่อ หรือเป็นคำเต็ม ถ้าเป็นคำย่อแล้ว คำเต็มว่าอย่างไร
ถ้าผู้ปฏิบัติไม่เข้าใจพระธรรมคำสั่งสอน การปฏิบัติจะให้ถูกทางนั้นแทบเป็นไปไม่ได้ พาตัวเองหลงไปในคำสอนของศาสนาอื่นโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว พากันไปหลบทุกข์หลังความสงบ ยิ่งถ้าเข้าใจว่าตัวเองปฏิบัติถูกแล้ว เกิดเป็นมิจฉาทิฏฐิ หรือเป็นทิฏฐิมานะ ก็แทบจะเรียกได้ว่าเสียชาติเกิดไปชาติหนึ่ง เป็นการบำเพียรความพอใจ ไม่พอใจ พากันเดินลงนรกเหมือนจับไปวางไว้ ไปด้วยความเต็มใจไม่ได้มีใครบังคับ
ถ้าผู้ปฏิบัติธรรมเข้าใจคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า การปฏิบัติธรรมนั้นง่ายมาก ถ้าจับคำสอนในส่วนที่เป็นเหตุให้เกิดตรัสรู้ ที่พระองค์บอกชาวโลกทั้งหลายว่าเป็นทางสายเอกสายเดียวที่ปฏิบัติแล้วจะพาเราพ้นทุกข์ ได้ผลอย่างเร็วภายในเวลา ๗ วัน ๗ เดือน ๗ ปี เป็นอย่างช้า ก็คือ การรู้จักพิจารณาขันธ์ ๕ อินทรี ๖ ให้รู้เห็นสิ่งทั้งปวงที่กระทบสัมผัสเราในขณะปัจจุบันตามความเป็นจริงของโลกและชีวิตว่า สิ่งทั้งปวงไม่เที่ยง เกิดดับ เป็นเหตุปัจจัยที่มารวมตัวกันชั่วคราว ไม่มีตัวตนเป็นของตัวเอง ซึ่งต้องเข้าใจกฎธรรมชาติ ๒ กฎ คือ กฎไตรลักษณ์ และกำของเหตุปัจจัย ความจริงของกฎ ๒ กฎนี้สรุปรวมเป็นคำง่ายๆว่า ไม่เที่ยง เกิด ดับ
การปฏิบัติธรรมถูกทางนั้นสำคัญต่อชีวิตคนเรามาก ผิดพลาดไม่ได้ ถ้าผิดพลาดหลงทางไปแล้ว โอกาสที่จะกลับมาปฏิบัติถูกทางนั้นแทบจะไม่มีอีกเลยในชีวิต ของให้ท่านทั้งหลายตระหนักในเรื่องนี้ให้มาก หากท่านหลงไปแล้ว จะเป็นการเสียเวลาไปชาติหนึ่ง ได้เพียงการหลบทุกข์ชั่วคราวเท่านั้น
ปฎิบัติธรรมอย่างไรจึงจะถูกทาง
การปฏิบัติธรรมนั้น หนทางที่ถูกต้องและมีผลสำเร็จเกิดขึ้นตามที่ตัวเองตั้งใจไว้คือดับทุกข์ให้ได้ ต้องเรียนรู้พระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าในพระไตรปิฎกจนเข้าใจในพระธรรมคำสอนนั้นพอสมควร อย่างน้อยจับหลักใหญ่ใจความของพระธรรมให้ได้ก่อน คือ เข้าใจว่า พระธรรมคำสั่งสอนส่วนใดเป็นผลของการตรัสรู้ พระธรรมส่วนใดเป็นเหตุของการตรัสรู้ พระธรรมคำสั่งสอนแต่ละสูตรนั้นพระพุทธเจ้าตรัสสอนผู้ใด สอนพระอริยะ สอนนักบวชนอกศาสนา ฌานลาภีบุคคล หรือสอบบุคคลปุถุชนทั่วไป ตรัสสอนเป็นคำย่อ หรือเป็นคำเต็ม ถ้าเป็นคำย่อแล้ว คำเต็มว่าอย่างไร
ถ้าผู้ปฏิบัติไม่เข้าใจพระธรรมคำสั่งสอน การปฏิบัติจะให้ถูกทางนั้นแทบเป็นไปไม่ได้ พาตัวเองหลงไปในคำสอนของศาสนาอื่นโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว พากันไปหลบทุกข์หลังความสงบ ยิ่งถ้าเข้าใจว่าตัวเองปฏิบัติถูกแล้ว เกิดเป็นมิจฉาทิฏฐิ หรือเป็นทิฏฐิมานะ ก็แทบจะเรียกได้ว่าเสียชาติเกิดไปชาติหนึ่ง เป็นการบำเพียรความพอใจ ไม่พอใจ พากันเดินลงนรกเหมือนจับไปวางไว้ ไปด้วยความเต็มใจไม่ได้มีใครบังคับ
ถ้าผู้ปฏิบัติธรรมเข้าใจคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า การปฏิบัติธรรมนั้นง่ายมาก ถ้าจับคำสอนในส่วนที่เป็นเหตุให้เกิดตรัสรู้ ที่พระองค์บอกชาวโลกทั้งหลายว่าเป็นทางสายเอกสายเดียวที่ปฏิบัติแล้วจะพาเราพ้นทุกข์ ได้ผลอย่างเร็วภายในเวลา ๗ วัน ๗ เดือน ๗ ปี เป็นอย่างช้า ก็คือ การรู้จักพิจารณาขันธ์ ๕ อินทรี ๖ ให้รู้เห็นสิ่งทั้งปวงที่กระทบสัมผัสเราในขณะปัจจุบันตามความเป็นจริงของโลกและชีวิตว่า สิ่งทั้งปวงไม่เที่ยง เกิดดับ เป็นเหตุปัจจัยที่มารวมตัวกันชั่วคราว ไม่มีตัวตนเป็นของตัวเอง ซึ่งต้องเข้าใจกฎธรรมชาติ ๒ กฎ คือ กฎไตรลักษณ์ และกำของเหตุปัจจัย ความจริงของกฎ ๒ กฎนี้สรุปรวมเป็นคำง่ายๆว่า ไม่เที่ยง เกิด ดับ
การปฏิบัติธรรมถูกทางนั้นสำคัญต่อชีวิตคนเรามาก ผิดพลาดไม่ได้ ถ้าผิดพลาดหลงทางไปแล้ว โอกาสที่จะกลับมาปฏิบัติถูกทางนั้นแทบจะไม่มีอีกเลยในชีวิต ของให้ท่านทั้งหลายตระหนักในเรื่องนี้ให้มาก หากท่านหลงไปแล้ว จะเป็นการเสียเวลาไปชาติหนึ่ง ได้เพียงการหลบทุกข์ชั่วคราวเท่านั้น