EP3: The Moment of Love Begins (3)
Golden Golf & Sport Club สนามไดร์ฟกอล์ฟและสปอร์ตคลับใกล้เมืองระยอง ทุกเย็นจะมีพนักงานบริษัทยักษ์ใหญ่มาใช้บริการเป็นจำนวนมาก ไม่ใช่เพียงเพราะเป็นสวัสดิการที่ทางบริษัทมอบให้ แต่ยังมีกิจกรรมมากมายให้พนักงานได้ทำร่วมกับครอบครัวในช่วงเย็นหลังเลิกงานหรือวันหยุด
เมธาวีใช้บริการที่นี่ประจำ ส่วนใหญ่จะมาเข้าฟิตเนสเพราะเธอเชื่อว่าการฟิตเนสจนเหงื่อออกมากๆ จะช่วยให้อะดรีนาลีนหลั่งและช่วยให้จิตใจแจ่มใส แต่สำหรับวันพิเศษวันนี้เธอไม่ได้มาฟิตเนสแต่อย่างใด หากเธอนัดก๊วนใหญ่มาฝึกไดร์ฟกอล์ฟเพื่อเตรียมจะออกรอบในอนาคต
เมธาวีจองช่องไดร์ฟกอล์ฟ 4 ช่อง สำหรับตัวเธอเอง คุณวรวุฒิ พี่ทรงเกียรติ และคุณฉัตรชัย...
ถึงแม้แจ้งว่ามาไดร์ฟกอล์ฟ แต่ดูเหมือนวัตถุประสงค์หลักจะไม่ใช่ ซึ่งดูจากปริมาณอาหารและเบียร์ที่ถูกสั่งวางเต็มโต๊ะ จึงเป็นอันรู้กันว่าวันนี้คงมีเรื่องให้ถกกันยาว เพราะบางครั้งการได้นั่งคุยนานๆ บนโต๊ะอาหารแกล้มกับแอลกอฮอล์นิดหน่อย จะได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าคุยในห้องประชุมเป็นธรรมดา
ระหว่างพักเหนื่อยจากการไดร์ฟกอล์ฟ เป็นช่วงเวลาที่ดีที่เจ้านายจะได้ถามสารทุกข์สุขดิบลูกน้อง “โปรเจคเป็นไงบ้าง” คุณวรวุฒิผู้จัดการโครงการเอ่ยถามเมธาวีด้วยความเป็นห่วง เพราะเห็นว่าช่วงหลังๆ เมธาวีมักจะกลับบ้านเป็นคนสุดท้ายประจำ
“งานเยอะมากค่ะพี่...งานตัวเองพวกประสานงาน ประชุม ตรวจแบบ ก็ทำทั้งวันแหละ แล้วยังต้องมาเช็คสเปกของให้จัดซื้ออีก” เมธาวีตอบเจ้านาย พร้อมสบตาทรงเกียรติเล็กน้อยเพื่อส่งสัญญาณให้มาร่วมในการสนทนา
วันนี้เธอคิดว่าเป็นโอกาสอันดีที่จะจัดการกับ เลิศศิลา ผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อที่เป็นหนามยอกอกเธอมานาน เพราะนอกจากบุคลิกที่คอยมากะลิ้มกะเหลี่ยหวังเธอเป็นอนุภรรยา ซึ่งเธอรู้สึกเหมือนโดนดูถูกเป็นอันมาก รวมถึงการทำงานที่ไม่โปร่งใสยังเป็นอุปสรรค์ในการทำงานเธออีกด้วย
