เราเป็นคนชอบดูดวงแต่ไม่งมงายนะ ดูหมอมาทุกที่ว่าถ้าเราแต่งงานไปแล้วแฟนจะมีเมียน้อย หรือเราจะเป็นเมียน้อยคนอื่น แต่เราไม่เชื่อ
จนกระทั้งได้มีคนมาทักไม่ใช่หมอดูนะ เป็นว่าเขามีญาณ เขาตอบเรื่องความทุกข์ใจในเราได้เหมือนมาสะกิดหรือบ่วงในใจ ที่เราไม่รู้ว่าทุกข์อะไร แต่เมื่ออาจารย์พูดออกมา
ทำให้เราคิดได้ว่าความทุกข์นั้นเป็นความทุกข์ที่ฝังใจตั้งแต่เด็กๆ ซึ่งอาจารย์พูดถูกมาก...จนอาจารย์มาดูเรื่องอนาคตว่า เราจะมีครอบครัวแต่สามีมีเมียน้อย แม่เราถาม
อาจารย์เลยว่าอย่างงั้นอยู่เป็นโสดดีกว่า อาจารย์ก็ยิ้มไม่พูดอะไรต่อ (คิดว่าเป็นกรรมของเรา). จนเมื่อวานนี้แม่เราชวนเราไปโกงกรรม เราได้ไปกับแม่เพื่อไปโกงกรรม
อาจารย์ที่มีญาณคนที่ 2 เขาถามเราประโยคแรกว่าอยากมีแฟนดีรึเปล่า เราตอบว่าทุกคนต้องการแฟนดี อาจารย์ถามต่อว่าถ้าอยากมีแฟนดีต้องทำอย่างไร
เราตอบว่าต้องกตัญญูต่อพ่อแม่ อาจารย์บอกว่าไม่ถูก อาจารย์บอกว่าเราคิดกับแม้ในทางไม่ดีคือรักลูกไม่เท่ากัน สิ่งที่อาจารย์พูดมามันตรงมากเลย และอาจารย์พูดต่อว่า
เราไม่มีทางขึ้นคานแน่ เราจะได้แต่งงานแต่สามีเราจะมีเมียน้อย เราก็พูดขึ้นมาอยู่เป็นโสดดีกว่า อาจารย์มันหนีไม่พ้นแต่เราสามารถแก้ไขได้คืน ให้คิดในทางมีดีต่อพ่อแม่ไว้
เราคิดมาตลอด 20 กว่าปีเลย แล้วเราถามอาจารย์ว่า ถ้าคิดแบบนี้ 20 กว่าปี จะมีวิธีลัดให้เร็วได้รึเปล่าอาจารย์ไม่มีวิธีลัด
เราอยากถามคนที่มีแฟนมีเมียน้อยหรือมีชู้ ตอนที่คุณยังไม่มีครอบครัวคุณเคยคิดว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันรึเปล่า เราลืมไปอาจารย์เราคิดจนเกิดคำถามว่า เราเกิดมาทำไม
เราก็เคยบอกกับพ่อแม่เราว่า พ่อแม่ไม่ใครรักเราเลย แล้วทำไมให้เกิดมาหล่ะ ซึ่งคำพูดนี้ทำให้แม่เราร้องไห้ก็รู้สึกผิดนะ บางครั้งมาเราชอบบ่นเรา เราใช้คำว่าไม่เห็นแม่ไป
บ่นพี่บ้างเลย เมื่อเราพูดคำนั้นบอกมาบางครั้งแม่เราก็เสียใจ แต่เราตอนนั้นเราบาปมากที่เราจงใจพูดแบบนั้นเพื่อให้แม่เราเสียใจ
ที่เราเล่ามานะเป็นเรื่องจริง ถ้ามีใครคิดว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันขอจงเลิกคิดเถอะ
ถ้ารู้เหตุก่อนล่วงหน้าคุณจะแก้หรือคุณจะหนี
จนกระทั้งได้มีคนมาทักไม่ใช่หมอดูนะ เป็นว่าเขามีญาณ เขาตอบเรื่องความทุกข์ใจในเราได้เหมือนมาสะกิดหรือบ่วงในใจ ที่เราไม่รู้ว่าทุกข์อะไร แต่เมื่ออาจารย์พูดออกมา
ทำให้เราคิดได้ว่าความทุกข์นั้นเป็นความทุกข์ที่ฝังใจตั้งแต่เด็กๆ ซึ่งอาจารย์พูดถูกมาก...จนอาจารย์มาดูเรื่องอนาคตว่า เราจะมีครอบครัวแต่สามีมีเมียน้อย แม่เราถาม
อาจารย์เลยว่าอย่างงั้นอยู่เป็นโสดดีกว่า อาจารย์ก็ยิ้มไม่พูดอะไรต่อ (คิดว่าเป็นกรรมของเรา). จนเมื่อวานนี้แม่เราชวนเราไปโกงกรรม เราได้ไปกับแม่เพื่อไปโกงกรรม
อาจารย์ที่มีญาณคนที่ 2 เขาถามเราประโยคแรกว่าอยากมีแฟนดีรึเปล่า เราตอบว่าทุกคนต้องการแฟนดี อาจารย์ถามต่อว่าถ้าอยากมีแฟนดีต้องทำอย่างไร
เราตอบว่าต้องกตัญญูต่อพ่อแม่ อาจารย์บอกว่าไม่ถูก อาจารย์บอกว่าเราคิดกับแม้ในทางไม่ดีคือรักลูกไม่เท่ากัน สิ่งที่อาจารย์พูดมามันตรงมากเลย และอาจารย์พูดต่อว่า
เราไม่มีทางขึ้นคานแน่ เราจะได้แต่งงานแต่สามีเราจะมีเมียน้อย เราก็พูดขึ้นมาอยู่เป็นโสดดีกว่า อาจารย์มันหนีไม่พ้นแต่เราสามารถแก้ไขได้คืน ให้คิดในทางมีดีต่อพ่อแม่ไว้
เราคิดมาตลอด 20 กว่าปีเลย แล้วเราถามอาจารย์ว่า ถ้าคิดแบบนี้ 20 กว่าปี จะมีวิธีลัดให้เร็วได้รึเปล่าอาจารย์ไม่มีวิธีลัด
เราอยากถามคนที่มีแฟนมีเมียน้อยหรือมีชู้ ตอนที่คุณยังไม่มีครอบครัวคุณเคยคิดว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันรึเปล่า เราลืมไปอาจารย์เราคิดจนเกิดคำถามว่า เราเกิดมาทำไม
เราก็เคยบอกกับพ่อแม่เราว่า พ่อแม่ไม่ใครรักเราเลย แล้วทำไมให้เกิดมาหล่ะ ซึ่งคำพูดนี้ทำให้แม่เราร้องไห้ก็รู้สึกผิดนะ บางครั้งมาเราชอบบ่นเรา เราใช้คำว่าไม่เห็นแม่ไป
บ่นพี่บ้างเลย เมื่อเราพูดคำนั้นบอกมาบางครั้งแม่เราก็เสียใจ แต่เราตอนนั้นเราบาปมากที่เราจงใจพูดแบบนั้นเพื่อให้แม่เราเสียใจ
ที่เราเล่ามานะเป็นเรื่องจริง ถ้ามีใครคิดว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันขอจงเลิกคิดเถอะ