ภายในกระโจม ท่ามกลางแดดตอนกลางวันอันร้อนระอุ
       ชารีฟกำลังนมัสการพระอาหล่าตามแบบคนอิสลาม มิเชลล์นั่งดูอยู่
       “เธอต้องหัดทำ เพราะจะต้องทำตัวให้เหมือนกับคนพื้นเมืองทั่วไป”
       “ฉันเป็นคริสต์” มิเชลล์บ่ายเบี่ยง
       ชารีฟออกคำสั่ง “เธอต้องทำ..ทำให้ดีด้วย พระผู้เป็นเจ้าของฉันท่านก็คงไม่อยากให้คนนอกศาสนาแกล้งทำความเคารพท่านเพื่อเล่นละครตบตาคนหรอกแต่เพื่อความปลอดภัยของชีวิตเธอท่านคงให้อภัย”
       “ค่ะ” มิเชลล์เสียงอ่อย
       “ทีนี้ฟัง...เรากราบไหว้พระเจ้าวันละห้าครั้ง”
       มิเชลล์ตาโต “ห้าครั้ง”
       “ครั้งที่หนึ่งก่อนพระอาทิตย์ขึ้น สองตอนเที่ยงตรง สามระหว่างเที่ยงถึงบ่ายเรียกว่าอาชิค สี่ตอนเย็นก่อน อาทิตย์ตกดิน เรียกว่ามะกะ-หริบ ห้าครั้งสุดท้าย เวลา 2 ทุ่มเรียกว่าละหมาดอิชา ก่อนจะทำจะต้องล้างมือและหน้าให้สะอาด”
       มิเชลล์พยักหน้ารับสีหน้าวิตกกังวล “ถ้าไม่มีน้ำละคะ”
       “ก็ใช้ทรายถูเอา”
       มิเชลล์หน้าถอดสี “ทราย..เอาทรายเนี่ยนะ ถูหน้า”
       “เออ” เสียงชารีฟปลงอนินจัง “ใครจะเอาทรายถูหน้าเล้าถามอะไรอย่างนั้น ถูแค่มือกับแขน เราต้องทำ จำไว้การรำลึกถึงพระผู้เป็นเจ้าแม้เพียงอึดใจเดียว ก็เป็นกุศลฝึกทำตามฉัน” พลางดึงมือมิเชลล์เข้ามาใกล้ “ดูฉัน” ชารีฟทำให้ดูมิเชลล์ทำตาม
       มิเชลล์ทำตามอย่างตั้งใจ
       “ดีมาก”


เครดิต ผู้จัดการออนไลน์

เราเข้าใจในการตัดออกไปค่ะ และขอบคุณมากที่เพิ่มฉากใหม่เข้ามา ฟินกว่าเดิมอีกเล็กน้อย