พี่สาวฉันอายุ36ปี พิการสมองมาแต่กำเนิด หมอบอกว่าตอนท้องรกในท้องพลิก ทำให้ไม่ได้รับอาหารมาเลี้ยง มีน้ำกนักแรกเกิดแค่1500กรัม หมอยังขอแม่ไปดองว่าไม่รอดแน่ แต่แม่เพิ่งมีลูกคนแรก ขอเลี้ยงเอง หลังจากนั้น3ปีแม่ก้อมีฉัน ตลอดเวลาแม่กลัวเสมอว่ฉันจะพิการแต่ฉันครบไม่พิการ เราสองคนโตมาพร้อมกัน เขาเป็นเหมือนน้องสาวของฉัน มีฉันที่สามารถแปลภาษาต่างดาวเขาได้ จนมาเมื่อสัปดาห์ที่แล้วพาเขาไปตรวจหมอว่าเป็นไทรอยที่คอก้อนใหญ่ต้องผ่าตัด ฟ้าถล่มตรงหน้า ไม่เคยคิดว่าจะค้องผ่าตัดเรย แค่คิดก้อกลัวว่าเขาจะทนเจ็บไม่ไหว จะทนไม่ได้แค่เจาะเลือดเขาก้อร้องแล้วแค่คิดก้อกลัว ถ้าปวดมากๆจะเป็นไง ตอนนี้ยอมรับว่าเรากลัว เราไม่เคยเตรียมใจว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับเขาเรย ที่ผ่านมายังเอาใจใส่เขาไม่พอเรย มั่วแต่ห่วงพ่อทีเป็นโรคหัวใจกับไต แต่มาวันนี้รู้สึกแย่กับชีวิตจังคะ อยากเป็นคนที่เจ็บเอง รู้สึกเรยนะคะว่าเด้วนี้เจ็ยหัวใจจังกลัวการสูญเสีย แบบที่เราคิดไม่ถึง