“ไม่อยากให้มันหลุดค่ะ บางที Vendor เสนอของมาไม่ตรงสเปก แต่จะให้หนูมานั่งตรวจก็คงไม่ไหว งานตัวเองก็เยอะอยู่แล้ว” เมธาวีเล่าการทำงานให้คุณวรวุฒิ เจ้านายใหญ่ฟัง พร้อมพยักหน้ากับทรงเกียรติเพื่อส่งสัญญาณว่า ‘ตาพี่พูดแล้วแหละ’ ซึ่งดูเหมือนทรงเกียรติจะรู้จังหวะดีตั้งแต่เมธาวีสบตาส่งสัญญาณแล้ว เมื่อถึงเวลา เขาจึงเริ่มรายงานพฤติกรรมของผู้จัดการจัดซื้อ ให้เจ้านายฟัง “พี่เลิศไม่ตรวจสเปกสินค้าจาก Vendor เลยครับ ดูราคาอย่างเดียวแล้วก็สั่งซื้อเลย...ดีนะ ผมเฉลี่ยวใจให้เมดูหน่อยนึง” ทรงเกียรติพูดพลางพยักหน้ากับเมธาวี ที่พยักหน้าอือออเห็นด้วย
“ตรวจตัวไหน ก็เจอทุกตัว” เมธาวีตอบสั้นๆ พองาม แต่เป็นการชี้ช่องให้ทรงเกียรติได้พูดต่อ “โอโห ถ้าไม่ดูนะครับ ซวยเลย” ทรงเกียรติพูดต่อทันทีที่เมธาวีเปิดทาง พร้อมร่ายยาวแบบน้ำไหลไฟดับ “เราสั่งปั้มแบบหนึ่งส่งราคาอีกแบบนึงมาให้ แกเห็นราคาถูกกว่า แกสั่งเลย....”
เมื่อเห็นเป็นไปตามเกมที่คิดไว้ เมธาวีจึงแยกตัวออกมาจากกลุ่มสนทนา ปล่อยให้เป็นหน้าที่หัวหน้าได้วิจารณ์การทำงานของฝ่ายจัดซื้อและอุปสรรค์ที่เกิดขึ้นให้เจ้านายฟัง เพราะเธอรู้ดีว่าเด็กผู้มีอายุน้อย การพูดป้ายสีผู้ใหญ่กว่าย่อมไม่น่าเชื่อถือ และไม่เป็นผลดีกับภาพลักษณ์ของหญิงสาวที่ใสซื่อ และขยันทำงาน
เรื่องโดย: จัณฑ์นิทาน
Happy Friday (สุขสันต์วันศุกร์)_EP3: The Moment of Love Begins (3)
Golden Golf & Sport Club สนามไดร์ฟกอล์ฟและสปอร์ตคลับใกล้เมืองระยอง ทุกเย็นจะมีพนักงานบริษัทยักษ์ใหญ่มาใช้บริการเป็นจำนวนมาก ไม่ใช่เพียงเพราะเป็นสวัสดิการที่ทางบริษัทมอบให้ แต่ยังมีกิจกรรมมากมายให้พนักงานได้ทำร่วมกับครอบครัวในช่วงเย็นหลังเลิกงานหรือวันหยุด
เมธาวีใช้บริการที่นี่ประจำ ส่วนใหญ่จะมาเข้าฟิตเนสเพราะเธอเชื่อว่าการฟิตเนสจนเหงื่อออกมากๆ จะช่วยให้อะดรีนาลีนหลั่งและช่วยให้จิตใจแจ่มใส แต่สำหรับวันพิเศษวันนี้เธอไม่ได้มาฟิตเนสแต่อย่างใด หากเธอนัดก๊วนใหญ่มาฝึกไดร์ฟกอล์ฟเพื่อเตรียมจะออกรอบในอนาคต
เมธาวีจองช่องไดร์ฟกอล์ฟ 4 ช่อง สำหรับตัวเธอเอง คุณวรวุฒิ พี่ทรงเกียรติ และคุณฉัตรชัย...
ถึงแม้แจ้งว่ามาไดร์ฟกอล์ฟ แต่ดูเหมือนวัตถุประสงค์หลักจะไม่ใช่ ซึ่งดูจากปริมาณอาหารและเบียร์ที่ถูกสั่งวางเต็มโต๊ะ จึงเป็นอันรู้กันว่าวันนี้คงมีเรื่องให้ถกกันยาว เพราะบางครั้งการได้นั่งคุยนานๆ บนโต๊ะอาหารแกล้มกับแอลกอฮอล์นิดหน่อย จะได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าคุยในห้องประชุมเป็นธรรมดา
ระหว่างพักเหนื่อยจากการไดร์ฟกอล์ฟ เป็นช่วงเวลาที่ดีที่เจ้านายจะได้ถามสารทุกข์สุขดิบลูกน้อง “โปรเจคเป็นไงบ้าง” คุณวรวุฒิผู้จัดการโครงการเอ่ยถามเมธาวีด้วยความเป็นห่วง เพราะเห็นว่าช่วงหลังๆ เมธาวีมักจะกลับบ้านเป็นคนสุดท้ายประจำ
“งานเยอะมากค่ะพี่...งานตัวเองพวกประสานงาน ประชุม ตรวจแบบ ก็ทำทั้งวันแหละ แล้วยังต้องมาเช็คสเปกของให้จัดซื้ออีก” เมธาวีตอบเจ้านาย พร้อมสบตาทรงเกียรติเล็กน้อยเพื่อส่งสัญญาณให้มาร่วมในการสนทนา
วันนี้เธอคิดว่าเป็นโอกาสอันดีที่จะจัดการกับ เลิศศิลา ผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อที่เป็นหนามยอกอกเธอมานาน เพราะนอกจากบุคลิกที่คอยมากะลิ้มกะเหลี่ยหวังเธอเป็นอนุภรรยา ซึ่งเธอรู้สึกเหมือนโดนดูถูกเป็นอันมาก รวมถึงการทำงานที่ไม่โปร่งใสยังเป็นอุปสรรค์ในการทำงานเธออีกด้วย
“ไม่อยากให้มันหลุดค่ะ บางที Vendor เสนอของมาไม่ตรงสเปก แต่จะให้หนูมานั่งตรวจก็คงไม่ไหว งานตัวเองก็เยอะอยู่แล้ว” เมธาวีเล่าการทำงานให้คุณวรวุฒิ เจ้านายใหญ่ฟัง พร้อมพยักหน้ากับทรงเกียรติเพื่อส่งสัญญาณว่า ‘ตาพี่พูดแล้วแหละ’ ซึ่งดูเหมือนทรงเกียรติจะรู้จังหวะดีตั้งแต่เมธาวีสบตาส่งสัญญาณแล้ว เมื่อถึงเวลา เขาจึงเริ่มรายงานพฤติกรรมของผู้จัดการจัดซื้อ ให้เจ้านายฟัง “พี่เลิศไม่ตรวจสเปกสินค้าจาก Vendor เลยครับ ดูราคาอย่างเดียวแล้วก็สั่งซื้อเลย...ดีนะ ผมเฉลี่ยวใจให้เมดูหน่อยนึง” ทรงเกียรติพูดพลางพยักหน้ากับเมธาวี ที่พยักหน้าอือออเห็นด้วย
“ตรวจตัวไหน ก็เจอทุกตัว” เมธาวีตอบสั้นๆ พองาม แต่เป็นการชี้ช่องให้ทรงเกียรติได้พูดต่อ “โอโห ถ้าไม่ดูนะครับ ซวยเลย” ทรงเกียรติพูดต่อทันทีที่เมธาวีเปิดทาง พร้อมร่ายยาวแบบน้ำไหลไฟดับ “เราสั่งปั้มแบบหนึ่งส่งราคาอีกแบบนึงมาให้ แกเห็นราคาถูกกว่า แกสั่งเลย....”
เมื่อเห็นเป็นไปตามเกมที่คิดไว้ เมธาวีจึงแยกตัวออกมาจากกลุ่มสนทนา ปล่อยให้เป็นหน้าที่หัวหน้าได้วิจารณ์การทำงานของฝ่ายจัดซื้อและอุปสรรค์ที่เกิดขึ้นให้เจ้านายฟัง เพราะเธอรู้ดีว่าเด็กผู้มีอายุน้อย การพูดป้ายสีผู้ใหญ่กว่าย่อมไม่น่าเชื่อถือ และไม่เป็นผลดีกับภาพลักษณ์ของหญิงสาวที่ใสซื่อ และขยันทำงาน
เรื่องโดย: จัณฑ์นิทาน